tag:blogger.com,1999:blog-17892865224819649712024-03-19T05:19:57.624+01:00Spółdzielnia Przewodników GdańskichMaria Tomaszewiczhttp://www.blogger.com/profile/10014768563752164563noreply@blogger.comBlogger48125tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-14829159400055923422013-02-21T10:21:00.000+01:002013-04-21T09:56:41.193+02:00Poznajemy zamek krzyżacki w Malborku/Teutonic knights' castle in Malbork<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgobrvnXe1vcdvLGDojVhRNTw9FTf_HGwnVtCFQWwEtJCHyi_Y5bJTUzYWMXwnB2y5r7Esn_jMmFqXY-1htZf8LIsFV5455DkrkBeFzYXvSViG34tqYZjbhWoPCriFBg3WHImReiddvESL2/s1600/Jola+Kryda.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgobrvnXe1vcdvLGDojVhRNTw9FTf_HGwnVtCFQWwEtJCHyi_Y5bJTUzYWMXwnB2y5r7Esn_jMmFqXY-1htZf8LIsFV5455DkrkBeFzYXvSViG34tqYZjbhWoPCriFBg3WHImReiddvESL2/s400/Jola+Kryda.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Malbork - Teutonic knghts' castle/zamek krzyzacki</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-O1B9N8IHGuA/USXYE0o9GbI/AAAAAAAAIbI/6N0wWoSWGE4/s1600/P1040452.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-O1B9N8IHGuA/USXYE0o9GbI/AAAAAAAAIbI/6N0wWoSWGE4/s320/P1040452.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-j1v7l-kTrIA/USXmMU02tYI/AAAAAAAAIbM/rA-wYXgPhBI/s1600/photo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="205" src="http://2.bp.blogspot.com/-j1v7l-kTrIA/USXmMU02tYI/AAAAAAAAIbM/rA-wYXgPhBI/s320/photo.jpg" width="320" /></a></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05198659680652436168noreply@blogger.com0Malbork, Poland54.040643011333074 19.02900699305416854.039477511333075 19.026485493054167 54.041808511333073 19.031528493054168tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-81016558473882451432012-11-06T19:57:00.000+01:002012-11-08T15:41:36.957+01:00Złoty Park Oliwski<div style="text-align: justify;">
Spacery po Parku Oliwskim są o każdej porze roku bardzo inspirujące i dostarczają wielu wrażeń estetycznych. W tym roku październik był bardzo ciepły i słoneczny, oczarowały mnie barwy jesieni. Wielokrotnie podziwiałam drzewa w złotych kolorach, szczególnie wielkie wrażenie zrobiły na mnie tulipanowce, magnolie i grujeczniki japońskie. Oczywiście pospolite kasztanowce i skrzydłoorzechy też prezentowały się w prawdziwie jesiennej krasie. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXV3W70sFys-toNHjNgjvpnesRa1kWr0bSSn5H_qtyCVoVRs-MJcbPvePPa_UkFpxOTZhi8H3hhomk32GEbL1u93NvqsKMB587-DtAdwh-o_APxiAXCcKGlVUgdI9p9Tyu5i5ybtRarzq8/s1600/P1030285blog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXV3W70sFys-toNHjNgjvpnesRa1kWr0bSSn5H_qtyCVoVRs-MJcbPvePPa_UkFpxOTZhi8H3hhomk32GEbL1u93NvqsKMB587-DtAdwh-o_APxiAXCcKGlVUgdI9p9Tyu5i5ybtRarzq8/s320/P1030285blog.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Tulipanowiec w części botanicznej parku<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh80C12fA5S_5SHRFd9VSMlnTKtCu9_IkWUhGVSUrq0j5rvDg41YBW6l0GAapfYchXc5dEt53mVxLpf6sUNBF-4aIusAM3EHiP1elBg8mltFWf9ooOtXMRIzgX18aWAyHY5mINz6XX6u6h2/s1600/P1030291magpar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhidexf3Ue5otPDf9rikUQnifIIEvuKvprFrph-PGyzc-u_v2AzPuiGwMrdW3dCmjagS_H2G0RwViiIAeY3ircv10QtHJvafQQfAnVZEjHb9a8Byd4v6NTZGHc7Cm7lucHFLXrBRqywUXri/s1600/P1030286tulip+z+bliska.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhidexf3Ue5otPDf9rikUQnifIIEvuKvprFrph-PGyzc-u_v2AzPuiGwMrdW3dCmjagS_H2G0RwViiIAeY3ircv10QtHJvafQQfAnVZEjHb9a8Byd4v6NTZGHc7Cm7lucHFLXrBRqywUXri/s320/P1030286tulip+z+bliska.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Piękno liści tulipanowca</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibdnrb7qDFccsel4bQGvfrxgfp7NXCbP3NZ2vCge14pBYsYaTZODo5dYuJ0SOf0Iz9efgWfvHwDv92eJjsZ3VJzmnSriZT_qiSlIie3r-ZfyWIrkZ4-3pWkUk8pVtQUY0CmJPkDCH-EJnL/s1600/IMG_2996stawryb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibdnrb7qDFccsel4bQGvfrxgfp7NXCbP3NZ2vCge14pBYsYaTZODo5dYuJ0SOf0Iz9efgWfvHwDv92eJjsZ3VJzmnSriZT_qiSlIie3r-ZfyWIrkZ4-3pWkUk8pVtQUY0CmJPkDCH-EJnL/s320/IMG_2996stawryb.jpg" width="320" /></a></div>
Tulipanowiec przy stawie rybnym z prawej strony zdjęcia<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC1cQhyphenhyphen8VsD-YI_6Xjtny7x1MTTnYcsOZt88xXEThASjsvhpCLBuVG7793KNJJaL3A_hcdQpL5gkfAdBXDyfI6ri31xqLR9Jv6MkggQ-4xtJlii99S-zRJfb42mFmJUICdygQFjiTqOreH/s1600/IMG_2988mag+drzew.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC1cQhyphenhyphen8VsD-YI_6Xjtny7x1MTTnYcsOZt88xXEThASjsvhpCLBuVG7793KNJJaL3A_hcdQpL5gkfAdBXDyfI6ri31xqLR9Jv6MkggQ-4xtJlii99S-zRJfb42mFmJUICdygQFjiTqOreH/s320/IMG_2988mag+drzew.jpg" width="320" /></a></div>
Magnolia drzewiasta<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh80C12fA5S_5SHRFd9VSMlnTKtCu9_IkWUhGVSUrq0j5rvDg41YBW6l0GAapfYchXc5dEt53mVxLpf6sUNBF-4aIusAM3EHiP1elBg8mltFWf9ooOtXMRIzgX18aWAyHY5mINz6XX6u6h2/s1600/P1030291magpar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh80C12fA5S_5SHRFd9VSMlnTKtCu9_IkWUhGVSUrq0j5rvDg41YBW6l0GAapfYchXc5dEt53mVxLpf6sUNBF-4aIusAM3EHiP1elBg8mltFWf9ooOtXMRIzgX18aWAyHY5mINz6XX6u6h2/s320/P1030291magpar.jpg" width="320" /></a></div>
Magnolia parasalowata w części botanicznej parku<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7YuGOUHrI4VN9RsIyjfRVyU4OGwYU5Mw1s7zGrPK_az5NUpgkPI8n0_bQZSJQgmwUV9lycOnpnmxDYQSwZQd7PgxgzlIjikBrrqbU4YJ1mgdLGJrK-avGfvN6IES9BFrNzH-lfWzSv_Cp/s1600/P1030299grujecz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7YuGOUHrI4VN9RsIyjfRVyU4OGwYU5Mw1s7zGrPK_az5NUpgkPI8n0_bQZSJQgmwUV9lycOnpnmxDYQSwZQd7PgxgzlIjikBrrqbU4YJ1mgdLGJrK-avGfvN6IES9BFrNzH-lfWzSv_Cp/s320/P1030299grujecz.jpg" width="320" /></a></div>
Grujecznik japoński obok Muzeum Etnograficznego<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1DTyDMjOdymJnv1Q8Sgfz7r9Wptl2j7JVgDbLIHMNHNOVoY27pgFtvlKCXW1IaVDq5bHegqR858iKjUoOXX3gVfPYTUMDQ6oGGA_efqrhYm20XjSxJuKKKyIKHXJDhigadO3kBNbJbZ7s/s1600/P1030315odbicia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1DTyDMjOdymJnv1Q8Sgfz7r9Wptl2j7JVgDbLIHMNHNOVoY27pgFtvlKCXW1IaVDq5bHegqR858iKjUoOXX3gVfPYTUMDQ6oGGA_efqrhYm20XjSxJuKKKyIKHXJDhigadO3kBNbJbZ7s/s320/P1030315odbicia.jpg" width="320" /></a></div>
Odbicia w stawie<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYbFUhgSAN1gvkGsSoVQ7GV05mLzZesu1Xa7ICYqSHkwe2aHYQRUHs3GjUlQE3XxuL1kmQ6MudHN0Gsj-vAVNWteyHfGthos1nrvq1t8eaN2jytrd06BNdMZ1bGPJ30BH9ZWQCdESTYeY0/s1600/IMG_2985platan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYbFUhgSAN1gvkGsSoVQ7GV05mLzZesu1Xa7ICYqSHkwe2aHYQRUHs3GjUlQE3XxuL1kmQ6MudHN0Gsj-vAVNWteyHfGthos1nrvq1t8eaN2jytrd06BNdMZ1bGPJ30BH9ZWQCdESTYeY0/s320/IMG_2985platan.jpg" width="320" /></a></div>
Platan obok Muzeum Etnograficznego<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiejwpW2x442H5PIsVuaR5B3RIhR_O3hFezDw58aWLVhY6wMmpJi6PoCpqaNqRh_lIerCMX4HMCHfLhHCh22SjKAcq6Qr_spCa8bnyu7rL4-81Ck-wfqccj4WAhSbulinIn-GSe8LtyVpkI/s1600/P1030298skrzydlo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiejwpW2x442H5PIsVuaR5B3RIhR_O3hFezDw58aWLVhY6wMmpJi6PoCpqaNqRh_lIerCMX4HMCHfLhHCh22SjKAcq6Qr_spCa8bnyu7rL4-81Ck-wfqccj4WAhSbulinIn-GSe8LtyVpkI/s320/P1030298skrzydlo.jpg" width="320" /></a></div>
Skrzydłoorzechy i pień wiązu górskiego porośnięty bluszczem<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhidexf3Ue5otPDf9rikUQnifIIEvuKvprFrph-PGyzc-u_v2AzPuiGwMrdW3dCmjagS_H2G0RwViiIAeY3ircv10QtHJvafQQfAnVZEjHb9a8Byd4v6NTZGHc7Cm7lucHFLXrBRqywUXri/s1600/P1030286tulip+z+bliska.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </div>
<br />
<div align="left">
<em>Zdjęcia: Maria Tomaszewicz</em></div>
<br />
<br />
</div>
</td></tr>
</tbody></table>
Maria Tomaszewiczhttp://www.blogger.com/profile/10014768563752164563noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-66228539999226458552012-10-03T13:06:00.000+02:002012-10-05T13:11:12.628+02:00Mewia Łacha - jesienna wycieczka<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpCuRQl5OSgzbaAtGtbUqAOjsdheoj3bEE2q8-UQbDwdkcfC2dBjl3_jtQrtpTa53PUo_k_q6G_ecJ_XIJpkMQ2NibesHagYvmW5sbXBSOBHVQocKEu4Twc5iVxQxKzPvZXh8nHePxYASG/s1600/P1040013-001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpCuRQl5OSgzbaAtGtbUqAOjsdheoj3bEE2q8-UQbDwdkcfC2dBjl3_jtQrtpTa53PUo_k_q6G_ecJ_XIJpkMQ2NibesHagYvmW5sbXBSOBHVQocKEu4Twc5iVxQxKzPvZXh8nHePxYASG/s320/P1040013-001.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWAQZiynJpnS1pJYy6MhraEzOkJMP2zx7F6UJ75UYqS8we77BIn4mw3R-mmUNnMP8fmzQ7GkGQy31xAVBTm22hB23Sh0JaVGuKHiMdXORDFO6BUn50lUvPYZ6prorhiYwI_Q1sTmBb2gTJ/s1600/P1040011-001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWAQZiynJpnS1pJYy6MhraEzOkJMP2zx7F6UJ75UYqS8we77BIn4mw3R-mmUNnMP8fmzQ7GkGQy31xAVBTm22hB23Sh0JaVGuKHiMdXORDFO6BUn50lUvPYZ6prorhiYwI_Q1sTmBb2gTJ/s320/P1040011-001.JPG" width="298" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-1YVIU-gPf_ccmn6w5iH3MGC5iZ36hJH3VP0mz3ODq7_S6uNA0Dp2kZuAzwXNnIJddZvw1P1ShWTX61Q36A2cT8vkBoS8ZH5mAgZuK3cWsxDzaY7KIVbtw85THd0d1wcsfJnT0v3G9lDM/s1600/P1030979-001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-1YVIU-gPf_ccmn6w5iH3MGC5iZ36hJH3VP0mz3ODq7_S6uNA0Dp2kZuAzwXNnIJddZvw1P1ShWTX61Q36A2cT8vkBoS8ZH5mAgZuK3cWsxDzaY7KIVbtw85THd0d1wcsfJnT0v3G9lDM/s320/P1030979-001.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdjBNJ1gs_TVLIPNbC5gw1fnDcJHTwKnko7Xjm1I1iXRBKOegzmdfIW6OrbgZjjRvnQPePsbeAku9Ii5lya1K8llHRYdgjOOWKd-NlYPL1n_qYkUI84fR6GvZmWUXlo5Jd_UudyJGMq4h7/s1600/P1030982-001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdjBNJ1gs_TVLIPNbC5gw1fnDcJHTwKnko7Xjm1I1iXRBKOegzmdfIW6OrbgZjjRvnQPePsbeAku9Ii5lya1K8llHRYdgjOOWKd-NlYPL1n_qYkUI84fR6GvZmWUXlo5Jd_UudyJGMq4h7/s320/P1030982-001.JPG" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Głóg</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHGiRL0Tctao_iuht2OtcJjVqN3TfflpDKSyShCUsuGHKizy5cirRXnsX1G7I_nKTdDH5ME7M0CNq3ZNJxOXNwp_MOEHQb0kBi_BrbHWar9kwtZVRKkFUBDhm3GVqu3UMlEY7J0EYunq-_/s1600/P1030998-001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHGiRL0Tctao_iuht2OtcJjVqN3TfflpDKSyShCUsuGHKizy5cirRXnsX1G7I_nKTdDH5ME7M0CNq3ZNJxOXNwp_MOEHQb0kBi_BrbHWar9kwtZVRKkFUBDhm3GVqu3UMlEY7J0EYunq-_/s320/P1030998-001.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Przekop Wisły</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSAbMAkS0AQNgMWyAg0n08GDwZACtOeM5a46U8_7sAoY7PGqr57AJjv0_GzpyxO0pG1e4CjRW94rxqaDgz3ln29g3Y6FVirIrMtmkjZDH2X8GacD-Wjv0TSZ7ZHugbIk5UvOspcV6jZfKH/s1600/P1040003-001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="294" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSAbMAkS0AQNgMWyAg0n08GDwZACtOeM5a46U8_7sAoY7PGqr57AJjv0_GzpyxO0pG1e4CjRW94rxqaDgz3ln29g3Y6FVirIrMtmkjZDH2X8GacD-Wjv0TSZ7ZHugbIk5UvOspcV6jZfKH/s320/P1040003-001.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJYXDBzFfVeYy3OlunDh1yRnLDuW_zmGOeIDz2I7s9zg9-X8a8mrTd5HZscOl2AkbRAR4meEPSlnDARcfPGg4ICHz3U4CnLEfGc7FEbaHRZiim5AYWR5kbdeWzxsbbkaWVF18EuYvBf1eI/s1600/P1030956-001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJYXDBzFfVeYy3OlunDh1yRnLDuW_zmGOeIDz2I7s9zg9-X8a8mrTd5HZscOl2AkbRAR4meEPSlnDARcfPGg4ICHz3U4CnLEfGc7FEbaHRZiim5AYWR5kbdeWzxsbbkaWVF18EuYvBf1eI/s320/P1030956-001.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05198659680652436168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-37836240912569845742012-09-29T18:03:00.000+02:002012-10-05T18:04:59.817+02:00Ptasi Raj - Wyspa Sobieszewska<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMy7pIkQgiYFeVSodbb8oTz6s_2Wv7_kwjbQTfiDsc67JI3MHVbffOEIfOAeeqFEWqQeDUJscnXsbZhex1BFYdC1WTN285AvpR8lKGe_1w1UdgdlCPxfwuUZjxph-5FLEWoY4pN2saYh0n/s1600/29092012306-001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMy7pIkQgiYFeVSodbb8oTz6s_2Wv7_kwjbQTfiDsc67JI3MHVbffOEIfOAeeqFEWqQeDUJscnXsbZhex1BFYdC1WTN285AvpR8lKGe_1w1UdgdlCPxfwuUZjxph-5FLEWoY4pN2saYh0n/s320/29092012306-001.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Mikołajek nadmorski (zdj. J. Kryda)<br />
<br />
<a name='more'></a><br /></td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEnUsdbisbfes0zHtzn_OBDBA-OiIm4SJZmH2u2Ekeh8Sspe9P9ihRKRbJ3KoqUyt17Iur5h2aXLSq1-X9dIAFeGkp31TGU1KDMmneq5Q_4UdBJLxwqWNHxP2mfZykjvLEvBzOUb7JBjda/s1600/29092012313-001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEnUsdbisbfes0zHtzn_OBDBA-OiIm4SJZmH2u2Ekeh8Sspe9P9ihRKRbJ3KoqUyt17Iur5h2aXLSq1-X9dIAFeGkp31TGU1KDMmneq5Q_4UdBJLxwqWNHxP2mfZykjvLEvBzOUb7JBjda/s320/29092012313-001.jpg" width="238" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Marysia namierzyła szczotlichę siwą (zdj. J.Kryda)</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img alt="Silbergras 1.jpg" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/31/Silbergras_1.jpg/250px-Silbergras_1.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">szczotlicha siwa<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; text-align: left;">Celem naszej (Marysi i Joli K.) dzisiejszej wycieczki było podglądanie ptaków w rezerwacie Ptasi Raj. Z platform widokowych nad Jeziorem Karaś i Jeziorem Ptasi Raj miałyśmy przyjemność cieszyć się widokiem następujących gatunków:</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<ul>
<li style="text-align: left;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> błotniak stawowy</span></li>
<li style="text-align: left;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">czapla</span></li>
<li style="text-align: left;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">świstun - kaczka pływająca</span></li>
<li style="text-align: left;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">czuprynka - </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">kaczka pływająca</span></li>
<li style="text-align: left;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">głowienka - kaczka nurkująca</span></li>
<li style="text-align: left;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">czernica - </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">kaczka nurkująca</span></li>
<li style="text-align: left;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">perkoz dwuczuby</span></li>
<li style="text-align: left;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">łyska</span></li>
<li style="text-align: left;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">kormoran</span></li>
<li style="text-align: left;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">łabędź</span></li>
<li style="text-align: left;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">gęsi - przelot najpewniej gęgawy </span></li>
<li style="text-align: left;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">nur (chyba)</span></li>
</ul>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/46/Anas_penelope_beijing.jpg/300px-Anas_penelope_beijing.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="149" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/46/Anas_penelope_beijing.jpg/300px-Anas_penelope_beijing.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
świstun - samiec i samica<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW-sbkhA9mp5DXDhiRKsbTSBES2bfrGH8jpL8Nz7GSjKMieKOq83887o1YpcVWuvWJUwhyphenhyphenEbgzoJeP1zguQ4YOzcnGyVvwRfXaJmWqHxvY_jG26xvzJ753n74X51ffra2UXzog4zpATwLA/s1600/IMG_1334.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW-sbkhA9mp5DXDhiRKsbTSBES2bfrGH8jpL8Nz7GSjKMieKOq83887o1YpcVWuvWJUwhyphenhyphenEbgzoJeP1zguQ4YOzcnGyVvwRfXaJmWqHxvY_jG26xvzJ753n74X51ffra2UXzog4zpATwLA/s320/IMG_1334.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
Mikołajek nadmorski<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUhU70d5U9P0Gzf_FaE_pOWkNqb2UTbfpFEG3bJf6q44LZ4PrwX_s1toe8-nsNnt263Fitg602D6o7EIFO1rakh9WHHF6SQRGbRrJd1o4lZatttKf4MsGMT_CunYqbl52nUcyQBcYhRYou/s1600/P1010114.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUhU70d5U9P0Gzf_FaE_pOWkNqb2UTbfpFEG3bJf6q44LZ4PrwX_s1toe8-nsNnt263Fitg602D6o7EIFO1rakh9WHHF6SQRGbRrJd1o4lZatttKf4MsGMT_CunYqbl52nUcyQBcYhRYou/s320/P1010114.JPG" width="320" /></a></div>
Piaskownica zwyczajna<br />
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<br /></td></tr>
</tbody></table>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05198659680652436168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-66148490990089525062012-09-28T15:52:00.000+02:002012-10-05T18:05:45.638+02:00Spektakl "Wesele Żuławskie z XVII w."<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Można by rzec, że XVII-nasto wieczny Gdańsk to
archipelag Atlantyd - miejsc bezpowrotnie zmienionych i zaginionych, które
poznajemy, czy raczej odgadujemy, oglądając pozostałe ułamki. Jednym z takich
miejsc zagubionych są gdańskie Żuławy. Ich kilkusetletnią historię i tradycję
zmieniła całkowicie ostatnia wojna. Dlatego z dużym zainteresowaniem
obejrzałyśmy spektakl "Wesele żuławskie z XVII w" przygotowany przez Lokalną
Grupę Działania "Trzy krajobrazy" i zaprezentowany na sopockiej scenie teatru
Off The Beach, w piątkowy wieczór - 28.09.2012. Spektakl, mimo pewnej sztuczności
i umowności, był udanym przywołaniem atmosfery życia na Żuławach Gdańskich w
XVII wieku. A życie to było bardzo ciekawe. Można by je określić bogatym i
szczęśliwym życiem w cieniu śmierci. <br />
Na bogactwo żuławskich gburów wpłynęło
wiele czynników - żyzność gleb, pracowitość i zmyślność gospodarzy, wzmacniana
surową, protestancką religijnością, wreszcie bliskość Gdańska, promieniującego
kulturą i stwarzającego dogodne warunki do handlu. To dlatego żuławskie panny
mogły przystrajać się w zakazane im prawem jedwabie i aksamity, a na trwające
tydzień wesele zapraszano nawet 400 par - nie licząc się z tym, że za zbytek
przyjdzie zapłacić naznaczoną przez gdańskie prawo karę. Z drugiej strony świat
ten żył w ciągłym zagrożeniu i lęku przed powodzią, co spektakl ciekawie
pokazał, włączając epizody dotyczące tego problemu. Dobrze zorganizowana,
pracowita i zdyscyplinowana społeczność Żuław Gdańskich nauczyła się walczyć z
żywiołem i unikać, na ile się dało, jego niszczycielskiej mocy. Zagłada,
paradoksalnie, przyszła od strony lądu. Z powodzi wojny ocalało kilka
podcieniowych domów, cmentarzy i rzędy wierzb znaczących niegdyś bieg dróg.<br />
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: xx-small;">(tekst. A. Olewniczak)</span></i></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-size: x-small;"><br /></span></i></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://trzykrajobrazy.pl/wp-content/uploads/2012/06/Plakat-Wesele-%C5%BBu%C5%82awskie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://trzykrajobrazy.pl/wp-content/uploads/2012/06/Plakat-Wesele-%C5%BBu%C5%82awskie.jpg" width="449" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGyns_1_fj89BEWu9n08dLmXm1vdXD2yPffBYibcxPtkFAFycYwN0amkBLI_wgfp-JfRVOTz8TakQoZWkQ15PFensRx7_nN3q9Nky5iZXmezI9QoGprBM0gNc_45pDDcHIPHKLcc3K44Q7/s1600/kosci%C3%B3%C5%82.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGyns_1_fj89BEWu9n08dLmXm1vdXD2yPffBYibcxPtkFAFycYwN0amkBLI_wgfp-JfRVOTz8TakQoZWkQ15PFensRx7_nN3q9Nky5iZXmezI9QoGprBM0gNc_45pDDcHIPHKLcc3K44Q7/s200/kosci%C3%B3%C5%82.JPG" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEttQDPOZrqul5SkVuUEVUGYWHRw4vNjzSoUzjGD1Tx7teQFZk65s1-Tbip7p4nxoT5NYuR4veoDO23PRys6waJjjZ10iOknjKWxSD6Rxc49clMLZp6CtnRoVjkuHJUvXE2KFLOMt5egts/s1600/dom+podcieniowy3.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEttQDPOZrqul5SkVuUEVUGYWHRw4vNjzSoUzjGD1Tx7teQFZk65s1-Tbip7p4nxoT5NYuR4veoDO23PRys6waJjjZ10iOknjKWxSD6Rxc49clMLZp6CtnRoVjkuHJUvXE2KFLOMt5egts/s200/dom+podcieniowy3.JPG" width="200" /></a></div>
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: xx-small;"><br /></span></i>
<br />
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: xx-small;">dom podcieniowy i kościół w Krzywym Kole (w Krzywym Kole na Żuławach Gdańskich toczy się akcja spektaklu)</span></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<i><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: xx-small;"><br /></span></i></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05198659680652436168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-26432962728360409512012-09-19T13:13:00.000+02:002012-10-05T13:18:28.530+02:00Kościół Św. Piotra i Pawła w Gdańsku - wykład A. Januszajtisa<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://1.gvt0.com/vi/axPirTK_URk/0.jpg"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/axPirTK_URk&fs=1&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/axPirTK_URk&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/x-enNRxsqec?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/TmAStxp2IZc?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/vsvHS39fMLk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://1.gvt0.com/vi/hzdPTc6_Bg0/0.jpg"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/hzdPTc6_Bg0&fs=1&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/hzdPTc6_Bg0&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05198659680652436168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-57917975560471194302012-05-30T12:11:00.000+02:002013-07-01T19:00:03.155+02:00Certyfikat patrona organów Martena Friese dla Spółdzielni<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwL9YqUxD2Tmb_lIvA_4PRDZOhXrZ0qDW9EWvBxZ-PFemLAm9XQxCZf0XWtrGjKPUHAWcw5Om_NeRv4JOiX2A' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
27 maja w Kościele Św. Trójcy, w trakcie V koncertu dla gdańszczan, zostały wręczone kolejne certyfikaty patronów piszczałek, odbudowywanych właśnie wielkich, barokowych organów Martena Friese. W imieniu Spółdzielni certyfikat odebrała Gienia Franczak. Zostaliśmy patronem piszczałki RP fis' w głosie organowym salicinal g' - o czym można przeczytać na certyfikacie. Tego dnia certyfikat odebrał również prof. Januszajtis z Małżonką – znaleźliśmy się więc w doborowym towarzystwie. Prezes Stowarzyszenia Dziedziniec - dr Andrzej Szadejko podziękował nam za pomysł oraz powiedział, że to wspaniały gest ze strony przewodników.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjNx8vDLEQcyhhRzt96uIwPyTzEKpSjDL45EJs4lLSEkFlYPNzrRkW5tejPA1bp2mMyjfTQyNuTxwBM2IEeKLlFJBuIo-3XAf9IDif2x6mQbwmraCj1Sq0v3eR6MP1IgtGe2tXqj_t1WE/s1600/certyfikat+patronat.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjNx8vDLEQcyhhRzt96uIwPyTzEKpSjDL45EJs4lLSEkFlYPNzrRkW5tejPA1bp2mMyjfTQyNuTxwBM2IEeKLlFJBuIo-3XAf9IDif2x6mQbwmraCj1Sq0v3eR6MP1IgtGe2tXqj_t1WE/s1600/certyfikat+patronat.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjNx8vDLEQcyhhRzt96uIwPyTzEKpSjDL45EJs4lLSEkFlYPNzrRkW5tejPA1bp2mMyjfTQyNuTxwBM2IEeKLlFJBuIo-3XAf9IDif2x6mQbwmraCj1Sq0v3eR6MP1IgtGe2tXqj_t1WE/s320/certyfikat+patronat.png" width="225" /><br />
<br />
<br />
</a>Anna Olewniczakhttp://www.blogger.com/profile/15586064748751399063noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-68235969495211732202012-03-17T20:11:00.005+01:002012-09-30T18:33:07.620+02:00Spółdzielnia Patronem organów Mertena Friese w kościele Św. Trójcy<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyrUJNdxhRLAxNB_uArMb5Y8t3t3pngk-IBN1HI3NtRUwVHE31THUWTyKbOzhT2y1HhAliQIFpJK6BLQ-iyR1J0et-fpaEApnrEOVkFLhyjeLy-Q6aj6Lj6GgiCpXWoiQzjCthc1qCK_2Q/s1600/%C5%9Aw.+Tr%C3%B3jca+Gda%C5%84sk+-organy+prospekt2012.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyrUJNdxhRLAxNB_uArMb5Y8t3t3pngk-IBN1HI3NtRUwVHE31THUWTyKbOzhT2y1HhAliQIFpJK6BLQ-iyR1J0et-fpaEApnrEOVkFLhyjeLy-Q6aj6Lj6GgiCpXWoiQzjCthc1qCK_2Q/s320/%C5%9Aw.+Tr%C3%B3jca+Gda%C5%84sk+-organy+prospekt2012.JPG" width="312" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Kościół Św. Trójcy Gdańsk - odtwarzane organy, marzec 2012<br />
zdj. M. Tomaszewicz</td></tr>
</tbody></table>
W trakcie naszych gdańskich spacerów i poszukiwań, kiedy przyglądamy się zabytkom i miejscom, staramy się zrozumieć i odszyfrować znaki i myśli zamknięte w przedmiotach i przestrzeni przez dawnych Gdańszczan. Często jednak stwierdzamy naszą bezsilność. Ślad się urywa lub zrywa się wątła nić porozumienia. Gdańsk jest miastem poranionym. Stwierdzi to każdy, kto choćby powierzchownie wmyśli się w jego historię i przestrzeń. Poznawanie Gdańska można porównać do pracy archeologa lub detektywa, który z ułamków wnioskuje o całości. Istota gdańskości umarła dawno, kiedy wraz z upadkiem Rzeczypospolitej Obojga Narodów dumna republika kupiecka zaczęła z wolna przekształcać się w prowincjonalne pruskie miasto. Zagłada, która nastąpiła w marcu 1945, zniszczyła już nie Gdańsk, ale opowieść o nim, zapisaną w kamieniu, drewnie i przestrzeni. Pozostały ułamki, których odnajdowanie i scalanie ciągle trwa. Takim odtwarzaniem i odczytywaniem dziejów miasta jest z pewnością rozpoczęta w 2006 roku odbudowa wielkich organów Mertena Friese w kościele Św. Trójcy. Powstały w latach 1616 – 1618 barokowy instrument, wraz z utworzonym w 1703 roku prospektem, służył kościołowi do 1943 roku. <br />
<a name='more'></a>Zdemontowany, przetrwał kataklizm. Teraz staraniem oo franciszkanów oraz Stowarzyszenia Dziedziniec odzyskuje z wolna dawną formę i brzmienie. Nasza grupa włączyła się w to piękne dzieło fundując jedną z piszczałek labialnych. Fakt, że choć w ten skromny sposób możemy włączyć się w proces odtwarzania świetności Gdańska jest dla nas źródłem wielkiej radości.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Qy7dMtM99xdTSHSpnS7228qQAux4Ec9gW0T7jRuRfu_EOUyf16882quRoZtQFqYH68R2wQl1MXTivQeNg3DAmWzRV4D9H8nqY1IRMoPSXcyriJBrAnZUg57viXXer3gtmCBjAC4BaCXV/s1600/organy.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Qy7dMtM99xdTSHSpnS7228qQAux4Ec9gW0T7jRuRfu_EOUyf16882quRoZtQFqYH68R2wQl1MXTivQeNg3DAmWzRV4D9H8nqY1IRMoPSXcyriJBrAnZUg57viXXer3gtmCBjAC4BaCXV/s320/organy.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Rekonstrukcja prospektu zdj.B.B</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Naszej fundacji dokonaliśmy w dniu 10 marca 2012. Była ona połączona ze zwiedzaniem kościołów Wieczerzy Pańskiej oraz św. Trójcy, po których oprowadzał nas o. Tomasz Jank – rektor kościoła. Jego opowieść była tak ciekawa, że wymaga osobnej, obszernej relacji.<br />
<br />
tekst: Anna Olewniczak<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN6jYdwvWwEycAunVpNNNVctzav0Lp46tUBbdODt9hNIrCgyDD9pMKp5hdDTR_uCXbIcPOKuShVCeIeDuSqoLTfQK_Jvzrw_c7XvMifTJ8mzPnQyI0GybyXTx6JiOipZ30TapxC8WGnLqN/s1600/Sp%C3%B3%C5%82dzielnia+o+Tomasz+Jank.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN6jYdwvWwEycAunVpNNNVctzav0Lp46tUBbdODt9hNIrCgyDD9pMKp5hdDTR_uCXbIcPOKuShVCeIeDuSqoLTfQK_Jvzrw_c7XvMifTJ8mzPnQyI0GybyXTx6JiOipZ30TapxC8WGnLqN/s320/Sp%C3%B3%C5%82dzielnia+o+Tomasz+Jank.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Członkowie Spółdzielni słuchają franciszkanina<br />
ojca Tomasza Janka<br />
zdj. Marysia Tomaszewicz </td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOGrvkS_LfyOmz3GdahFXb9H_tGa_2g3iLRLkSwP_tBmaNJBo7QSv3jS19u_oB9qxYZDw5pA1n-ozrWrGNKOVBY19IaXq3xOkH-jgaLmZFEOyeZmKzzSuw0sPRrhaPIhP4v8mElnGZFc7I/s1600/stalle.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOGrvkS_LfyOmz3GdahFXb9H_tGa_2g3iLRLkSwP_tBmaNJBo7QSv3jS19u_oB9qxYZDw5pA1n-ozrWrGNKOVBY19IaXq3xOkH-jgaLmZFEOyeZmKzzSuw0sPRrhaPIhP4v8mElnGZFc7I/s200/stalle.JPG" width="150" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Gotyckie stalle franciszkanów<br />
zdj. BB</td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEfIgtH1jkafEhl3FZxj8F750cLn5v2Nih_ZOvvwA_svlr3EYGNylbZ8clkzTrfuDR3aYRzQ3Ohk1RbNct_MFQT3a6tUDD0fwvwnDM1z1AfiqrVCjF1e_c5hWTWDVDBtxarWPAUkIvwseD/s1600/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82+Wieczerzy+Pa%C5%84skiej.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEfIgtH1jkafEhl3FZxj8F750cLn5v2Nih_ZOvvwA_svlr3EYGNylbZ8clkzTrfuDR3aYRzQ3Ohk1RbNct_MFQT3a6tUDD0fwvwnDM1z1AfiqrVCjF1e_c5hWTWDVDBtxarWPAUkIvwseD/s200/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82+Wieczerzy+Pa%C5%84skiej.JPG" width="150" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Kościół Wieczerzy Pańskiej<br />
z 1431r.<br />
zdj. BB</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi474ubF6LaIIV4KmXMgq9ocBm67m3cuAc1P6S0IPDK7-Eb3fiNNgdJRJpbD1i07uzX17L2nto7FwHEbQVa4VdJ0uwsWQI2T02uGV6sPmCpAbo4WmlZNjceVr8dn5QUJ9y1jtuNl9pgZMaz/s1600/podpis+Heweliusza.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi474ubF6LaIIV4KmXMgq9ocBm67m3cuAc1P6S0IPDK7-Eb3fiNNgdJRJpbD1i07uzX17L2nto7FwHEbQVa4VdJ0uwsWQI2T02uGV6sPmCpAbo4WmlZNjceVr8dn5QUJ9y1jtuNl9pgZMaz/s200/podpis+Heweliusza.JPG" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Podpis Heweliusza na jednej ze stalli<br />
zdj.BB</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1GVRPJISt1E5AsXqrQmuyx0fa2sdItReq2ANNbRhxf0LvQ9dijdznNZl6C1T60Zl2oPx6Kjxsu1xRDj-Te21HRGO3EnW02Ye_aSDEnEgwRtkq8XLtWjZujtsY2REEsOPU8k_SOp5Nwhwt/s1600/sp%C3%B3%C5%82dzielcy.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1GVRPJISt1E5AsXqrQmuyx0fa2sdItReq2ANNbRhxf0LvQ9dijdznNZl6C1T60Zl2oPx6Kjxsu1xRDj-Te21HRGO3EnW02Ye_aSDEnEgwRtkq8XLtWjZujtsY2REEsOPU8k_SOp5Nwhwt/s320/sp%C3%B3%C5%82dzielcy.JPG" width="274" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Rektor Kościoła Św. Trójcy w Gdańsku<br />
franciszkanin ojciec Tomasz Jank opowiada członkiniom Spółdzielni historię kościoła<br />
zdj. BB<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
Link do nagrania wykładu o. Tomasza (udostępniony przez Anię Olewniczak):<a href="http://speedy.sh/2bKBT/Kosciol-sw.-Trojcy.zip" moz-do-not-send="true" style="text-align: center;">http://speedy.sh/2bKBT/Kosciol-sw.-Trojcy.zip</a></div>
</td></tr>
</tbody></table>
Anna Olewniczakhttp://www.blogger.com/profile/15586064748751399063noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-75360511868035987792012-03-08T22:17:00.020+01:002012-09-30T18:42:36.988+02:00Rzeźby alabastrowe w Kościele Mariackim<div style="text-align: justify;">
"Materia światła i ciała" - wystawa rzeźb z alabastru w Zielonej Bramie zainspirowała nas do studiowania dzieł z tego kamienia w Kościele Mariackim. </div>
<div style="text-align: justify;">
Najciekawszym obiektem z alabastru jest ołtarz św. Doroty w północnej części transeptu, alabastrowe kwatery ołtarza wykonano w Anglii na początku XV w. Oprócz Anglii ważnym ośrodkiem produkcji rzeźb alabastrowych były Niderlandy, przede wszystkim Mechelen i Antwerpia.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL3FNOtlKeb_2vdxnI7E-UJXdJOBSVDMT_1AK62uvAq38aIxziqV0_sldAl0XQ1Qfz1e6DmM6IRDnCGnFYHCKY3vmeZ_OgT94B5tZgHss5VJaTcx3O4oWJWjAdI332iOiI-3TTwuwgVN6b/s1600/P1010953+%C5%9Bw.+Dorota.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL3FNOtlKeb_2vdxnI7E-UJXdJOBSVDMT_1AK62uvAq38aIxziqV0_sldAl0XQ1Qfz1e6DmM6IRDnCGnFYHCKY3vmeZ_OgT94B5tZgHss5VJaTcx3O4oWJWjAdI332iOiI-3TTwuwgVN6b/s400/P1010953+%C5%9Bw.+Dorota.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fragment alabastrowego ołtarza św. Doroty, lewe skrzydło i część środkowa</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUPATM4kUwlLLKdJ_dBZE0J6I1ADRVGEZnUK2ZZ_bOTdwzb3KRAQybKdh17Rw_QsOHPsbZzkxN8Ckb-6ng_G5RtQ0c1LuhSS0E1KoNJHST9D9UUFCoo0g7aIliJ6eH1vnDEzVRWrMja7Nx/s1600/P1010954+%C5%9Bw.Dorota+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUPATM4kUwlLLKdJ_dBZE0J6I1ADRVGEZnUK2ZZ_bOTdwzb3KRAQybKdh17Rw_QsOHPsbZzkxN8Ckb-6ng_G5RtQ0c1LuhSS0E1KoNJHST9D9UUFCoo0g7aIliJ6eH1vnDEzVRWrMja7Nx/s400/P1010954+%C5%9Bw.Dorota+2.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fragment alabastrowego ołtarza św. Doroty, część środkowa i prawe skrzydło</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Część środkowa ołtarza, nieruchoma, przedstawia od lewej strony: Narodzenie Pana Jezusa, Zmartwychwstanie Chrystusa i Zesłanie Ducha św. Na górnym zdjęciu od lewej strony ruchoma kwatera przedstawia św. Jana Chrzciciela i Zwiastowanie. Na dolnym zdjęciu prawe skrzydło przedstawia Ukoronowanie Najświętszej Marii Panny i św. Jana Ewangelistę.</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNHl8G6oj8AZoHUn8KqQ1PZu6WxDIbj0zqlXcdUwT_TTr8qwtNmL2tIQ4iGH-vMwz-qpnn3wav6Smv564MaWcTvZkouJbbqc11iNtN-IYsq6984qG3IfcTmHyI9IFTHuI459RXyf2BsiWc/s1600/P1010956%C5%9Bw.+Dorota3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNHl8G6oj8AZoHUn8KqQ1PZu6WxDIbj0zqlXcdUwT_TTr8qwtNmL2tIQ4iGH-vMwz-qpnn3wav6Smv564MaWcTvZkouJbbqc11iNtN-IYsq6984qG3IfcTmHyI9IFTHuI459RXyf2BsiWc/s320/P1010956%C5%9Bw.+Dorota3.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ołtarz św. Doroty</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br />
Ołtarz św. Doroty jest ukryty za solidną kratą, która bardzo utrudnia fotografowanie, oprócz części alabastrowych są też skrzydła malowane, są one dziełem gdańskich mistrzów. Kwatery malowane przedstawiają męczeństwo św. Agaty - lewe skrzydła oraz św. Katarzyny - prawe skrzydła.</div>
<div style="text-align: justify;">
Najwięcej fragmentów alabastrowych w Kościele Mariackim znajduje się w epitafiach. Niektóre epitafia zostały wykonane przez znakomitych artystów gdańskich, którzy pochodzili z Niderlandów. W drugiej połowie XVI wieku w Niderlandach prześladowno protestantów, w ucieczce przed pogromem część prześladownych przyjechała do protestanckiego Gdańska. Wśród emigrantów była rodzina Wilhelma van den Blocke. Seniorowi rodu i jego synom - Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi - Gdańsk zawdzięcza mnóstwo wspaniałych zabytków. W 1586 r. Wilhelm van den Blocke, urodzony w Mechelen - obecnie Belgia - wykonał epitafium Jana i Doroty Brandesów. Popiersia zmarłych, dwie kariatydy - Wiara (Fides) i Nadzieja (Spes) oraz inne figury i ornamenty są wykonane z alabastru.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ-TrQ05lKmrEl8w2MdZq5mjPLKEqZk4WyDfAM8SmZJBjZ-MFC8R5x0ONY_z4xi89-GaE8V48sxspw9CqP1gw6Rq-ZxvTj8TGVQt_yPf6e3G7XSXQcnS0YZTMjCTjMJv6l2I-HRmPpbcEm/s1600/P1010944e.+Brandes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ-TrQ05lKmrEl8w2MdZq5mjPLKEqZk4WyDfAM8SmZJBjZ-MFC8R5x0ONY_z4xi89-GaE8V48sxspw9CqP1gw6Rq-ZxvTj8TGVQt_yPf6e3G7XSXQcnS0YZTMjCTjMJv6l2I-HRmPpbcEm/s320/P1010944e.+Brandes.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Epitafium Jana i Doroty Brandesów</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Dziełem Abrahama van den Blocke jest niezmiernie okazały nagrobek Judyty i Szymona Bahrów, który został skończony przez artystę w 1620 r.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Z alabastru wykonano postaci zmarłych, obeliski, herb i inne elementy dekoracyjne. Ten nieomalże godny królów nagrobek był wyrazem snobizmu rodziny zmarłych, w odczuciu obecnych znawców historii Gdańska nie wystawiało to dobrego świadectwa fundatorowi - burmistrzowi H. Speymannowi. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpceXet1LNt-4DBgqM4gAFoKy6PdzEP2IgaUB_2Krx3w5NSKhy-6UOwcVQIA4cmZASczw8VUVQ8w_Ko6tVSIAGLYkRGnu8ZJII5lmpvSBnmDkydYwtFhsA2NR4i4EMEYKzQHbX8sBsoPRz/s1600/P1010949n.+Bahr%C3%B3w.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpceXet1LNt-4DBgqM4gAFoKy6PdzEP2IgaUB_2Krx3w5NSKhy-6UOwcVQIA4cmZASczw8VUVQ8w_Ko6tVSIAGLYkRGnu8ZJII5lmpvSBnmDkydYwtFhsA2NR4i4EMEYKzQHbX8sBsoPRz/s320/P1010949n.+Bahr%C3%B3w.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Nagrobek Bahrów</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
Alabaster jest cennym materiałem, przy wykonywaniu epitafiów, portali czy innych elementów wystroju stosowano często tańszy piaskowiec, który polichromowano, żeby upodobnić wyrób do alabastru. Takim dziełem jest epitafium Edwarda Blemke, jego twórcą jest również Wilhelm van den Blocke. Wielu znawców uważa, że jest to jedno z najpiękniejszych epitafiów w kościele.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFsXdabLke4mg8diBGFECULiLyUD6VKqdIQN2KQYXWvmtaMaXZX58z5lvlEJr_MRfJD1noTS9fbB2CxJ4-QpBfKfSBOnjsbJuGu4cZ4GThoWsdC1s1UP7WtrhUtXA_UOiRQN9CW8Eafbix/s1600/P1010947e.Blemke.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFsXdabLke4mg8diBGFECULiLyUD6VKqdIQN2KQYXWvmtaMaXZX58z5lvlEJr_MRfJD1noTS9fbB2CxJ4-QpBfKfSBOnjsbJuGu4cZ4GThoWsdC1s1UP7WtrhUtXA_UOiRQN9CW8Eafbix/s320/P1010947e.Blemke.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Epitafium Edwarda Blemke</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Relief środkowy pokazuje zmartwychwstanie ciał, w środku stoi prorok starotestamentowy Ezechiel. Przedstawienie proroka i powstających z martwych postaci zadziwia oglądających niesamowitą dynamiką i wielkim kunsztem artysty.</div>
<div style="text-align: justify;">
Dla porównania inne epitafium dwóch Gabrieli Schumannów, dzieło nieznanego rzeźbiarza.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFgrHY7Ivdk7rlOseDx7wxl_ohSTtdljLKf_gdWiWP2ivGhRNI9khsi0i7mCdmDfreBXg0SLWPXrnvNhW4i0BUgweeMJyUEqN_lYRApkkJUaM-3EvUuj_j7fUz-oNhGbC3tguO5Z9FBz1h/s1600/P1010968e.szuman.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFgrHY7Ivdk7rlOseDx7wxl_ohSTtdljLKf_gdWiWP2ivGhRNI9khsi0i7mCdmDfreBXg0SLWPXrnvNhW4i0BUgweeMJyUEqN_lYRApkkJUaM-3EvUuj_j7fUz-oNhGbC3tguO5Z9FBz1h/s320/P1010968e.szuman.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Epitafium Schumanów</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Popiersie w tondzie, herby Schumanów i ich żon są wykonane z alabastru.</div>
<div style="text-align: justify;">
W tle epitafium ciekawostka - namalowany na filarze idealny jego cień.</div>
<div style="text-align: justify;">
Przedstawione powyżej dzieła to tylko skromna część alabastrowych rzeźb znajdujących się w Kościele Mariackim.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Dla zainteresowanych ciekawy link:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="http://www.alabaster-wystawa.pl/start.html">http://www.alabaster-wystawa.pl/start.html</a><br />
<br />
<em>Tekst i zdjęcia:</em> <em>Maria Tomaszewicz</em>Maria Tomaszewiczhttp://www.blogger.com/profile/10014768563752164563noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-10088434610118559742011-12-10T19:53:00.006+01:002011-12-10T21:08:53.951+01:00Rzeźby na kapitelach w Dworze Artusa<div style="text-align: justify;">10 grudnia 2011 wybrałyśmy się kolejny raz do Dworu Artusa. Tajemnicze rzeźby głów na kapitelach pilastrów zaplecków ław były głównymi obiektami naszego zainteresowania. Od ponad 100 lat historycy sztuki zastanawiają się nad interpretacją tych obiektów. Głowy przedstawiają mieszczan, duchownych, rycerzy, żaków, królów i błaznów. </div><div style="text-align: justify;">Znawcy sztuki uważają, że rzeźby na kapitelach należą do najbardziej wartościowych dzieł dawnego gdańskiego snycerstwa. </div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi75tvg8iScj3w8UweMlLxEhtptsz1mEW5ESOurvJ0RttJ7sHAXy_NTHcQMz_0W5MB1zbAa-82K2NTMPoJGNq6-ax6Y8Opk4rB6H00dADAmTJImx8HSQRX_Z9hKARBOcxL1WyD90unxMDBU/s1600/P1010883+szlachcianka.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi75tvg8iScj3w8UweMlLxEhtptsz1mEW5ESOurvJ0RttJ7sHAXy_NTHcQMz_0W5MB1zbAa-82K2NTMPoJGNq6-ax6Y8Opk4rB6H00dADAmTJImx8HSQRX_Z9hKARBOcxL1WyD90unxMDBU/s320/P1010883+szlachcianka.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Adriaen Karffycz, Szlachcianka, ława św. Reinholda</span><br />
<br />
<a name='more'></a></td></tr>
</tbody></table><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGk4M9o9lvT5dHSrBrTUJepvnmbk0UPmwAzB5yk0D12qh14SHAYJFl4OgnB6BcyGW18V19G9pATr1A6wC_qjrV47rsTjA5l4lJunfUsTmtqXgaEgHdIoLHaW6UMT8Mg8zi4wQN0UyAQG46/s1600/P1010882+szlachcic2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGk4M9o9lvT5dHSrBrTUJepvnmbk0UPmwAzB5yk0D12qh14SHAYJFl4OgnB6BcyGW18V19G9pATr1A6wC_qjrV47rsTjA5l4lJunfUsTmtqXgaEgHdIoLHaW6UMT8Mg8zi4wQN0UyAQG46/s320/P1010882+szlachcic2.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Adriaen Karffycz, Szlachcic, ława św. Reinholda</span></td></tr>
</tbody></table><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisTjAvUOZ5dn1UNoA9L051yuFul8iwdxJlSDy8liCXuaM9QBhExB-RwsXEkw64ij9CrBzqSfKjIL_e24u2HufXzVnZqcDktAJTXdhfyobnmhjpC5oC89zfn8aexXuoHLdhyphenhyphenBV2YrA7KgHx/s1600/P1010884+sangwinik.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisTjAvUOZ5dn1UNoA9L051yuFul8iwdxJlSDy8liCXuaM9QBhExB-RwsXEkw64ij9CrBzqSfKjIL_e24u2HufXzVnZqcDktAJTXdhfyobnmhjpC5oC89zfn8aexXuoHLdhyphenhyphenBV2YrA7KgHx/s320/P1010884+sangwinik.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Mistrz Paweł, Sangwinik, ława św. Krzysztofa</span></td></tr>
</tbody></table><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggF54StpdBu-_kTeSKB7RxYFgZzObFNeooHP5YXNaLZkngdz80qKyNg3RxnlC-3GVbLD6Rt_NZbL9qPoorjQhkgOyYJMlJmwJ-E7kTc8hyphenhyphenV8YSTMRJNdFRfLqeSZFSEJVYYINytPHq3QOt/s1600/P1010876+choleryk.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggF54StpdBu-_kTeSKB7RxYFgZzObFNeooHP5YXNaLZkngdz80qKyNg3RxnlC-3GVbLD6Rt_NZbL9qPoorjQhkgOyYJMlJmwJ-E7kTc8hyphenhyphenV8YSTMRJNdFRfLqeSZFSEJVYYINytPHq3QOt/s320/P1010876+choleryk.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Adriaen Karffycz, Choleryk, ława św. Krzysztofa</span></td></tr>
</tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwveypLhPtCxv1g_R_e2fF73OJSRevA0ZbnN44P2BP-NYOhwUEl6EE1RhzpUtdz7vba8PS8Mck97kJbVuFkY07PVM854qRzvcxUka01oGPNXVkuwymxyKFgjypHuDK8Z041DXy-13Gw-DO/s1600/P1010879.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwveypLhPtCxv1g_R_e2fF73OJSRevA0ZbnN44P2BP-NYOhwUEl6EE1RhzpUtdz7vba8PS8Mck97kJbVuFkY07PVM854qRzvcxUka01oGPNXVkuwymxyKFgjypHuDK8Z041DXy-13Gw-DO/s320/P1010879.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Adriaen Karffycz, wizerunek Karola V(?) w ramie dedykowanej mu tablicy, ława św. Reinholda</span></td></tr>
</tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: right;"></div>Maria Tomaszewiczhttp://www.blogger.com/profile/10014768563752164563noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-23855627581535931622011-03-29T09:58:00.037+02:002011-09-19T10:18:10.595+02:00Model okrętu według obrazu "Okręt Kościoła" w Dworze Artusa<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;">Dwory Artusa powstawały w Europie jako miejsca spotkań bogatego mieszczaństwa. Nazwa dworów jest nawiązaniem do legendarnego króla Artura żyjącego w Brytanii. Król i jego rycerze byli uosobieniem męstwa i szlachetności.</div><div style="text-align: justify;">Gdański Dwór Artusa datuje swoje powstanie już za czasów krzyżackich w XIV wieku, około 1350 r. Powstał z inicjatywy Bractwa św. Jerzego, do którego należeli obywatele wywodzący się z bogatych rodzin niemieckich o rycerskim pochodzeniu.</div><br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ0rBN7LJiTshC1qKoEpapUp9WncxOsy5Lb5LOWw6xJlWOHb0os-NFlpJDsu8NgJ1zRVM9xR1K1yN3s68noXXVIEeJbKfcdnuu4mGNJ9KkfoTiia3wT2MQ57DKTXogg64GWxpNtnhgr8Vb/s1600/P1000239.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ0rBN7LJiTshC1qKoEpapUp9WncxOsy5Lb5LOWw6xJlWOHb0os-NFlpJDsu8NgJ1zRVM9xR1K1yN3s68noXXVIEeJbKfcdnuu4mGNJ9KkfoTiia3wT2MQ57DKTXogg64GWxpNtnhgr8Vb/s320/P1000239.JPG" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dwór Artusa</td></tr>
</tbody></table><br />
<div style="text-align: justify;">Obecny kształt uzyskał poprzez wielokrotne przebudowy od czasów wielkich pożarów w latach 1476 i 1477. Bractwo św. Jerzego nie miało dość pieniędzy na budowę nowego Dworu Artusa, został on zbudowany z funduszy Rady Głównego Miasta w 1481 r. w stylu gotyckim. Po 1550 r. wprowadzono elementy stylu renesan-sowego. W 1481 r. Dwór przestał być siedzibą tylko Bractwa św. Jerzego, pod wpływem Rady Miasta, życie tej instytucji uległo demokratyzacji, prawo wstępu do Dworu było oparte nie na rodowodzie lecz na cenzusie majątkowym.</div><div style="text-align: justify;">Po odbudowie w Dworze miały swoje Ławy przedstawiciele patrycjatu i kupców, rzemieślnicy, z nielicznymi wyjątkami, nie mieli prawa wstępu. Były między innymi Ławy Rajców i Ławników, Sędziów, św. Krzysztofa lub Lubecka, św. Reinholda oraz Malborska. </div><div style="text-align: justify;">Dwór Artusa był miejscem spotkań gdańszczan, odbywały się w nim uroczyste imprezy, wielkie przyjęcia i codzienne spotkania przy piwie. Był więc Dwór miejscem rozrywki ale również salą otwartych rozpraw sądowych a od 1742 r. siedzibą giełdy. Obecnie jest salonem miasta i jednocześnie muzeum.<br />
<a name='more'></a></div><div style="text-align: justify;">W czasach największej świetności Gdańska w XVI i pierwszej połowy XVII wieku Ławy lub inaczej Bractwa gościły nie tylko kupców i patrycjuszy, lecz także szlachtę i arystokrację, a nawet następców tronu. W księgach Dworu są wpisy królewicza Jana Kazimierza oraz poety Mikołaja Reja. </div><div style="text-align: justify;">Dwór był znany w całej Europie, wielu przyjezdnych uważało za wielki honor pobyt w tym głównym salonie europejskim.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Każda Ława starała się o odpowiedni wystrój swojej części, nie była to chaotyczna zabudowa, wystrój sali był podporządkowany określonym regułom. Integralność wyposażenia podkreślają ławy i boazerie, które są zwieńczone gzymsem. Nad gzymsem stawiano figury patronów bractw np. nad Ławą św. Reinholda jest figura patrona, nad Ławą Malborską jest figura Najświętszej Marii Panny. </div><br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoasYCFolC0GhyphenhyphenwBmTa5cVUOi9m9YnJm0R-i_4bM3g8Bu1ki6Gco-g0BJwaUjragDKBAXyqQUp4v2bCxHyik8DHS01fJK_iEOv-1EL0K1zTywM44kqbgIxqfycpBadU2qwut2V9zfaIGRG/s1600/P1000225%25C5%259Bw+Jerzy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoasYCFolC0GhyphenhyphenwBmTa5cVUOi9m9YnJm0R-i_4bM3g8Bu1ki6Gco-g0BJwaUjragDKBAXyqQUp4v2bCxHyik8DHS01fJK_iEOv-1EL0K1zTywM44kqbgIxqfycpBadU2qwut2V9zfaIGRG/s320/P1000225%25C5%259Bw+Jerzy.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><em>Święty Jerzy</em> w Dworze Artusa</td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;">Wystrój wnętrza powstawał w kilku fazach, najstarszym elementem jest rzeźba św. Jerzego walczącego ze smokiem, najprawdopodobniej jest to dzieło Hansa Brandta z 1480 r. Większość wystroju pochodzi z XVI wieku, nieliczne na początku XVII wieku, w tym jedno z najsławniejszych dzieł <em>Sąd Ostateczny</em> Antona Mollera, które powstało w 1602 r.</div><div style="text-align: justify;">Jednym z najciekawszych jest wystrój Ławy Malborskiej. Jak nazwa wskazuje założyli tę ławę kombatanci wojny trzynastoletniej (lata 1454 – 1466).</div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Przedmiotem tego artykułu jest przede wszystkim obraz <em>Okręt Kościoła</em>, dzieło nieznanego mistrza znajdujące się w Ławie Malborskiej. </div><div style="text-align: justify;">Dlaczego akurat Okręt Kościoła, 25 maja 2007 r. odbyła się konferencja zorganizowana przez Muzeum Historyczne Miasta Gdańska „Tożsamość gdańszczan w obrazie <em>Okręt Kościoła</em> w Dworze Artusa w Gdańsku” z okazji 550 lecia nadania Gdańskowi honorowego przywileju przez Kazimierza Jagiellończyka. Do herbu gdańskiego z czasów krzyżackich – dwóch równoramiennych krzyży - król dodał koronę. Oprócz honorowego przywileju król przyznał Gdańskowi wielkie przywileje gospodarcze w uznaniu zasług w czasie wojny trzynastoletniej. Przywileje te były podstawą niebywałego rozwoju miasta w XVI i XVII wieku. Gdańsk w tym czasie był największym i najbogatszym miastem Rzeczpospolitej głównie dzięki pośrednictwu w handlu zbożem między Polską i krajami zachodniej i południowej Europy.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: left;"></div><div style="text-align: left;"></div><div style="text-align: left;"></div><div style="text-align: left;"></div><div style="text-align: left;"></div><div style="text-align: left;"></div><div style="text-align: left;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaUkxtFOpapHdybt_k1o1mmqUCf7dZXtL25yL0TY-8ApBODzkGKmkqBQMXLea_fWzBLhIvJwXZqouPPK5En5n_K9sbnPFcEMrcqV9bVO3uMXkrU_ZoAW6E1dNO-dqo0bRnIPdYPviyetuq/s1600/okr%25C4%2599t+ko%25C5%259Bcio%25C5%2582a+zmniejszony.bmp" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaUkxtFOpapHdybt_k1o1mmqUCf7dZXtL25yL0TY-8ApBODzkGKmkqBQMXLea_fWzBLhIvJwXZqouPPK5En5n_K9sbnPFcEMrcqV9bVO3uMXkrU_ZoAW6E1dNO-dqo0bRnIPdYPviyetuq/s320/okr%25C4%2599t+ko%25C5%259Bcio%25C5%2582a+zmniejszony.bmp" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Symulakrum<em> </em>obrazu<em> </em><br />
<em>Okręt Kościoła</em> w Dworze Artusa</td></tr>
</tbody></table></div><div style="text-align: justify;">Obraz <em>Okręt Kościoła</em> symbolizował potęgę Kościoła i potęgę miasta w postaci czteromasztowego okrętu, który wpływa do gdańskiego portu.</div><div style="text-align: justify;">Nadzieję na zbawienie należy pokładać w wierze, pokój i bezpieczeństwo zapewni miastu związek z Polską, refleksja bardzo trafna po wspólnym zwycięstwie nad Krzyżakami w wojnie trzynastoletniej.</div><div style="text-align: justify;">Z oryginalnego obrazu zachowała się tylko jedna deska, to co widzimy jest wyobrażeniem – symulakrum komputerowym wykonanym przez artystę plastyka Krzysztofa Izdebskiego na podstawie fotografii czarno-białych.</div><div style="text-align: justify;"><br />
<br />
<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKgUK6F8au_9Lh7f7x6_4-ZpJ6Nsg1MRFNl-rG2jJvO3gFUBqYdHi2AORW3Rm6OLCmQbQYE2vforXy6fYv-ezeHxd4Y-dCpccxPmxC85cORTO0d_pHtCQrMsf8v0SoLXD43oxj_lsiY_MC/s1600/Dwor__Artusa_marzec_2011_027.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKgUK6F8au_9Lh7f7x6_4-ZpJ6Nsg1MRFNl-rG2jJvO3gFUBqYdHi2AORW3Rm6OLCmQbQYE2vforXy6fYv-ezeHxd4Y-dCpccxPmxC85cORTO0d_pHtCQrMsf8v0SoLXD43oxj_lsiY_MC/s320/Dwor__Artusa_marzec_2011_027.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Symulakrum obrazu <em>Orfeusz wśród zwierząt</em></td></tr>
</tbody></table>W Dworze Artusa znajduje się kilka symulakrów, najważniejsze, oprócz <em>Okrętu</em> <em>Kościoła</em> to <em>Sąd</em> <em>Ostateczny</em> Antoniego Mollera i <em>Orfeusz wśród zwierząt</em> Hansa Vredemana de Vries. Komputerowe odtwarzanie obrazów na podstawie fotografii jest obecnie regułą stosowaną przy przywracaniu zaginionych dzieł sztuki.<br />
<br />
</div><div style="border: currentColor; text-align: justify;"><br />
<br />
<br />
Oryginał obrazu <em>Okręt Kościoła</em> powstał około 1500 r., w okresie przed reformacją bardzo rozbudowany był kult świętych, wierzono w wstawiennictwo patronów w codziennym życiu, w pracy, podczas podróży, w czasie wojen oraz we wstawiennictwo świętych za grzesznikami u Opatrzności i stąd tyle postaci świętych namalowanych na okręcie.</div><br />
<br />
<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtdcjZgvS9OlKSeH3GOB6IPVoLehaM0fKhuq_ipi_lOSIyjuqrbrYilxHbvTA5v_yZsukmwOJUA0K1bKYTMkVQP5jHD2cyp3KAVdkp-kSWahU4zRf4uons1VMnMg9A4oRvv3aNu4-A5fRi/s1600/P1000219.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtdcjZgvS9OlKSeH3GOB6IPVoLehaM0fKhuq_ipi_lOSIyjuqrbrYilxHbvTA5v_yZsukmwOJUA0K1bKYTMkVQP5jHD2cyp3KAVdkp-kSWahU4zRf4uons1VMnMg9A4oRvv3aNu4-A5fRi/s320/P1000219.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fragment obrazu <em>Okręt Kościoła</em></td></tr>
</tbody></table><br />
<div style="text-align: justify;">Na dziobie z lewej strony masztu artysta namalował św. Jerzego, postać w aureoli, w zbroi, z włócznią, obok dostrzegamy głowę smoka. Osoba św. Jerzego była bardzo popularna w średniowieczu, był on patronem rycerstwa.</div><div style="text-align: justify;">Kolejny święty – wielki mężczyzna niesie na lewym ramieniu małego chłopca, zapewne Chrystusa wskazuje na to aureola i jabłko królewskie w jego lewej dłoni. Na podstawie wyglądu rozpoznajemy, że jest to św. Krzysztof – patron przewoźników, żeglarzy, podróżników i pielgrzymów oraz współcześnie patron kierowców.</div><div style="text-align: justify;">Najniżej namalowane są postaci biskupa i papieża. Biskup najprawdopodobniej św. Mikołaj, patron żeglarzy, jednym z jego atrybutów jest okręt, kult św. Mikołaja był w średniowiecznej Europie bardzo rozpowszechniony. Papież to może być św. Grzegorz lub św. Leon Wielki, na postać Leona Wielkiego wskazuje wyobrażona w dłoniach księga – atrybut, z którym jest ten święty przedstawiany.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Obok głównego masztu mamy przedstawienie Trójcy Świętej – <em>Pietas Domini,</em> Bóg Ojciec podtrzymuje obnażone ciało Jezusa po zdjęciu z krzyża, nad głową Jezusa unosi się Duch Święty w formie gołębicy, trzej aniołowie trzymają czerwony płaszcz dla zmartwychwstałego Pana. U stóp Jezusa, z prawej strony widzimy postać Adama, która symbolizuje odkupioną ludzkość.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Poniżej Trójcy Świętej na obrazie widzimy trzy postacie namalowane blisko siebie, Maryję w koronie z otwartą księgą w dłoniach, Annę Samotrzecią – matkę Maryi - z Dzieciątkiem Jezus na lewym ramieniu. Jezus trzyma w lewej ręce jabłko królewskie symbolizujące zwierzchność nad światem. </div><br />
<br />
<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLbq0HRbb6qO-Td9nQRSLsKDaEmgUtww9xH7HR4XNct5ldUlxL5fToy9AWD3iE3B0BupBf_3EWKm68o94kCrVc16q2MdNG2u2dcRdjO6e_v6k0FPkhNjYQ4smtf4NR4Iw8kxiEU2cCrVLy/s1600/P1000219.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="239" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLbq0HRbb6qO-Td9nQRSLsKDaEmgUtww9xH7HR4XNct5ldUlxL5fToy9AWD3iE3B0BupBf_3EWKm68o94kCrVc16q2MdNG2u2dcRdjO6e_v6k0FPkhNjYQ4smtf4NR4Iw8kxiEU2cCrVLy/s320/P1000219.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fragment obrazu <em>Okręt Kościoła</em></td></tr>
</tbody></table><br />
<div style="text-align: justify;">W części rufowej kolejnym świętym przedstawionym z halabardą jest św. Olaf – patron kupców w podróżach morskich.<br />
Z trzech dalszych przedstawień święci - Antoni, Eligiusz i najprawdopodobniej św. Florian najciekawszy jest św. Eligiusz, patron złotników i mincerzy, świadczą o tym jego atrybuty: młotek i kowadło. Artysta namalował tego świętego aby podkreślić, że Gdańsk w 1457 r. uzyskał od króla Kazimierza Jagiellończyka prawo do bicia własnych monet.<br />
Bogactwo treści obrazu <em>Okręt Kościoła</em> jest imponujące. Nad okrętem i na burtach okrętu artysta namalował wielokrotnie triadę herbów Polski, Prus Królewskich oraz Gdańska. Przy głównym maszcie dwa anioły trzymają herb Polski, na czerwonym polu widnieje biały orzeł w koronie.</div>Z lewej strony nad miastem znajduje się czarny orzeł z mieczem – herb Prus Królewskich, z prawej strony herb Gdańska. <br />
<br />
<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDpxtkZv4QrsW0m_Iqjsfab5NvyCdTMwAgNtwRnp8THMC2SflgkDqXTH5a6s-wcErmm9iyb8CeLx92E_gWRkCHQs2tnmnfmdKk7c59uTPI3fFv1xdZvUvRwnwscfpsNWXxXohoa_NCuS0B/s1600/P1000229_3_2okretmodel.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="305" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDpxtkZv4QrsW0m_Iqjsfab5NvyCdTMwAgNtwRnp8THMC2SflgkDqXTH5a6s-wcErmm9iyb8CeLx92E_gWRkCHQs2tnmnfmdKk7c59uTPI3fFv1xdZvUvRwnwscfpsNWXxXohoa_NCuS0B/s320/P1000229_3_2okretmodel.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Model <em>Okręt Kościoła</em> lub <em>Okręt Przymierza</em> </td></tr>
</tbody></table><br />
<div style="text-align: justify;">Według symulakrum obrazu <em>Okręt</em> <em>Kościoła</em> dr inż. Jerzy Litwin - dyrektor Centralnego Muzeum Morskiego - zaprojektował model okrętu, został on wykonany przez konstruktorów z Pracowni Modelarskiej Centralnego Muzeum Morskiego. Uroczyste odsłonięcie modelu odbyło się 25 maja 2007 r. Fundatorem modelu była Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa. </div><br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Na zdjęciu dobrze widzimy w części dziobowej i rufowej okrętu namalowane triady herbowe, herby Polski, Prus Królewskich i Gdańska. Na pierwszym maszcie z lewej strony widzimy najstarsze przedstawienie flagi Rzeczpospolitej, na masztach w części rufowej flagi z herbem Gdańska i Prus Królewskich.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Dwór Artusa ze swoim wspaniałym wystrojem staje się dla coraz większej grupy ludzi przedmiotem podziwu i bodźcem do pogłębiania wiedzy na temat przeszłości Gdańska i niezwykłej architektury i sztuki tego miasta. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><em><span style="font-size: xx-small;">Tekst: Maria Tomaszewicz</span></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><em><span style="font-size: xx-small;">Zdjęcia: Gienia Franczak, Maria Tomaszewicz</span></em></div>Maria Tomaszewiczhttp://www.blogger.com/profile/10014768563752164563noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-60493769104891225992011-03-23T11:02:00.031+01:002011-12-12T16:10:43.439+01:00Niezwykłe ikony malowanych klasztorów w Rumunii<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9_7cYQ0_XcJ2YWUapI5p00eZh99xLrfvHd0_nlpqZkTKSHFYNI2QEYOqOL57Oe7Pe7ACgICLYjrU8iOOrysSTYi4ejf0-saRfJUZGu9diZCGHVieKSnq_aBGaLd0oMXbwhJY3f2o4eZBm/s1600/IMG_0848klasztor+Suczewica.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9_7cYQ0_XcJ2YWUapI5p00eZh99xLrfvHd0_nlpqZkTKSHFYNI2QEYOqOL57Oe7Pe7ACgICLYjrU8iOOrysSTYi4ejf0-saRfJUZGu9diZCGHVieKSnq_aBGaLd0oMXbwhJY3f2o4eZBm/s320/IMG_0848klasztor+Suczewica.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Widok klasztoru w Suczawicy</td></tr>
</tbody></table>Pani prof. Elżbieta Mikiciuk, podczas wykładu o ikonach, w ramach Akademii 30+, wspomniała, że ikony malowano również na ścianach, podobnie jak freski i przywołała przykład malowanych klasztorów w Rumunii.</div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Zainspirowało mnie to do opisania niektórych malowanych klasztorów w Rumunii, które zwiedzałam w 2007 r. i do dzisiaj jestem pod wrażeniem niezwykłego ich piękna. Wszystkim polecam podróż do Bukowiny. Malowane klasztory są jednym z najbardziej fascynujących zabytków w kulturze europejskiej. W 1993 r. zostały wpisane na listę światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Bukowina była w średniowieczu częścią księstwa Mołdawii. Władcy Mołdawii w XV i XVI wieku budowali umocnione klasztory. Małe cerkiewki były otaczane potężnymi murami obronnymi. </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><a name='more'></a></div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4ydisngX0VjX6wIFPPJF7EL4E_Ac5WadrC_7xEb6O2n250GNUMgbtFhLNm9ngAscMprFyUiwuzbK8XeHeFu4oR0D32mN3wKE_2Ueq2HmoBPH5do0Nc2tqjsPW8-e70Ng-PB_s0ul1c4bz/s1600/13+Voronec.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4ydisngX0VjX6wIFPPJF7EL4E_Ac5WadrC_7xEb6O2n250GNUMgbtFhLNm9ngAscMprFyUiwuzbK8XeHeFu4oR0D32mN3wKE_2Ueq2HmoBPH5do0Nc2tqjsPW8-e70Ng-PB_s0ul1c4bz/s320/13+Voronec.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Cerkiewka w Woroniecu</td></tr>
</tbody></table>Zewnętrzne ściany cerkiewek były pokrywane freskami. Freski nie spłowiały przez około 500 lat, tajemnica sporządzania tak trwałych farb jest nieznana do dziś. Uległy zniszczeniu te freski, które były malowane od strony północnej na skutek wiejącego głównie od tej strony wiatru i opadów atmosferycznych. Każdy klasztor był utrzymany w innym dominującym kolorze np. Woroniec w błękicie, Humor w różu indyjskim, Suczawica w zieleni. </div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiil7jl0Q8KRGEuIowkk1wUcyNDwQtCpRvAI-X71shYQoJ_weEECxpYq0WeV2sMGlLVv4i0NzLEQ44ptUNL4E6JHDGFy0IpJyECIj1h7MrRs1U61o6MOXAAwLMiQugJ5aEpw6ZvIHsrQ8TZ/s1600/21+Sad+ostateczny1voronet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiil7jl0Q8KRGEuIowkk1wUcyNDwQtCpRvAI-X71shYQoJ_weEECxpYq0WeV2sMGlLVv4i0NzLEQ44ptUNL4E6JHDGFy0IpJyECIj1h7MrRs1U61o6MOXAAwLMiQugJ5aEpw6ZvIHsrQ8TZ/s320/21+Sad+ostateczny1voronet.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fragment Sądu Ostatecznego na cerkwi w Woroniecu</td></tr>
</tbody></table>Na każdej cerkiewce był namalowany Sąd Ostateczny. Prawdziwą perłą bukowińskich cerkwi jest Sąd Ostateczny w Woroniecu, najpiękniejsze, według znawców, przedstawienie o tej tematyce w południowej Bukowinie.<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><div style="border: currentColor;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ3xZm4aQRwk-HSy6wLCz0WMIu-yigJqTVoPfi_LqfeUdMp82dG8nUBwBbrxuyumQ2kwewM9G3ujs8vZRGkK8gvrrj-KEvOY-OFWadABFw-BCzWYTSa3K2ZcJXJEzy8owJt7weA0aeIHZz/s1600/23+Sprawiedliwivoronet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ3xZm4aQRwk-HSy6wLCz0WMIu-yigJqTVoPfi_LqfeUdMp82dG8nUBwBbrxuyumQ2kwewM9G3ujs8vZRGkK8gvrrj-KEvOY-OFWadABFw-BCzWYTSa3K2ZcJXJEzy8owJt7weA0aeIHZz/s320/23+Sprawiedliwivoronet.jpg" width="320" /></a></div></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sprawiedliwi - fragment Sądu Ostatecznego na cerkwi w Woroniecu</td></tr>
</tbody></table><div style="border: currentColor; text-align: justify;">Wśród sprawiedliwych w pierwszym rzędzie można rozpoznać św. Piotra, św. Jana, św. Helenę i jej syna św. Konstantyna Wielkiego. Na prezentowanym fragmencie widać wpływ sztuki bizantyjskiej, głowy malowanych postaci są na jednej wysokości, jest to tzw. izokefalizm. </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqldfk1x_T7gkUdqtinK8gPuQ1zNli4G16-m1i5dG9nNnuAxPGtTfBMLrE8KAGy7dTJK0lzTWmxqxzwVOqqZdSYK30WfAIZPbNTDD7y8OTEpHBafx3tYdo7HHGFcEISg9QaOoyfHLoYoXd/s1600/24+PotepieniVoronet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqldfk1x_T7gkUdqtinK8gPuQ1zNli4G16-m1i5dG9nNnuAxPGtTfBMLrE8KAGy7dTJK0lzTWmxqxzwVOqqZdSYK30WfAIZPbNTDD7y8OTEpHBafx3tYdo7HHGFcEISg9QaOoyfHLoYoXd/s320/24+PotepieniVoronet.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Potępieni - fragment Sądu Ostatecznego na cerkwi w Woroniecu</td></tr>
</tbody></table></div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Na fresku obok wagi przepływa pełna dramatu czerwona rzeka piekielna, do której strącani są potępieni.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqe94DI66J5E9NXGkEyYpJwtE4Tcamz-R95KgW4E4HjYNkJm1XH6nmrfWQtCOZAi5mrOVkJkwOh4uykJQ7x0Vd91rdPEw6jMGCVnoLf7wfNxkrabzk-YwXZJu0Lfdx8Es-OisoH1lB5WSk/s1600/20+Scenydesis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqe94DI66J5E9NXGkEyYpJwtE4Tcamz-R95KgW4E4HjYNkJm1XH6nmrfWQtCOZAi5mrOVkJkwOh4uykJQ7x0Vd91rdPEw6jMGCVnoLf7wfNxkrabzk-YwXZJu0Lfdx8Es-OisoH1lB5WSk/s320/20+Scenydesis.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Grupa Deesis i inne sceny na cerkwi w Woroniecu</td></tr>
</tbody></table></div><div style="border: currentColor; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Pod oknem cerkwi jest przedstawiona <i>grupa deesis</i> (po grecku <i>deisus</i> znaczy orędownictwo, prośba) – Chrystus na tronie pomiędzy Maryją i Janem Chrzcicielem, proszącymi Go o łaskę dla ludzi. Maryji i Janowi towarzyszą często archaniołowie Michał i Gabriel lub inni święci. Ikona <i>deesis</i> pojawiła się w X wieku. Jest ona wyrazem wiary Kościoła we wstawiennictwo świętych za grzesznikami.</div><div style="border: currentColor; margin-bottom: 0cm;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><div style="border: currentColor;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_5Oief90EDvjPyyCN3ACGOowGKqm1CmZOJOGT5zagWk1IF5n-noMIvERIHwDq78f3DU7eaiaRpN-L_yboxJCvd_9BR3ytcl-fwLws3_4AE1Zau_rRUSmr_zVwUI206JcefcmT1MEAMq1z/s1600/DSCF0587%25C5%259Bw.+Jerzy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_5Oief90EDvjPyyCN3ACGOowGKqm1CmZOJOGT5zagWk1IF5n-noMIvERIHwDq78f3DU7eaiaRpN-L_yboxJCvd_9BR3ytcl-fwLws3_4AE1Zau_rRUSmr_zVwUI206JcefcmT1MEAMq1z/s320/DSCF0587%25C5%259Bw.+Jerzy.jpg" width="240" /></a></div></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Święty Jerzy walczący ze smokiem</td></tr>
</tbody></table></div><div style="border: currentColor; margin-bottom: 0cm;">Na ścianie cerkwi w Suczawicy namalowano ikonę św. Jerzego walczącego ze smokiem.</div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHw24uQZRfZTQhcgV5kToXIIEBgb_pdOA5jvEwH_CRqerBeGAk0spamR3z1_jMOmlIqfNxJF3eAFi0-pcSgcHsTsVqdBA60Jk3GrN6td3v7lK9hFEdAQ476HJ6pWMYK_8QIvxHGTi1g9uS/s1600/08+Carskie+wrota+Humor.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHw24uQZRfZTQhcgV5kToXIIEBgb_pdOA5jvEwH_CRqerBeGAk0spamR3z1_jMOmlIqfNxJF3eAFi0-pcSgcHsTsVqdBA60Jk3GrN6td3v7lK9hFEdAQ476HJ6pWMYK_8QIvxHGTi1g9uS/s320/08+Carskie+wrota+Humor.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fragment ikonostasu w cerkwi w Humorze</td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;">Niezmiernie piękne są w cerkiewkach ikonostasy. Prezentowany ikonostas znajduje się w cerkwi w Humorze. Z lewej strony carskich wrót ikona Matki Bożej z Dzieciątkiem w przedstawieniu Hodegetrii (wskazującej drogę), z prawej Chrystus Nauczający. </div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0m1-p-KO604J9JTLEU6BdKtrXJCmgHoP0338pLLQ5v7p4XsvhaJWzgcJFnNUj45IlrCxH92HTKe9e9zVSNP12x3yacDltTugzFFGLxJRP69AtdbXA8uzU0l8kw3Iyv8NYjJhBk2IR7gQe/s1600/10+Ikona+namiestna+H.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0m1-p-KO604J9JTLEU6BdKtrXJCmgHoP0338pLLQ5v7p4XsvhaJWzgcJFnNUj45IlrCxH92HTKe9e9zVSNP12x3yacDltTugzFFGLxJRP69AtdbXA8uzU0l8kw3Iyv8NYjJhBk2IR7gQe/s320/10+Ikona+namiestna+H.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Chrystus Nauczający - ikonostas w cerkwi w Humorze</td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;">Chrystus Nauczający jest przedstawiony w pozycji siedzącej z Pismem Świętym w lewej dłoni i uniesioną prawą dłonią w geście błogosławieństwa. Przy omawianiu innej ikony, pani prof. Mikiciuk zwracała uwagę na ułożenie palców, które nawiązuje do greckiego monogramu Chrystusa: <i>IC XC</i>. Połączone są dwa palce: kciuk z serdecznym. Dzięki temu palec wskazujący i środkowy przypominają litery <i>IC</i>. Skrzyżowane ukośnie kciuk i serdeczny w zestawie z małym palcem tworzą <i>XC</i>. Inna interpretacja teologów – złączenie trzech palców: małego, serdecznego i kciuka symbolizuje Świętą Trójcę.<br />
<br />
</div><div style="border: currentColor; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></div><div style="border: currentColor; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Prezentowane powyżej ikony to tylko drobna część niezwykłego piękna malowanych klasztorów.</div><div class="separator" style="border: currentColor; clear: both; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"></div><div style="border: currentColor; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></div><div style="border: currentColor; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"></div><div style="border: currentColor; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
<i>Tekst: Maria Tomaszewicz</i></div><div style="border: currentColor; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br />
<i>Zdjęcia: Witold Białokoz, Andrzej Motylski, Maria Tomaszewicz</i></div><div class="separator" style="border: currentColor; clear: both; text-align: center;"></div>Maria Tomaszewiczhttp://www.blogger.com/profile/10014768563752164563noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-9439420360024024662011-03-16T15:21:00.006+01:002011-05-05T15:58:48.811+02:00Ikona Matki Boskiej Zwycięskiej z kościoła św. Mikołaja<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLJhoQm0Dydpcnq_QL_aXC6oaBEkj5Y8M41buq7MuyjC8q6EGPy5AN1H0W7GrfGkpJv0QQKX-bhNgcT4W6wfHpZM9-WOfAxmXD4YnteGK5bfupr1OQXDHUljny3Zn_RnpMwcDikaqulAw/s1600/MBZ.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584684346478221842" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLJhoQm0Dydpcnq_QL_aXC6oaBEkj5Y8M41buq7MuyjC8q6EGPy5AN1H0W7GrfGkpJv0QQKX-bhNgcT4W6wfHpZM9-WOfAxmXD4YnteGK5bfupr1OQXDHUljny3Zn_RnpMwcDikaqulAw/s320/MBZ.jpg" style="cursor: hand; cursor: pointer; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 249px;" /></a><br />
Wśród różnorodnych form duchowości, jakimi przez wieki owocowało chrześcijaństwo, trudno znaleźć bardziej przeciwległe niż powściągliwa, skupiona na Piśmie Świętym i nieufna wobec wszelkiej mistyki duchowość protestancka i pełna mistycznego żaru, uosobionego w ikonie, duchowość wschodniego chrześcijaństwa. Protestancki, mieszczański, skrzętny i racjonalny Gdańsk przez wieki należał niewątpliwie do kręgu duchowości protestanckiej. W jego pozbawionych polichromii, surowych, gotyckich świątyniach nie czczono ikon, a ich kult uznawano z pewnością za bałwochwalstwo. Dlatego ikon w gdańskich kościołach nie było. Pierwsza zjawiła się dopiero po wojnie, w zupełnie innym pod każdym względem Gdańsku. Mowa oczywiście o ikonie Matki Boskiej Zwycięskiej albo Różańcowej, wiszącej w dawnym ołtarzu bractwa Różańcowego w północnej nawie kościoła oo dominikanów p.w. św Mikołaja. <br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
Ikona została przywieziona ze Lwowa – miejsca, gdzie wpływy chrześcijaństwa wschodniego i zachodniego splatają się w niepowtarzalny sposób, z dominikańskiego kościoła Bożego Ciała. Ikona Matki Boskiej Zwycięskiej słynęła cudami i od wieków była otoczona głębokim kultem, obdarowywana licznymi wotami, a w 1751 roku ukoronowana poświęconymi przez papieża Benedykta XIV koronami. Powojenne losy kościoła Bożego Ciała były tragiczne i charakterystyczne zarazem dla kościołów, które znalazły się na terenach zajętych przez ZSRR. Świątynia wykorzystywana była m.in. jako magazyn cementu czy muzeum ateizmu. Od 1990 kościół ten na powrót służy modlitwie, jako grekokatolicka cerkiew p.w. Świętej Eucharystii. Od 1994 roku główny ołtarz zdobi kopia słynącej cudami ikony Matki Boskiej Zwycięskiej. Tymczasem oryginał pozostaje u nas i zaprasza nas do kontemplacji duchowego przesłania i piękna.<br />
<br />
Ikona Matki Boskiej Zwycięskiej datowana jest na koniec XIV wieku, choć podobnie jak wielu sławnym ikonom, również i jej przepisywane jest pochodzenie spod pędzla św Łukasza Ewangelisty – pierwszego w tradycji ikonopisa, co podkreśla prawdę, że celem ikony jest oddanie vera ikon – prawdziwego wizerunku malowanej postaci, przede wszystkich Chrystusa i Maryi. Jednak prawda w ikonie pojmowana jest zupełnie inaczej niż w sztuce Zachodu, która od wieku XIV dążyła przede wszystkim do uchwycenia rzeczywistości w jej sensualnym i psychologicznym wymiarze. Ikona pozostała wierna rzeczywistości duchowej, chcąc ją nie tylko przedstawiać, ale i stwarzać - być miejscem teofanii. Drogą do tego celu jest kanon, którego uzupełnieniem jedynie jest talent oraz indywidualna pobożność ikonopisa. Kanon, na którym oparta jest sztuka ikony to zespół symboli, za którymi kryje się głęboka kontemplacja Pisma Świętego i teologia. Zgodna z kanonem, sytuowana w kręgu sztuki bizantyjskiej jest ikona Matki Boskiej Zwycięskiej. Znajdziemy w niej wiele cech charakterystycznych dla ikony, głębokich w treść i zachęcających do zanurzenia się w kontemplacji.<br />
<br />
W charakterystyczny dla ikony sposób, postać Matki Boskiej przedstawiona jest frontalnie, co koncentruje nas na jej obliczu. Oblicze bowiem jest wyrazem duchowego piękna człowieka. Twarz Maryi, otoczona granatowym maforionem, ma ciemną karnację, co jest wyrazem łączność z pierwszym człowiekiem – Adamem - Synem Ziemi. Jednak upadek Adama zostaje w ikonie przezwyciężony. Ikona przedstawia człowieka w świetle Góry Tabor. Dlatego oblicze Maryi rozświetla wewnętrzne światło, spojrzenie dużych oczu jest odbiciem duszy. Prawą dłonią Maryja wskazuje na siedzącego w jej objęciach Jezusa. Treścią tego typu przedstawienia, nazwanego hodegetrią (z gr. hodos-droga) jest wskazanie na Chrystusa, jako na drogę naszego życia. Gest Maryi można interpretować również jako przedstawienie Jezusowi modlącego się przed ikoną ludu. W obu tych interpretacjach Maryja jest pośredniczką pomiędzy ludźmi a Bogiem, prowadzi do Chrystusa, który jest centrum wszechświata. Siedzący w jej ramionach Jezus, pozbawiony jest cech dziecięctwa. Jest raczej siedzącym na tronie królem. Czerwień chitonu, w który jest ubrany, symbolizuje królowanie, ale i męczeństwo. Jezus unosi rękę w geście błogosławieństwa. Złożone dwa palce prawej dłoni symbolizują połączenie w Nim boskiej i ludzkiej natury, a pozostałe trzy przypominają o trój-osobowej jedności Boga. W lewej ręce Jezus trzyma zwój Pisma Świętego - symbol słowa Bożego. Zwój symbolizuje również ukryte wyroki Boga, które wypełniają się w całym czasie trwania świata, aż do jego ostatecznego kresu. Ikonę Matki Boskiej Zwycięskiej dopełnia złote tło symbolizujące boską światłość, bo „Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności”. <br />
<br />
Wschodnim zwyczajem przed ikoną Matki Boskiej Zwycięskiej można zapalić świecę, której żar ma odzwierciedlać żar naszej modlitwy. Modląc się przed nią pamiętajmy, że ikona modli się wraz z nami.<br />
<br />
tekst: Anna OlewniczakAnna Olewniczakhttp://www.blogger.com/profile/15586064748751399063noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-42646874499261959022011-03-04T10:48:00.007+01:002011-03-14T16:43:41.320+01:00Zachwyca, czy nie zachwyca? Dom Uphagena na tle wielkiej odbudowy Gdańska.<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/84/Uphagen's_House.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/84/Uphagen's_House.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Dom Uphagena w Gdańsku</span></td></tr>
</tbody></table>Spacerując ulicą Długą i Długi Targ, tą najbardziej reprezentacyjną z ulic dawnego i dzisiejszego Gdańska, nie sposób jest przejść obojętnie obok patrycjuszowskich rezydencji, prześcigających się w bogactwie zdobień, w rozwiązaniach architektonicznych, czy zagadkowości zestawień pewnych symboli. Zresztą, taki był cel zdobnych fasad, aby zadziwić, zachwycić : „pro invidia” – „ ku zazdrości” - tak głosi sentencja umieszczona w zwieńczeniu jednej z kamienic. Także dziś, przyglądając się domom dawnych kupców gdańskich odczuwamy zachwyt i podziw. Ale czy słusznie?<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"></span><br />
<a name='more'></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh5.googleusercontent.com/--NWKFG6eQ0Q/TXIQR7d_mII/AAAAAAAAFwQ/eg10T5FvunI/s1600/P1040142.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="204" src="https://lh5.googleusercontent.com/--NWKFG6eQ0Q/TXIQR7d_mII/AAAAAAAAFwQ/eg10T5FvunI/s320/P1040142.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Fotografia ze Złotej Bramy</span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Wchodząc do miasta przez Złotą Bramę tylko baczny obserwator jest w stanie dostrzec umieszczone w przejściu dwie plansze zawierające fotografie. Przedstawiają one ogrom zniszczenia, jaki dotknął <span style="display: none;"></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">śródmieście Gdańska w marcu 1945. Nie pozostawiają one żadnych złudzeń. Całość wspomnianego obszaru uległa zniszczeniu, a potem wypaleniu w około 90 %. To, czego nie udało się zburzyć żołnierzom czerwonej armii dopełniła natura. Nieodpowiednio zabezpieczone zabytki znikały na oczach ocalałych Gdańszczan. Zresztą, w obliczu tragedii wojennej nikt nie myślał o kulturze, liczyły się inne potrzeby związane z codziennym bytowaniem. Na ratowanie spuścizny przyszedł czas nieco później. Dzięki trosce pojawiających się w Gdańsku coraz liczniej konserwatorów, artystów, historyków sztuki zrodziła się wiara w to, iż można przywrócić dawny Gdańsk. Marzenie to jednak musiało stawić czoła realnym potrzebom podnoszącego się po zniszczeniach miasta. Pojawiło się zasadnicze pytanie: co dalej? Jedni proponowali pozostawienie Głównego Miasta jako okrutnego gruzowiska, które stać się miało rzeczywistym memento ku przestrodze potomnych. Takie rozwiązanie zakładało „przeniesienie” centrum do innej dzielnicy Gdańska, jak Wrzeszcz, czy Nowy Port, a nawet do samej Gdyni. Ostatecznie jednak zapadła decyzja o odbudowie. Ale i tu pojawiło się kilka możliwości. Czy odbudowywać, czy budować? Zasadnicza różnica polegała na tym, jaki kształt miały przyjąć nowopowstałe budynki? Czy po odgruzowaniu teren Głównego Miasta stać się miał nowoczesnym osiedlem mieszkalnym, dziś pewnie nazwanym blokowiskiem? A może jednak powrócić do dawnej formy i podjąć się trudu żmudnej i kosztownej rekonstrukcji? Zwyciężyła zdecydowanie druga propozycja. Ale i tu szybko pojawił się spór pomiędzy „historykami”, a „pragmatykami”. U jego podstaw leżało całkowicie różne spojrzenie na funkcję śródmieścia. Nie da się pominąć faktu, iż po wojnie nagle zmienił się plan zagospodarowania tego terenu. Kamienice miały stać się domem dla kilku, a nawet kilkunastu rodzin, a nie jak dawniej dla patrycjuszowskiej familii. A więc i rozkład pomieszczeń i sama forma tradycyjnych kamienic była nie do przyjęcia. Nie zapominajmy, iż dawniej budowane były one na wąskich, ale długich parcelach ciągnących się aż do kolejnej z ulic jak Ogarna, czy Piwna. To wymusiło specyficzny trójtraktowy charakter, gdzie za budynkiem frontowym mieściło się jeszcze skrzydło boczne i oficyna. Taki układ był jednak nie do przyjęcia dla nowych budowniczych. Formuła odbudowy zakładała bowiem stworzenie nowoczesnego, zgodnego z wymogami socjalnymi, higienicznymi i funkcjonalnymi osiedla robotniczego dla ponad 10 tysięcy mieszkańców. Czy dałoby się to pogodzić z tradycyjną kamienicą gdańską? Potrzebny był kompromis, owocem którego stała się zapoczątkowana w latach pięćdziesiątych odbudowa Gdańska. W rezultacie zrealizowano plan budowy mieszkań, które schowały się za zrekonstruowanymi fasadami. Aby stworzyć wygodne mieszkania trzeba było połączyć ze sobą kilka kamienic, wydzielając dla nich jedną klatkę schodową. Nie zachowano również dawnego trójtraktowego podziału. Na otrzymanym, wolnym terenie zbudowano place zabaw, zieleńce, przedszkola, a więc to wszystko, co miało służyć ku lepszemu, nowoczesnemu życiu. Zachowano tylko zewnętrzny, frontowy podział. W ten sposób podziwiamy zdobne fasady, które jako jedyne odzwierciedlają dawne rezydencje patrycjuszy. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Tymczasem baczny obserwator znajdzie kilka odstępstw od tej reguły. Wśród zrekonstruowanych kamienic zdecydowano się odtworzyć kilka z zachowaniem dawnych proporcji. Jedną z nich jest kamienica przy ul. Długiej 12, która stała się powodem powyższych refleksji. Dlaczego właśnie rezydencja Uphagena zasłużyła na to wyróżnienie? Nie bez powodu bowiem zdecydowano się zaburzyć nowy ład, aby odtworzyć dawny dom mieszczański. Po części było to również wypełnienie ostatniej woli samego właściciela Johanna Uphagena, który oczywiście nie miał pojęcia, jaki los czekał siedzibę jego rodu. Ale zacznijmy od początku. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Johann Uphagen zakupił parcelę przy ul. Długiej 12 w 1775 roku. Była ona nietypowych rozmiarów. Choć tradycyjnie długa ( 77 metrów, ciągnęła się aż do ulicy Ogarnej 125) to niezwykle szeroka (widocznie wcześniej uległa połączeniu z sąsiednią parcelą). Nowy właściciel bardzo szybko przystąpił do przebudowy zastanego budynku. Chodziło głównie o wymianę fasady na zgodną z ówczesnymi, najnowszymi tendencjami w sztuce, jak i nowej aranżacji wnętrz. W rezultacie powstała jedna z pierwszych w Gdańsku kamienica w stylu klasycystycznym, z elementami rokokowymi w postaci nadświetla (wzbogaconego anagramem właściciela i jego drugiej małżonki Abigail), jak i szczytu. Oczywiście wejście do kamienicy poprzedzało tradycyjnie przedproże, tu z kamienną balustradą i żelaznymi poręczami podtrzymywanymi przez lwy. Jednak to, co odróżniało kamienicę Uphagena spośród pozostałych, było niezwykle przemyślane wnętrze, które charakteryzowało się nie tylko nowatorskim układem pomieszczeniem, ale i samym wystrojem. To z kolei odzwierciedlało erudycję i oczytanie właściciela. I tu warto odwołać się do życia samego Johanna. Jako pierworodny przeznaczony był do zawodu swoich przodków. Stąd też, jak nakazywała tradycja, od dziecięcych lat praktykował u swojego ojca, który posiadał firmę żeglugową. Lata studiów spędził w Getyndze. Tu uczęszczał na zajęcia z prawa, filozofii i historii. Już jako absolwent uniwersytetu odbył (wedle ówczesnej mody) podróż po Niemczech, Holandii, Francji. Prawdopodobnie to ona zaszczepiła w nim ogromną miłość do książek, dzięki którym mógł zaspokoić głód wiedzy. Po powrocie do ojczystego Gdańska zajął się pracą w rodzinnej firmie. Bardzo szybko, jako osoba ciesząca się dużym zaufaniem, zaczął piastować urzędy w pobliskim ratuszu. Najpierw zasiadał w komisjach miejskich zajmujących się podatkami, był członkiem kasy miejskiej, ławnikiem, by w końcu wejść do Rady Miasta jako rajca. I być może sięgnąłby po najwyższy tytuł w mieście, a więc po tytuł burmistrza, ale „okupacja” pruska sprawiła, ze sam wycofał się z polityki. Wtedy to mógł poświęcić się całkowicie swojemu ulubionemu zajęciu, mianowicie książkom. Johann był prawdziwym bibliofilem. Książki, które gromadził przez całe życie nie tylko ozdabiały jego prywatną bibliotekę umieszczoną na ul. Długiej 12 ( posiadał ponad 10 000 dzieł), ale przede wszystkim były jego wielką pasją. Zresztą i on sam miał na koncie kilka publikacji. Jako historyk był autorem kilku rozpraw, które cieszyły się tak dużym uznaniem, iż pozwoliły mu zostać członkiem towarzystwa badaczy starożytności w Londynie. Johann dał upust tym zainteresowaniom również aranżując wnętrze swojej rezydencji. Zdecydował się m.in. na przebudowę tradycyjnej sieni. </span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-aECEB5f0V28/TXIQONSs-KI/AAAAAAAAFwI/_XvACwpSnvM/s1600/DSC04333.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://lh3.googleusercontent.com/-aECEB5f0V28/TXIQONSs-KI/AAAAAAAAFwI/_XvACwpSnvM/s320/DSC04333.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Sień - widok na antresolę (herbaciarnię)</span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Było to posunięcie dość odważne i nowatorskie biorąc pod uwagę fakt, że jej układ właściwie nie uległ większym zmianom od średniowiecza. A więc to jednoprzestrzenne i wysokie wnętrze, które dawniej pełniło funkcje reprezentacyjne zostało zasadniczo podzielone na dwie </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">części. Na parterze wyodrębniono kantor (pomieszczenie biurowe), a nad nim zlokalizowano niewielką antresolę, salonik, który później pełnił funkcję herbaciarni. Również schody prowadzące na wyższe kondygnacje otrzymały zupełnie nową formę – z niewielkich i krętych przemieniły się w szeroki wachlarz wzbogacony malowaną balustradą i drewnianymi </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">płycinami stając się tym samym ozdobą samą w sobie. Nowością była również zastosowana sztukateria, dekorująca ściany, naroża i sufit. I tu wykorzystano typowe dla rokoka motywy rocaill. I na pozostałych kondygnacjach nastąpiły zasadnicze zmiany. </span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-9t7Xanc16fs/TXIQV9teE1I/AAAAAAAAFwY/ECWakyX4On0/s1600/DSC04369.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://lh4.googleusercontent.com/-9t7Xanc16fs/TXIQV9teE1I/AAAAAAAAFwY/ECWakyX4On0/s320/DSC04369.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Salon - najbardziej reprezentacyjne pomieszczenie</span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Na pierwszym piętrze wyodrębniono najbardziej reprezentacyjne pomieszczenie, mianowicie salon. W kontrakcie budowlanym Johann Uphagen wyraźnie określił jego wygląd, choć jego wystrój nie jest spójny, bo przeplatają się w nim elementy klasycystyczne z rokokowymi. Podyktowane jest to faktem, iż wnętrze to powstawało najdłużej, a tendencje w sztuce zmieniały się dość szybko. Mimo wszystko salon miał przede </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">wszystkim odzwierciedlić wielką miłość właściciela do sztuki antycznej, o której nie raz pisał w swoich rozprawach. Na ścianach wyłożonych czerwonym adamaszkiem umieszczono białe, drewniane boazerie na których to znajdują się przedstawienia ruin i budowli antycznych, z których część pochodzi z Grecji. Powstały one na podstawie dzieł znajdujących się w bibliotece Uphagena. Podobnie zresztą jak wystrój trzech, niewielkich, ale </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">niezwykle uroczych saloników umieszczonych w skrzydle bocznym. Pierwszy z nich, nazwany pokojem „owadów”, służący prawdopodobnie jako palarnia lub pokój wypoczynkowy ozdobiony został boazeriami z niezwykle barwnymi owadami. W kolejnym, w pokoju „kwiatów” , który może służył jako czytelnia, zastosowano również malowane boazerie. Ten sam schemat zadziałał w trzecim pomieszczeniu, w pokoju „muzycznym”, gdzie boazeria udekorowana została egzotycznymi ptakami. Bardzo łatwo jest, znając księgozbiór Uphagena, zlokalizować konkretne działa, podając nawet ich tytuły, z których korzystał artysta zdobiący wspomniane saloniki. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Oczywiście i pozostałe pomieszczenia otrzymały godną oprawę. Zainteresowanych jednak odsyłam do fachowej literatury bądź do samego Domu Uphagena J. Proponuję tymczasem powrócić do zasadniczego pytania, dlaczego kamienica Uphagena została odbudowana wedle pierwotnego planu? I tu znów trzeba wrócić do życiorysu jej właściciela. Johann, dwukrotnie żonaty, niestety nie doczekał się potomstwa. W trosce o los swojego majątku, jeszcze za życia, założył Fundację Rodzinną, która miała zagwarantować trwanie jego kamienicy, jak i biblioteki, w niezmienionym stanie. A więc sam określił dalszy los kamienicy przy ul. Długiej, o ile oczywiście żył spadkobierca ( najstarszy męski potomek dziedziczył cały majątek), który miał czuwać nad wypełnieniem woli zmarłego. Po śmierci Johanna, w 1802 roku kamienicę przejmuje jego młodszy brat Karl, po nim, jego bratanek Johann Karl Ernest. Zarządcy zmieniają się aż do roku 1909, gdzie ostatni dziedzic majoratu, Moritz Uphagen, decyduje się podpisać umowę dzierżawy z Magistratem Miasta. W ten sposób, początkowo, na okres trzydziestu lat miasto tworzy w części kamienicy (rodzina pozostawiła sobie pomieszczenia na pierwszym piętrze skrzydła bocznego i oficyny) „Muzeum dawnych gdańskich wspomnień”. Pomieszczenia udostępnione do zwiedzania to sień, herbaciarnia, salon, duża jadalnia, saloniki w skrzydle bocznym i mała jadalnia. Dzierżawa wygasała w 1939 roku, ale jak wiadomo, objęcie władzy przez hitlerowców sprawiło, ze kamienica przeszła na własność miasta. Być może dzięki temu faktowi wystrój tego niezwykłego miejsca przetrwał wojenną zawieruchę, choć do dziś dnia nie wrócił w pełni na swoje miejsce. </span><br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">W marcu 1942 rozpoczęły się naloty angielskie na miasta przemysłowe w Niemczech. Zastosowane w nich bomby zapalające spowodowały wiele zniszczeń, głównie wśród zabytkowej zabudowy. Wydarzenia te wywarły wielkie wrażenie i wpłynęły na decyzję o podjęciu właściwych kroków w celu zabezpieczenia zabytków, także w Gdańsku. W tym celu w październiku 1942 Gdańsk wizytuje wyższy rządowy radca budowlany Keibel. Po szczegółowych oględzinach obiektów sakralnych, jak i Domu Uphagena grupa Keibla zleca stworzenie dokumentacji, która w przyszłości umożliwić miała odtworzenie zniszczonych obiektów. Postulowano stworzenie nie tylko dokumentacji fotograficznej, ukazującej całe wnętrza i detale, ale również pomiarowej, w tym odlewów architektonicznych elementów dekoracyjnych. Kierowanie pracami inwentaryzacyjnymi powierzono architektowi Jakubowi Deurerowi. W efekcie powstała niezwykle drobiazgowa dokumentacja zawierająca rzuty wszystkich kondygnacji, układ ścian, wystrój itd. Całą dokumentację wykonano w pięciu egzemplarzach. Trzy z nich pozostały w Gdańsku, czwarty został przekazany do Berlina, a piąty był wersją autorską samego Deurera. I tylko ten </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">egzemplarz, niestety niekompletny, bo brakuje w nim wielu zdjęć, jak i szczegółowych danych dotyczących miejsc ewakuacji przetrwał wojnę i dziś znajduje się w archiwum miasta. Zdemontowane obiekty zapakowano w skrzynie oznaczone numerami pomieszczeń. W czasie ewakuacji doszło jednak do wielu nieprawidłowości, głównie związanych z samym zabezpieczeniem przewożonego ładunku. </span><br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Po wojnie, udało się zlokalizować tylko część wyposażenia ukrytego w Gorzędzieju koło Tczewa ( majątek ziemski należący do rodziny spokrewnionej z Uphagenami) i w klasztorze Kartuzów w Kartuzach. Niestety, nieznana pozostaje lokalizacja pozostałej części cennego „ładunku”. Szacuje się, że zaginęło w przybliżeniu 1300 obiektów zabytkowych. Wiadomo jednak, że w lipcu 1944 roku Helmut Bushe, zarządca Fundacji Rodziny Uphagenów, otrzymał pełen wykaz z nazwiskami osób i nazwami miejscowości, gdzie złożone zostały obiekty, jednak lista ta nigdy nie została odnaleziona. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Oczywiście decyzja o ewakuacji była słusznym posunięciem, gdyż w marcu 1945 roku Dom Uphagena w zasadzie przestał istnieć. Rok później podjęto decyzję o odbudowie, ale tylko frontowej części budynku, choć z zachowaniem oryginalnego układu wnętrz. Projekt wykonali dwaj architekci Ryszard Massalski i Kazimierz Ormowski. Równocześnie dom, przy ulicy Ogarnej 125 odbudowano jako typową kamienicę wielorodzinną, a więc zamknięto tym samym możliwość „pociągnięcia” rezydencji Uphagena do końca. Dlaczego zdecydowano się jedynie na częściową odbudowę i co sprawiło, że </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">ostatecznie Dom Uphagena doczekał się dalszej rekonstrukcji? Może sprawił to fakt, że od 1981 roku budynek przeszedł w posiadanie Muzeum Historii Miasta Gdańska jako jeden z jego oddziałów. </span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-vjMjnuHYf4U/TXIQLRowpHI/AAAAAAAAFwA/Cp7TqJUopHc/s1600/DSC04388.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://lh4.googleusercontent.com/-vjMjnuHYf4U/TXIQLRowpHI/AAAAAAAAFwA/Cp7TqJUopHc/s320/DSC04388.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Dziedziniec – widoczne skrzydło boczne</span></span></td></tr>
</tbody></table>Nowy właściciel przystąpił do odbudowy skrzydła bocznego i oficyny w latach 1985-1989. Dopiero niespełna dziesięć lat później, po przeprowadzonych gruntowych pracach konserwatorskich, otwarto drzwi dla publiczności. Niestety, do dziś dnia nie udało się odnaleźć większości wyposażenia uphagenowskiej familii, do którego tak bardzo przywiązany był pierwotny właściciel. Sukcesem jednak było przywrócenie prawie oryginalnej formy kamienicy przy ul. Długiej 12. Dziś, choć już nie taka sama jak pierwotnie, służy kolejnym pokoleniom jako Muzeum Wnętrz Mieszczańskich. To, stara się kontynuować ostatnią wolę Johanna Uphagena, a więc dba o to, aby przywrócić i utrzymać w niezmiennej formie kamienicę dawnego patrycjusza. To ewenement na skalę europejską, aby mieszczaństwo, a nie szlachta, czy wyżej urodzeni zapraszali szeroką publiczność do swych rezydencji.</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Czy w świetle przedstawionych faktów Dom Uphagena może zachwycać? Przecież tak, jak ponad 90 % kamienic Głównego Miasta jest tylko mniej lub bardziej udaną rekonstrukcją ( ostateczna ocenę lepiej pozostawić specjalistom). Czy malownicze kamieniczki nie próbują nas oszukać? Pamiętam dobrze własne rozczarowanie, kiedy dowiedziałam się, że dawne siedziby gdańskich patrycjuszy są zwyczajną rekonstrukcją z lat pięćdziesiątych. Być może za mało akcentuje się tę prawdę. Dobrym rozwiązaniem byłoby umieszczenie, przynajmniej na najbardziej reprezentacyjnych budynkach, zdjęć zniszczonej zabudowy. W ten sposób pozostawimy widzowi możliwość własnej oceny. Aby nie pozostać jednak z gorzkim smakiem rozczarowania, nie zapominajmy jednak, że to, co oryginalne to niezmieniony od średniowiecza układ urbanistyczny miasta i to właśnie on zostanie wpisany, mam nadzieję, na listę światowego dziedzictwa UNESCO. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">A więc zachwyca, czy nie zachwyca? Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Mnie z pewnością ujmuje fakt, ze Dom Uphagena jest jednym z nielicznych przykładów w miarę wiernej odbudowy. Dlatego też spacerując po kolejnych, pieczołowicie odtworzonych pomieszczeniach, z łatwością można przenieść się do dawnych czasów, kiedy to zamieszkiwał w nich Johann Uphagen wraz z małżonką Abigail. A przecież taki był cel pozostawienia kamienicy w niezmienionej formie i z takim zamiarem przystąpiono do jej odbudowy. Trzeba jedynie wierzyć, że pewnego dnia uda się odnaleźć zaginione wyposażenie, a wtedy rezydencja przy ul. Długiej 12 zabłyśnie dawnym blaskiem. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"> Bliżej zainteresowanych tematem odsyłam do publikacji pod redakcją Izabeli Trojanowskiej : „Wspomnienia z odbudowy Głównego Miasta”. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"> <i>Tekst: Madenkaa</i></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"></span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05198659680652436168noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-9047504014938622982011-02-28T17:31:00.010+01:002011-03-11T09:52:15.312+01:00Ptaki<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span id="goog_626303259"></span><span id="goog_626303260"></span></div><div style="text-align: justify;">Zaczyna się przedwiośnie, lody na Zatoce Gdańskiej rozpuszczają się, ptactwo wraca do morskiej wody. Przy molo w Brzeźnie pojawiły się łabędzie, kaczki nurkujące - czernice i gągoły. Na wodzie widoczne miejscami placki kry.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIbM7LYPKlsCPHw-_s9lQv5wu3vd_S4E_qPOjzcKKvcCtYl862PoUPiB_ciu0Pzs61RGMoz-ziCEpHCX0JxkWGu9vs6BW9v6Ql_hGJ0o6Nwzux5tC6MsGQGolGbsx1AaCA4IdtcLZgxB20/s1600/IMG_9262l%25C4%2585duja.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIbM7LYPKlsCPHw-_s9lQv5wu3vd_S4E_qPOjzcKKvcCtYl862PoUPiB_ciu0Pzs61RGMoz-ziCEpHCX0JxkWGu9vs6BW9v6Ql_hGJ0o6Nwzux5tC6MsGQGolGbsx1AaCA4IdtcLZgxB20/s320/IMG_9262l%25C4%2585duja.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Zatoka - łabędzie lecą do jedzonka</td></tr>
</tbody></table> <br />
<a name='more'></a><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX680i3jMPan_itDoLnGFwNYUlIONUrQ6jnAdoLVQpWGK7cdHSqt-NADXY8tHxoNamrCFYWY6tGQi-Aw-QoBZPE5sW0G5VVV-REEVv6Q6lLHnr-CHRYonof-I__FSPo0UixX2MR48NGPjR/s1600/IMG_9266wyl%25C4%2585dowa%25C5%2582em.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX680i3jMPan_itDoLnGFwNYUlIONUrQ6jnAdoLVQpWGK7cdHSqt-NADXY8tHxoNamrCFYWY6tGQi-Aw-QoBZPE5sW0G5VVV-REEVv6Q6lLHnr-CHRYonof-I__FSPo0UixX2MR48NGPjR/s320/IMG_9266wyl%25C4%2585dowa%25C5%2582em.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Zatoka - lądujący łabędź</td></tr>
</tbody></table></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwPFUmkWmxHb_WUrZWIpxv8TBGgcyg23zResSOZy_tzRtlxnXie3enyTNM7fZcsVFvX1GrsqpJ46JxsZrULLF0kz_K10MUADxUkhn2d79_jpRQaTs4P-4H5h2jalhnqZvjGnydNbvuglnN/s1600/IMG_7631G%25C4%2585go%25C5%2582y.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwPFUmkWmxHb_WUrZWIpxv8TBGgcyg23zResSOZy_tzRtlxnXie3enyTNM7fZcsVFvX1GrsqpJ46JxsZrULLF0kz_K10MUADxUkhn2d79_jpRQaTs4P-4H5h2jalhnqZvjGnydNbvuglnN/s320/IMG_7631G%25C4%2585go%25C5%2582y.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Przy molo na Zaspie - para gągołów</td></tr>
</tbody></table> <br />
Prawdziwy ptasi raj dla ptaków to staw w Parku Reagana, dzięki dopływowi ciepłej wody nie ma na nim lodu. Ogromna gromada łabędzi, mew i kaczek krzyżówek, dzięki dokładnej obserwacji wypatrzyłam kilka traczy nurogęsi, głowienki, czernice i łyski. <br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0lUTcXmYcbz7Kbaom-L2M4P08sxhE8FZ5PhF7oxkimG2exUrHj_OOLetW-0mFBoOSDdryhjGvk2Ll1mfFh_ySjA13ApltKMXB_0pw6EeSyNCWjoJclcUft4Mc1DHa2jH-EnsCvT82yj7I/s1600/IMG_9223pi%25C4%2599c+kaczor%25C3%25B3w.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0lUTcXmYcbz7Kbaom-L2M4P08sxhE8FZ5PhF7oxkimG2exUrHj_OOLetW-0mFBoOSDdryhjGvk2Ll1mfFh_ySjA13ApltKMXB_0pw6EeSyNCWjoJclcUft4Mc1DHa2jH-EnsCvT82yj7I/s320/IMG_9223pi%25C4%2599c+kaczor%25C3%25B3w.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Park Reagana - pięć kaczorów, dwa tracze nurogęsi, dwie krzyżówki i kaczor głowienki</td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh0za1UPdb8CCXOyajtfaNwDvISrBUvydSQBKysOGhyphenhyphenF3npIlORh-SPdIEI_BrjWQEjn_XyxeUO97v3lW490qyyaJi8VhaVdrVnpENOlXN-CprBXtFMO2KSrE15AZFmgx2XzPQNwUNiZxR/s1600/IMG_9230nurog%25C4%2599%25C5%259B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh0za1UPdb8CCXOyajtfaNwDvISrBUvydSQBKysOGhyphenhyphenF3npIlORh-SPdIEI_BrjWQEjn_XyxeUO97v3lW490qyyaJi8VhaVdrVnpENOlXN-CprBXtFMO2KSrE15AZFmgx2XzPQNwUNiZxR/s320/IMG_9230nurog%25C4%2599%25C5%259B.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Park Reagana - od góry głowienka, tracz nurogęś i krzyżówka</td></tr>
</tbody></table> <br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB4KnSFY08-lAbnx6Pg2bKB7JjIZrIv6RsKoQdm0ed0uo0t0d5SjWJm8EJwodRPTyMcP7CRTkMnr1ocoAqi0-zhfQHgReh8hk7l-cCfJVGg-zL-DgmZXXUOOVAdNgJdRdM80zhVY6dgJk4/s1600/IMG_9205+2czernice.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB4KnSFY08-lAbnx6Pg2bKB7JjIZrIv6RsKoQdm0ed0uo0t0d5SjWJm8EJwodRPTyMcP7CRTkMnr1ocoAqi0-zhfQHgReh8hk7l-cCfJVGg-zL-DgmZXXUOOVAdNgJdRdM80zhVY6dgJk4/s320/IMG_9205+2czernice.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Park Reagana - dwie samiczki czernicy</td></tr>
</tbody></table> <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf5tn32FL5YM0ijavVONMFRymxTJMcS9iSFInshqqN6ydFRYeuNEphcm5IqXq4A89oNjv_IFpmGaq_VEhpNr6RWuY777FdWpjpjKzwxmfeprtoYJt9xQ4t_rOgw1bDSTla52UX55TAIZOu/s1600/IMG_9207czernice%252C+g%25C5%2582owienka.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf5tn32FL5YM0ijavVONMFRymxTJMcS9iSFInshqqN6ydFRYeuNEphcm5IqXq4A89oNjv_IFpmGaq_VEhpNr6RWuY777FdWpjpjKzwxmfeprtoYJt9xQ4t_rOgw1bDSTla52UX55TAIZOu/s320/IMG_9207czernice%252C+g%25C5%2582owienka.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Park Reagana - samica głowienki, dwie samice i samiec czernicy o białych bokach</td></tr>
</tbody></table><br />
Zaczęły się ptasie zaloty, szczególnie piękne są godowe tańce łabędzi.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF691KthrtM2x4gH7PHWp4ibDCEydhdaG0GPM0mPWcWT0mzGeQ_rWE3nt8u6oGlkuC8La3k3J_sfj9fs2-7Vcepanuj64_-ykilRiD2uqnTzM5sAkb2KYH7uOaXXm7YlYmUJ8c87hiEloy/s1600/IMG_9212zaloty.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF691KthrtM2x4gH7PHWp4ibDCEydhdaG0GPM0mPWcWT0mzGeQ_rWE3nt8u6oGlkuC8La3k3J_sfj9fs2-7Vcepanuj64_-ykilRiD2uqnTzM5sAkb2KYH7uOaXXm7YlYmUJ8c87hiEloy/s320/IMG_9212zaloty.jpg" width="320" /></a></div> <br />
Na ciepłym stawie są znakomite warunki do kąpieli, poniżej zdjęcie łabędzia po kąpieli, otrzepuje z wody skrzydła.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF1Jfrtax0CtHTjGvf_ofOWnL4rSOqPkuyUD_TAdukQcJ0oP7qt9KM5CSqFPdneL0IrX3u4D047O2CrU7Y2aMEufv9aoo8Kqds0oSuhjRlAy3wCCgoEjYt3C7QJnmHePFz_QWxfwMlH0U0/s1600/IMG_9237wspania%25C5%2582y.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="239" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF1Jfrtax0CtHTjGvf_ofOWnL4rSOqPkuyUD_TAdukQcJ0oP7qt9KM5CSqFPdneL0IrX3u4D047O2CrU7Y2aMEufv9aoo8Kqds0oSuhjRlAy3wCCgoEjYt3C7QJnmHePFz_QWxfwMlH0U0/s320/IMG_9237wspania%25C5%2582y.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Park Reagana - łabędź po kąpieli</td></tr>
</tbody></table> Wszystkich zachęcam do spaceru do Parku Reagana i nad morze.<br />
<br />
<em>Tekst i zdjęcia: Maria Tomaszewicz</em>Maria Tomaszewiczhttp://www.blogger.com/profile/10014768563752164563noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-60000349714935092912011-02-28T11:06:00.030+01:002011-03-24T16:59:11.398+01:00Północne Kaszuby<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;">Wycieczka szkoleniowa „Norda” - Północne Kaszuby, szkolenie zorganizowali przedstawiciele Koła Przewodników PTTK-u w Gdańsku.</div><div style="text-align: justify;">Trasa wycieczki: 26 lutego wyjazd z Gdańska, Rzucewo, Swarzewo, Jastarnia, Hel, Władysławowo, Puck. Nocleg w Harcerskim Ośrodku Morskim. 27 lutego wyjazd z Pucka, Rozewie, Jastrzębia Góra, Krokowa, Żarnowiec, Świecino, Nadole, Czymanowa i powrót do Gdańska.</div><div style="text-align: justify;"><br />
<i><span style="color: #674ea7;"><b>Rzucewo</b></span></i><br />
Rzucewo jest to mała miejscowość nad Zatoka Pucką, najciekawszym zabytkiem jest pałac w stylu neogotyku angielskiego, położony w przepięknym parku wśród lip sadzonych najprawdopodobniej przez Jana III Sobieskiego. <br />
<br />
</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpS7qwHjBs0DEaNBO9ApbczdH4UpOoJX1sefBHQJ565jooHhH6dpa5s8le5msrQTvsG9ilYaf8mYOVgawMpC8pG5g74nN8jDGHE23dthqK-z2ifp8qJxXtgdEexHiKStJNXTUEfRyg4u-c/s1600/IMG_9089pa%25C5%2582ac.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpS7qwHjBs0DEaNBO9ApbczdH4UpOoJX1sefBHQJ565jooHhH6dpa5s8le5msrQTvsG9ilYaf8mYOVgawMpC8pG5g74nN8jDGHE23dthqK-z2ifp8qJxXtgdEexHiKStJNXTUEfRyg4u-c/s320/IMG_9089pa%25C5%2582ac.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Pałac w Rzucewie</td></tr>
</tbody></table> <br />
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">Rzucewo należało w trakcie dziejów do sławnych polskich rodów, Wejherów, Radziwiłłów, Sobieskich oraz przedstawicieli szlachty pruskiej rodziny von Below. <br />
<div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;">Pałac został wybudowany przez rodzinę von Below w latach 1840-1845. Obecnie w budynku znajduje się restauracja i hotel. Między drzewami kryje się dworek myśliwski z XIX wieku, za pałacem znajdują się stare stajnie i spichrze.</div>Byliśmy we wnętrzu pałacu i oglądaliśmy bibliotekę oraz pomieszczenia restauracyjne. Wszystko pięknie odnowione i zadbane. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div> <br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfIG45jvTqCcZrpX_wOZTeBXBmp1galCgeSKDmKixZX9MCZEGrilAs71NH1uI-quGCWhYMa43L6QNE2x2EzopPh-hKhlXnLyq7XYPFbZOnjtiiyXjHt-RjdkN4RQIFlxVi04XLDJr3SMFC/s1600/P2262456%255B1%255Dbiblioteka.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfIG45jvTqCcZrpX_wOZTeBXBmp1galCgeSKDmKixZX9MCZEGrilAs71NH1uI-quGCWhYMa43L6QNE2x2EzopPh-hKhlXnLyq7XYPFbZOnjtiiyXjHt-RjdkN4RQIFlxVi04XLDJr3SMFC/s320/P2262456%255B1%255Dbiblioteka.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Biblioteka w wieży pałacowej</td></tr>
</tbody></table> <br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2KhmquEakzWXEE7gUyb_0jugQXHJYDqtMQqgZ9TSxQu216Iw46ubvXryaw3KnRHilgNxZJv1fvBemNJd7X8lGGZ8IOBHb0ne4Dd-n9xvpu2uHnCuExgh8UX_WQRr4q1O1SeJ9ZHJIFS98/s1600/IMG_9081kr%25C3%25B3l.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2KhmquEakzWXEE7gUyb_0jugQXHJYDqtMQqgZ9TSxQu216Iw46ubvXryaw3KnRHilgNxZJv1fvBemNJd7X8lGGZ8IOBHb0ne4Dd-n9xvpu2uHnCuExgh8UX_WQRr4q1O1SeJ9ZHJIFS98/s320/IMG_9081kr%25C3%25B3l.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Portret Jana III Sobieskiego</td></tr>
</tbody></table> <br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"> </div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; text-align: justify;">W jednym z pokoi współczesne portrety Jana III Sobieskiego i Marysieńki, król o dziwo szczupły. </div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"> </div><div style="text-align: justify;"><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"></div><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7t2yjYmgb9sEOJ-xSAm60XuOTpJOZM3AbHekIIYdiadp0DprxrkkKRLrStbsd0SEEoybHyhKNKRf5wo2JO9GHjcLTXmIWbIoXO7v8nRHAaNUWQUy8PGA6APXvOgO8N1Tt0pX2Ocv06pea/s1600/IMG_9085restauracja.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7t2yjYmgb9sEOJ-xSAm60XuOTpJOZM3AbHekIIYdiadp0DprxrkkKRLrStbsd0SEEoybHyhKNKRf5wo2JO9GHjcLTXmIWbIoXO7v8nRHAaNUWQUy8PGA6APXvOgO8N1Tt0pX2Ocv06pea/s320/IMG_9085restauracja.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Pałac w Rzucewie - restauracja</td></tr>
</tbody></table> <br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">We wszystkich pokojach i salach restauracyjnych pięknie upięte firany, wytworne świeczniki i stropy. </div></div> <br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"> </div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><span style="color: #674ea7;"><i><b>Swarzewo</b></i></span></div> <br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Uw0ijToa6PsElrsfk8F55A9vxAYJPIMh_ZZGbLFnP2R_svya0kdV5KqCnaYCBNchcOSEX8XU670ZbWbOPfuSaYOjX5lOuY_quq0MyVX06e2QgzEqynYtM4B2Rviml3kfHfl14_NQa2Tb/s1600/IMG_9094prezbiterium.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Uw0ijToa6PsElrsfk8F55A9vxAYJPIMh_ZZGbLFnP2R_svya0kdV5KqCnaYCBNchcOSEX8XU670ZbWbOPfuSaYOjX5lOuY_quq0MyVX06e2QgzEqynYtM4B2Rviml3kfHfl14_NQa2Tb/s320/IMG_9094prezbiterium.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Prezbiterium z Matką Boską Swarzewską</td></tr>
</tbody></table> <br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">Z żalem opuszczamy piękną miejscowość i jedziemy w stronę Swarzewa, wioska sławna z kultu cudownego obrazu Matki Boskiej Swarzewskiej. Kościół neogotycki, wnętrze prześliczne, szczególnie duże wrażenie robi prezbiterium.</div></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"> </div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"> </div><div align="justify" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; margin-bottom: 0cm;"><br />
<br />
<br />
<em><span style="color: #8e7cc3;"><strong>Hel</strong></span></em><br />
<br />
Muzeum Obrony Wybrzeża Rejonu Umocnionego Hel<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYcm5ZCJEHPakDPpm7yModrqIIJy-VXH0JuJvcPLXjfbvSj1U8uI_YAwg5brviedOjz3cRXTLHe8IxWVBOVbkyK2k7BlQKnU2fplUEbl-b0xdgz5rMQGCtEG28AN5IoKJ1UGtgjeIqhB-8/s1600/IMG_9132bateria.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYcm5ZCJEHPakDPpm7yModrqIIJy-VXH0JuJvcPLXjfbvSj1U8uI_YAwg5brviedOjz3cRXTLHe8IxWVBOVbkyK2k7BlQKnU2fplUEbl-b0xdgz5rMQGCtEG28AN5IoKJ1UGtgjeIqhB-8/s320/IMG_9132bateria.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Tablica informacyjna</td></tr>
</tbody></table> <br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">Na mierzeji, na dawnym terenie wojskowym, niesamowite wrażenie zrobiło na całej grupie stanowisko ogniowe B2 - Bateria Schleswig - Holstein. Baterię wybudowano w 1940 r., w 1941 r. było próbne strzelanie, w 1942 r. działo przewieziono do Calais, Niemcy w rejonie Zatoki Gdańskiej czuli się bezpiecznie, uznali, że tak potężne działo w tym miejscu nie jest potrzebne. Zasięg baterii dla pocisków o wadze 600 kg był około 56 km, dla pocisków 1000 kg był około 43 km. Bateria mogła kontrolować teren od Jeziora Żarnowieckiego po Elbląg.</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"></div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div></div> <br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7gvM4-MboGdm2GfhiM07EgRiwQgVFJQHqtj8CikhURiCKS4mRXvfeb95I_rURAWadmtr55f_tTeBth8tkF6t3irnh_JA2LelzGx8WnxlY87BPvlGqOA2_RJhWimCwDo_OZ6ZIBoSd_K-Q/s1600/IMG_9134bateria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7gvM4-MboGdm2GfhiM07EgRiwQgVFJQHqtj8CikhURiCKS4mRXvfeb95I_rURAWadmtr55f_tTeBth8tkF6t3irnh_JA2LelzGx8WnxlY87BPvlGqOA2_RJhWimCwDo_OZ6ZIBoSd_K-Q/s320/IMG_9134bateria.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ława w kształcie pierścienia,<br />
po której poruszało się działo</td></tr>
</tbody></table> <br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">Do namierzania celu służyła wieża o wysokości 25 m, niemieccy technicy potrafili niezmiernie precyzyjnie określić parametry ustawienia działa, wieżę, zachowaną w doskonałym stanie można oglądać do dzisiaj.</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">W pomieszczeniach baterii aktualnie jest Muzeum Obrony Wybrzeża Rejonu Umocnionego Hel.</div> <br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHe-kL_UVUS0Whk7cRfxkq2bQHwJXdDAHh8IV1usSqtPaw74V23ePDcuEc9aimdYClorjg29CA-KXAjqLPb3Hemc-dbFSIRJgafI_KiNa9vmOwEd9Tyl8MHASJJ-HqdmT6JEBccsj3O0h0/s1600/IMG_9133przybyszewski.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHe-kL_UVUS0Whk7cRfxkq2bQHwJXdDAHh8IV1usSqtPaw74V23ePDcuEc9aimdYClorjg29CA-KXAjqLPb3Hemc-dbFSIRJgafI_KiNa9vmOwEd9Tyl8MHASJJ-HqdmT6JEBccsj3O0h0/s320/IMG_9133przybyszewski.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Tablica pamiątkowa poświęcona </span><br />
<span style="font-size: x-small;">Zbigniewowi Przybyszewskiemu</span><br />
<span style="font-size: x-small;">na ścianie Baterii Schleswig Holstein</span></td></tr>
</tbody></table> <br />
Szczególnie wstrząsająca jest ekspozycja poświęcona komandorowi porucznikowi Zbigniewowi Przybyszewskiemu, był on dowódcą Baterii Heliodora Laskowskiego. Po wojnie został fałszywie oskarżony w tzw. Procesie Komandorów, skazano go na śmierć i stracono w 1952 r.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Fokarium<br />
<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHGZ9cO-_YBX7t6e4IEXMfjCb25zZrGB0T1P08hW56mKTqO8jShl-LYKsnczRm76hvm4BnBewNtFTk9de4QdOJA-Ee1M6lluExbZy4XSyO_SCps7L3EgQfEGRmelIdPzPpfq0DikX0Q362/s1600/IMG_9144foka1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHGZ9cO-_YBX7t6e4IEXMfjCb25zZrGB0T1P08hW56mKTqO8jShl-LYKsnczRm76hvm4BnBewNtFTk9de4QdOJA-Ee1M6lluExbZy4XSyO_SCps7L3EgQfEGRmelIdPzPpfq0DikX0Q362/s320/IMG_9144foka1.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Oglądanie brzuszka wielkiego samca foki szarej<br />
<br />
<br />
</td></tr>
</tbody></table><br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">W Helu największą atrakcją jest fokarium prowadzone przez Uniwersytet Gdański. Foki są bardzo oswojone, każda ma przypisany określony znak, na który reagują w trakcie karmienia. Podczas karmienia sprawdzany jest stan zdrowia zwierzęcia. Samce mogą ważyć do 300, samice do 180 kg.</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><br />
<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm8a1cDov3YkvqDHHxbSXpAwJIudC5TY3-d3KBm5RAbHBmBK8QjBHkPVjdSCcq-SlF4f9DbTX-LyHg55pYkJm139harTO026eDtDhzlMG2pstn-Cvit-Z3OdQVX4qQMG5h_TR099X8Qdml/s1600/IMG_9147foka2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm8a1cDov3YkvqDHHxbSXpAwJIudC5TY3-d3KBm5RAbHBmBK8QjBHkPVjdSCcq-SlF4f9DbTX-LyHg55pYkJm139harTO026eDtDhzlMG2pstn-Cvit-Z3OdQVX4qQMG5h_TR099X8Qdml/s320/IMG_9147foka2.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Samice foki szarej</td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;">Cztery samice były ciężarne, ciąża trwa 12 miesięcy, po urodzeniu foczka waży od 6-10 kg, jest karmiona przez matkę tylko trzy tygodnie wysokokalorycznym (50 % tłuszczu) mlekiem i po tym okresie maluch musi być samodzielny. </span></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlcoQ0-Ohvmi4WJIaErzKzPPJI_FoaeKHyDoum7K8d1IfFsaNBZFQeAJoSRZU7oX9kDnXsnmbqa5OSdh7-uaozgqf0_Q3Ny1fMCIDu6mIuSE1rxvjT7iCnl8y3PNKaZyQ38NlTCU5DrB9T/s1600/P2262732%255B1%255Dfoki2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlcoQ0-Ohvmi4WJIaErzKzPPJI_FoaeKHyDoum7K8d1IfFsaNBZFQeAJoSRZU7oX9kDnXsnmbqa5OSdh7-uaozgqf0_Q3Ny1fMCIDu6mIuSE1rxvjT7iCnl8y3PNKaZyQ38NlTCU5DrB9T/s320/P2262732%255B1%255Dfoki2.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ząbki w porządku!</td></tr>
</tbody></table> <br />
Na zdjęciu obok widać doskonale urodę fok szarych i fakt, że są to zwierzęta drapieżne, mają wspaniałe uzębienie.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em><strong><span style="color: #8e7cc3;">Puck</span></strong></em> <br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnzEMxLGP_BBun_dZd6SyGen3cBH9VZcpn84aKVEgjuDf8F6Hf91841ubs4UnraEiJGVW4_vvWnwS4EWdNvyO150s7LO9kf6-R_j2HoRa4TVwoKbLHfUVe22aFaKME7bqdv1eCPDdkdelN/s1600/P6260390.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnzEMxLGP_BBun_dZd6SyGen3cBH9VZcpn84aKVEgjuDf8F6Hf91841ubs4UnraEiJGVW4_vvWnwS4EWdNvyO150s7LO9kf6-R_j2HoRa4TVwoKbLHfUVe22aFaKME7bqdv1eCPDdkdelN/s320/P6260390.JPG" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Baptysterium</td></tr>
</tbody></table></div><div align="justify" style="margin-bottom: 0cm;"><br />
Baptysterium nie jest tylko dekoracją, podczas zwiedzania kościoła odbywał się w nim chrzest dziecka.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQyQzqN78nwvCuAzV0KZcJzsBINTI8sz8_bS_hcRBb33B5QuL_aj8zoD9HDmUj49heY6eKKbtfJ0Hh-LpByS3TvXnjxtuouRxLqFzcQ1omRVHNpgRWvDcBK9P1QF3qt1tYigUeXqnQe68Q/s1600/P6260394.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQyQzqN78nwvCuAzV0KZcJzsBINTI8sz8_bS_hcRBb33B5QuL_aj8zoD9HDmUj49heY6eKKbtfJ0Hh-LpByS3TvXnjxtuouRxLqFzcQ1omRVHNpgRWvDcBK9P1QF3qt1tYigUeXqnQe68Q/s320/P6260394.JPG" width="240" /><span style="background-color: #f3f3f3;"></span><span style="background-color: white;"></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Zabytkowa XVII - wieczna krata </td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl-fNiwbGMnOt5YvRXX1mUMMYFHEFjTCf-GdyuIfGdasLOp4ZvE8bKjKoYaBA4ZZwWEZuLMWEquqVRUpbjyvmhI_6MVF32JhyphenhyphenCYLcei27VDUBWdyLsom2_3WJIk0WYJjQAxDLoEjAQo6wz/s1600/P6260392.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl-fNiwbGMnOt5YvRXX1mUMMYFHEFjTCf-GdyuIfGdasLOp4ZvE8bKjKoYaBA4ZZwWEZuLMWEquqVRUpbjyvmhI_6MVF32JhyphenhyphenCYLcei27VDUBWdyLsom2_3WJIk0WYJjQAxDLoEjAQo6wz/s320/P6260392.JPG" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Piękny XIX -wieczny, zrekonstruowany po wojnie witraż</td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"><i>Zdjęcia: Jola Kryda, Ewa Molisz, Maria Tomaszewicz</i></span></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"></div>Maria Tomaszewiczhttp://www.blogger.com/profile/10014768563752164563noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-8982254264390737832011-02-25T18:17:00.019+01:002011-05-05T15:52:10.739+02:00Czytanie ikony<div class="MsoNormal"><div style="text-align: right;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-mxy1H4TmRjw/TXIOZIuFyjI/AAAAAAAAFvw/6UZzt9IOQGY/s1600/ikona+Jurka+Amerka+001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://lh4.googleusercontent.com/-mxy1H4TmRjw/TXIOZIuFyjI/AAAAAAAAFvw/6UZzt9IOQGY/s200/ikona+Jurka+Amerka+001.jpg" width="153" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">J. Amerek</td></tr>
</tbody></table>W ramach wykładów Akademii 30+ na Uniwersytecie Gdańskim pani prof. dr hab. Elżbieta Mikiciuk dała nam bezcenne wskazówki, jak czytać ikonę. Ikona to malowane słowo, także ikony się pisze. Ikona „uobecnia” Stwórcę, jest miejscem teofanicznym, miejscem jego obecności, na ikonę się nie tyle patrzy, ile z nią obcuje.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Wyróżnia się następujące poziomy czytania ikony:<o:p></o:p></div><ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal" style="mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt;">literalny,<o:p></o:p></li>
<li class="MsoNormal" style="mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt;">symboliczny,<o:p></o:p></li>
<li class="MsoNormal" style="mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt;">teologiczny,<o:p></o:p></li>
<li class="MsoNormal" style="mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt;">kontemplacyjny.</li>
</ul><div class="MsoNormal"><br />
<a name='more'></a>Pani profesor przywołała pojęcie „ikonoklazm”. Jest to słowo bizantyjskie oznaczające „kruszenie/łamanie obrazów”. Ikonoklazm to ruch zapoczątkowany w VIII wieku, najsilniej przez wyznawców islamu, którzy stanowczo sprzeciwiali się bałwochwalstwu. Chrześcijanie szybko poparli ten ruch przywołując przykazania Starego Testamentu, w szczególności drugie przykazanie prawa Mojżeszowego, które brzmi:<br />
<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
„ Nie będziesz czynił sobie rzeźbionych wizerunków i nie będziesz oddawał im czci”. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
Święty Jan Damasceński (ok. 675-749) sprzeciwiał się temu ruchowi twierdząc, że nie oddaje się czci obrazom, że poprzez obcowanie z wizerunkiem wpływamy na przeżycie duchowe. Tłumaczył, że człowieczeństwo wyraża się zarówno w duchu, jak i w ciele. Poprzez fizyczne przeżywanie boskości wpływamy na przeżycie duchowe. Bóg wszechwiedzący dlatego zesłał nam Swojego Syna, który poprzez Metamorphosis (przemienienie na górze Tabor) oraz Kenosis (ogołocenie na górze Kalwarii) jest z nami obecny poprzez Swojego Syna.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-gUATGf-AnJU/TXEivn2wnkI/AAAAAAAAFvM/zTd3W8ygRIg/s1600/Mandylion+z+Edessy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://lh4.googleusercontent.com/-gUATGf-AnJU/TXEivn2wnkI/AAAAAAAAFvM/zTd3W8ygRIg/s320/Mandylion+z+Edessy.jpg" width="204" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Mandylion z Edessy</span></td></tr>
</tbody></table><br />
Dalej, podczas wykładu, usłyszeliśmy o legendzie o królu Abgarze. Legenda opowiada o tym, że sam Jezus, jeżeli nie mógł dotrzeć do potrzebujących jego pomocy przesyłał w zamian swój wizerunek. A było to tak: król Abgar zachorował na trąd. Wysłał swojego powiernika, Annaniasza, do Jezusa z prośbą o przybycie i wyleczenie z choroby. Jezus odparł, że nie może udać się do Edessy, do króla Abgara, gdyż zmierza przed oblicze Ojca i po wniebowstąpieniu niezwłocznie wyśle Tadeusza, ucznia swojego do Abgara. Tadeusz z pewnością go wyleczy. Jednak wysłannik Annanniasz, który miał talent malarski, postanowił nie wracać bez namalowanego przez siebie wizerunku Jezusa. Nie udawało mu się jednak namalować twarzy Jezusa, gdyż ta wciąż się zmieniała. Widząc to, Jezus przyłożył do twarzy lnianą chustę i wręczył ją Annanniaszowi mówiąc, by zaniósł ją do swego pana. Na chuście odbił się wizerunek Jezusa. Abgar cudownie ozdrowiał napawając się widokiem świętj twarzy.<o:p></o:p><br />
<br />
Poprzez tę legendę dowiedzieliśmy się o „<span class="Apple-style-span" style="color: blue;">ACHEIROPOIETOS</span>”, znaczy to wizerunek w cudowny, nie ręką ludzką sposób uczyniony, taki, który „spadł z nieba”. Wizerunek, który miał otrzymać król Abgar od samego Chrystusa znajduje się w klasztorze Św. Katarzyny na Synaju. Jest to ikona Świętęgo Oblicza z Mandylionu (<span class="Apple-style-span" style="color: blue;">mandylion</span>=chusta).</div><div class="MsoNormal"><o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-7_Z1L6d1Kp0/TXEiuKNyF6I/AAAAAAAAFvE/RcwF6y1ta2k/s1600/Meister_der_Heiligen_Veronika_001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://lh4.googleusercontent.com/-7_Z1L6d1Kp0/TXEiuKNyF6I/AAAAAAAAFvE/RcwF6y1ta2k/s320/Meister_der_Heiligen_Veronika_001.jpg" width="195" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Veraicon - Święta Weronika</span></td></tr>
</tbody></table><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh5.googleusercontent.com/-cu39-M1zu8Q/TXEivA_rTQI/AAAAAAAAFvI/-4IFRphJkBI/s1600/Hans_Memling_VEROICON.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://lh5.googleusercontent.com/-cu39-M1zu8Q/TXEivA_rTQI/AAAAAAAAFvI/-4IFRphJkBI/s320/Hans_Memling_VEROICON.jpg" width="245" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Hans Memling Veraicon</span></td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: blue;">VERAICON</span> to chusta Św. Weroniki także z wizerunkiem Chrystusa odbitym podczas ocierania przez Św. Weronikę twarzy Chrystusa z potu w drodze na Golgotę. Jest to także ACHEIROPOIETOS.<br />
<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh6.googleusercontent.com/-U0YlIa_2rrY/TXEitueal-I/AAAAAAAAFvA/DVzWmFd5zBs/s1600/%25C5%259Awi%25C4%2599te+Oblicze+ca%25C5%2582un+z+Monoppello.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://lh6.googleusercontent.com/-U0YlIa_2rrY/TXEitueal-I/AAAAAAAAFvA/DVzWmFd5zBs/s200/%25C5%259Awi%25C4%2599te+Oblicze+ca%25C5%2582un+z+Monoppello.jpg" width="146" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Święte Oblicze całun z Monoppello</span></td></tr>
</tbody></table>Innymi przykładami tradycji VERAICONU są Całun Turyński i Święte Oblicze – całun z Monoppello we Włoszech.<br />
<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Pierwszym autorem ikon był Święty Łukasz. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><br />
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e5/Pantocratorsinai.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e5/Pantocratorsinai.jpg" width="178" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Chrystus Pantokrator</span></td></tr>
</tbody></table><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-CK3ECAUAypA/TXEiC1qekrI/AAAAAAAAFuk/oCjONOc9TKY/s1600/P3042981.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://lh3.googleusercontent.com/-CK3ECAUAypA/TXEiC1qekrI/AAAAAAAAFuk/oCjONOc9TKY/s320/P3042981.JPG" width="231" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Chrystus Pantokrator - klasztor Św. Katarzyny na Synaju</span></td></tr>
</tbody></table>Jedna z najstarszych zachowanych ikon jest to ikona Chrystusa Pantokratora z VI wieku znajdująca się w klasztorze Św. Katarzyny na Synaju.<br />
<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Z pisaniem ikon wiążą się następujące pojęcia:<o:p></o:p></div><ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal" style="mso-list: l1 level1 lfo2; tab-stops: list 36.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">asystka</span> – cienkie, złote paski występujące w szatach <o:p></o:p></li>
<li class="MsoNormal" style="mso-list: l1 level1 lfo2; tab-stops: list 36.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">bliki</span> – malowanie złotem i srebrem,<o:p></o:p></li>
<li class="MsoNormal" style="mso-list: l1 level1 lfo2; tab-stops: list 36.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">nimb</span> (łac. obłok, chmura) – często złota, świetlista otoczka wokół głów świętych<o:p></o:p></li>
<li class="MsoNormal" style="mso-list: l1 level1 lfo2; tab-stops: list 36.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">mandorla</span> (wł. migdał) –aureola otaczająca całą postać np. Jezusa<o:p></o:p></li>
<li class="MsoNormal" style="mso-list: l1 level1 lfo2; tab-stops: list 36.0pt;">kolory żółty i złoty – ozn. obecność światła Bożego, <o:p></o:p></li>
<li class="MsoNormal" style="mso-list: l1 level1 lfo2; tab-stops: list 36.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">chiton</span> – płaszcz<o:p></o:p></li>
<li class="MsoNormal" style="mso-list: l1 level1 lfo2; tab-stops: list 36.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">himation</span> - prostokątny kawałek tkaniny służący za pelerynę,<o:p></o:p></li>
<li class="MsoNormal" style="mso-list: l1 level1 lfo2; tab-stops: list 36.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">maforion</span> szal okrywający głowę i całą postać, często w przedstawieniach Matki Bożej.<o:p></o:p></li>
</ul><div class="MsoNormal">Pani profesor mówiła również o sposobie ukazania postaci, np. <span class="Apple-style-span" style="color: blue;">TROJERUCZNA</span> (Trójręczna) <span class="Apple-style-span" style="color: blue;">MARYJA</span> – trójręczna Maria. Trzecia ręka odnosi się do cudu przywrócenia przez Matke Boską odrąbanej dłoni Jana Damasceńskiego.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/30/Czestochowska.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/30/Czestochowska.jpg" width="218" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Matka Boska Częstochowska -Hodegetria</span></td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">HODEGETRIA</span> – przedstawienie Marii trzymającej na lewym ramieniu małego Chrystusa, prawą dłonią wskazująca na niego, jako Zbawiciela i Drogę. Matka Boska Chęstochowska z Jasnej Góry jest ikoną w typie Hodegetrii.(z jęz. grec.: Hodegetria - ta, która wskazuje drogę).<br />
<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-xzio2szqLFk/TXEiFqHrRpI/AAAAAAAAFus/SNByLPbc9no/s1600/P3042983.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://lh3.googleusercontent.com/-xzio2szqLFk/TXEiFqHrRpI/AAAAAAAAFus/SNByLPbc9no/s320/P3042983.JPG" width="231" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Eleusa</span></td></tr>
</tbody></table>Matka Boska jest też przedstawiana jako <span class="Apple-style-span" style="color: blue;">ELEUSA</span> (Matka Boża Czuła, do policzka której tuli się Dzieciątko).<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-fT0iUVz2DXA/TXIeT9O6TEI/AAAAAAAAFw0/0h6bQODJ0_0/s1600/Matka+Boska+Hodegetria+z+klejmami.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://lh4.googleusercontent.com/-fT0iUVz2DXA/TXIeT9O6TEI/AAAAAAAAFw0/0h6bQODJ0_0/s320/Matka+Boska+Hodegetria+z+klejmami.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Matka Boska (Hodegetria) otoczona KLEJMAMI</span></td></tr>
</tbody></table>Ikony zawierają często małe kompozycje (<span class="Apple-style-span" style="color: blue;">KLEJMY)</span> z samodzielnymi tematami okalające główne przedstawienie.<br />
<br />
Wizerunek na ikonie charakteryzuje się dużymi, wyrazistymi oczami, długim wąskim nosem i wąskimi ustami, czoło jest wysokie i rozszerzające się. Wizerunek jest pozbawiony cielesności i perspektywy – jest to czynione celowo. Odbiorca ma być natchniony do przeżywania duchowego, poza cielesnego. Ikona jest obecnością ducha. Ikonę czci się, całuje i kłania przed nią, gdyż uosabia obecność świętości. Pobudza ona do modlitwy. Wierni nie modlą się do ikony a poprzez nią. Pani profesor użyła określenia „ikona modli się sama”. Obcowanie z nią jest przeżyciem mistycznym.</div><div class="MsoNormal"><o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
Pisanie ikon to proces święty, który odbywa się wedle utrwalonych zasad. Mogli je tworzyć jedynie uprzywilejowani mnisi, którzy pościli przed przystąpieniem do pracy. Ikony były pisane na klęczkach i w głębokiej modlitwie. Tworzono je na podstawie Hermenei – podlinnika, czyli podręcznika zawierającego wzorce tworzenia ikon, a także rady dotyczące technik i materiałów do tworzenia oraz zalecane, krótkie teksty opisujące przedstawienia na ikonie. Najsłynniejsza jest Hermeneia ze Świętej Góry Atos autorstwa Dionizego z Furny. Zawiera ona wzorce oficjalnie zatwierdzone przez cerkiew. Gotowe dzieło nie jest ikoną dopóki nie zostanie wyświęcone w cerkwi. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Na zakończenie przytoczę wymienione przez panią profesor Mikiciuk dwa cytaty. Pierwszy Fiodora Dostojewskiego: <i><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">„Piękno zbawia świat”</span></i>, drugi Jerzego Nowosielskiego - tak się złożyło, że Jerzy Nowosielski (jeden z najwybitniejszych współczesnych pisarzy ikon) zmarł w poniedziałek poprzedzający piątkowy wykład prof. Mikiciuk – powiedział on kiedyś:</div><div class="MsoNormal"><o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><i><span class="Apple-style-span" style="color: blue;">„Sztuka to wchodzenie do piekła, by je zbawić”.</span></i><o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div> <i>Tekst: Jola Kryda </i></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05198659680652436168noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-11191740773770732422011-02-22T09:26:00.004+01:002011-02-24T08:55:06.739+01:00Zamarznięta Zatoka Gdańska<div style="text-align: justify;">21 lutego byłam w Sopocie, woda zamarzła. Jak okiem sięgnąć wszędzie sfałdowany, oprószony śniegiem lód. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOsxlIZHNN1zJ4kdAzsaoWc9ofP_R7B9PU2eV5MBz2XfSwYSrbnJGoaODUVWEupKdEkDKobrcG8EOl0QAvyT4m2SaOVM8DCkpMlclaeZHTN_pifSuKokv4N4CAS2rgbofHaA0ZqqihHaYt/s1600/IMG_9022Zatoka1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" j6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOsxlIZHNN1zJ4kdAzsaoWc9ofP_R7B9PU2eV5MBz2XfSwYSrbnJGoaODUVWEupKdEkDKobrcG8EOl0QAvyT4m2SaOVM8DCkpMlclaeZHTN_pifSuKokv4N4CAS2rgbofHaA0ZqqihHaYt/s320/IMG_9022Zatoka1.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Zamarznięta Zatoka, w oddali Klif Redłowski</span></td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;"><a name='more'></a><br />
Przejmujący był widok siedzących na lodzie ptaków, szczególnie smutno wyglądały łabędzie. Były tak przemarznięte, że dawały się głaskać. Na szczęście miasto nie zapomniało o ptactwie, góry owsa na lodzie i o dziwo ptaki jadły ziarno. Łabędzie swoimi płaskimi dziobami zbierały z lodu owies.</div><div style="text-align: justify;">Na chleb prawie nie reagowały. Inne ptaki, mewy srebrzyste, gołębie też nie gardziły sprezentownym pokarmem.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div> <br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqV9p4__zlgFadVWVv2stXOH5BJ3xTup5lRvpe1lS5ici_VbCe_daUgkpJzkr_zSClda7zNB8vCc1-RvD38RAuhMpwRjp0tPdpx1FFdH5EOiWbD86Jfy-i2k8M7awKg4rK5f8kZ0o_2RC6/s1600/IMG_9008owies.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" j6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqV9p4__zlgFadVWVv2stXOH5BJ3xTup5lRvpe1lS5ici_VbCe_daUgkpJzkr_zSClda7zNB8vCc1-RvD38RAuhMpwRjp0tPdpx1FFdH5EOiWbD86Jfy-i2k8M7awKg4rK5f8kZ0o_2RC6/s320/IMG_9008owies.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Łabędzie jedzą owies!</span></td></tr>
</tbody></table><br />
Wszystkim polecam spacer nad morze i raczej nie z chlebem ale z płatkami owsianymi, tak zalecają ornitolodzy. Kolejna ptasia niespodzianka - wróbelki kąpią się w śniegu.<br />
<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt5MaC6S49Pxpv_d8zMl6TWrW3IEC2aB_GN0u42k4d4sXlm7QzrgOXXna0XIBa4wCA59HOyRkHBz74-Gws2A1ek9RhYEkJovGE52THb04l5WKPx54XhZUYZuLTCeh8-6iGYZUV6rJEkuRC/s1600/IMG_9040wr%25C3%25B3belki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" j6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt5MaC6S49Pxpv_d8zMl6TWrW3IEC2aB_GN0u42k4d4sXlm7QzrgOXXna0XIBa4wCA59HOyRkHBz74-Gws2A1ek9RhYEkJovGE52THb04l5WKPx54XhZUYZuLTCeh8-6iGYZUV6rJEkuRC/s320/IMG_9040wr%25C3%25B3belki.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kąpiące się w śniegu wróbelki</span></td></tr>
</tbody></table> <br />
<div style="text-align: justify;">A po zachodzie słońca zgrozą powiało w Sopocie, niczym u Hitchcocka - inwazja krukowatych. Ogromne chmary ptaków nad Sopotem i nad zamarzniętym morzem.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div> <br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMyH_By3zblII7FTuAdvI8u-wEfpXWgJPzYUlIwf5L3jJSiE8-NbuKAt6EtnjqmohzQTghZf4iK-Y5bm3wmaTudVs3txFPDVTsAWR6WPg4FGZei7PKP34dSgeSMojo25e6EeOi0mX5FOGV/s1600/IMG_9074gawrony.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" j6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMyH_By3zblII7FTuAdvI8u-wEfpXWgJPzYUlIwf5L3jJSiE8-NbuKAt6EtnjqmohzQTghZf4iK-Y5bm3wmaTudVs3txFPDVTsAWR6WPg4FGZei7PKP34dSgeSMojo25e6EeOi0mX5FOGV/s320/IMG_9074gawrony.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Gawrony nad Domem Zdrojowym</span></td></tr>
</tbody></table> <br />
Jeszcze kilka dni będzie mróz i slońce, wymarzona pogoda dla miłośników spacerów nad morzem.<br />
<div style="text-align: justify;"><br />
<em>Tekst i zdjęcia: Maria Tomaszewicz</em></div>Maria Tomaszewiczhttp://www.blogger.com/profile/10014768563752164563noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-70057026343351895392011-02-09T00:24:00.005+01:002011-02-13T22:39:43.654+01:00Bazylika Mariacka w Gdańsku on-line<a href="http://www.bazylikamariacka.pl/zwiedzanie/21/21-oltarz%20glowny%20bazylika%20mariacka%20gdansk">Zdjęcia i opis obiektów kościoła - wirtualna wycieczka</a><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-_mjnhvJk90A/TVhPHYawcHI/AAAAAAAAEmM/CPWxYMPExCo/s1600/NMP+zdj%25C4%2599cie+ko%25C5%259Bciola+rusztowanie+slonce+zrobione+przez+Jarka+Z.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-_mjnhvJk90A/TVhPHYawcHI/AAAAAAAAEmM/CPWxYMPExCo/s320/NMP+zdj%25C4%2599cie+ko%25C5%259Bciola+rusztowanie+slonce+zrobione+przez+Jarka+Z.jpg" width="300" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span>Kościół NMP w Gdańsku otulony rusztowaniami i słońcem (zdj. J. Ziółkowski)</span></span></td></tr>
</tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05198659680652436168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-47288224098056478022011-02-06T12:51:00.013+01:002011-03-10T15:01:01.246+01:00W Sali Czerwonej<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-bcnsMNIlmYc/TVAzcs4_I4I/AAAAAAAAD9U/WqgTQj5sdeY/s1600/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+4.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="150" src="http://1.bp.blogspot.com/-bcnsMNIlmYc/TVAzcs4_I4I/AAAAAAAAD9U/WqgTQj5sdeY/s200/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+4.JPG" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sala Czerwona Ratusza Gł. Miasta w Gdańsku</td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;">Sala Rady, zwana Salą Czerwoną, ratusza głównomiejskiego jest najbardziej wyjątkowym z wszystkich wyjątkowych miejsc Gdańska, a to dlatego, że przyrównać ją można do słońca wokół którego wszystko krąży, a ono samo tkwi nieruchomo na firmamencie. To tu, za pysznymi drzwiami ubranymi napisem Militimus pro lege, pro grege (walczymy o prawo, o społeczeństwo) dział się Gdańsk – toczyły się rozmowy, zapadały decyzje fundamentalne dla kształtu kupieckiej republiki, jej polityki, rozwoju i charakteru. I choć tamtego Gdańska już nie ma, coś z jego atmosfery musiało pozostać, skoro udzieliła się nam tak wyraźnie, gdy rankiem 6 lutego 2011 roku stanęliśmy otoczeni obrazami Hansa Vredemana de Vries oraz Izaaka van den Blocka. Bo to właśnie dekoracja Sali Czerwonej, szczęśliwie ocalała z kataklizmu wyzwalania Gdańska przez czerwonoarmistów, zawiera w sobie niezwykłą opowieść o tym czym był i żył Gdańsk u szczytu swej potęgi.</div> <br />
<a name='more'></a><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-uH36gcENkNM/TVAz7azadeI/AAAAAAAAD9c/KAsbrpG4HQs/s1600/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+8.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-uH36gcENkNM/TVAz7azadeI/AAAAAAAAD9c/KAsbrpG4HQs/s320/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+8.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sala Czerwona Ratusza Głownego Miasta </td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;"> Odpowiedź na to pytanie daje usytuowany w dekoracji stropu, na samym środku sali obraz „Apoteoza Gdańska”. Na nim panorama Gdańska wywyższona na łuku triumfalnym sięga niebios, z których wynurza się Boska Prawica i utwierdza wieżę miejskiego ratusza. Bóg bierze miasto pod swoje skrzydła – co oznajmia napis Ista servat sub his alis. Potwierdzeniem boskiej opieki jest również okalająca miasto tęcza – widomy znak przymierza ludzi z Bogiem. Skutkiem Bożej Łaski jest materialna pomyślność miasta, której źródłem jest handel. Na obrazie widzimy Wisłę, zatłoczoną niczym dzisiejsza obwodnica, którą suną do Gdańska wypchane zbożem dubasy, a wypływają z niego statki morskie pod różnobarwnymi banderami. Przed Dworem Artusa stoi wielobarwny i wielonarodowy tłum, pośród którego, w samym centrum, łatwo zauważyć polskiego szlachcica w kontuszu, z podgoloną czupryną, ściskającego dłoń gdańskiego kupca. To handel polskim zbożem decydował o zamożności Gdańska.</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWvzWM5FuP-iDLu7hNbpp8732nbrxgbDPknaM1i8AazMSOYUzzb2CWZ9WJ4LiIuf_U8YtUXVTy31dE3Lpg0JQXxHhp6PLGPCao8VPc1jtCTRSitojD87FH0DGJAF7YJbmed-4W39q_Bmk/s1600/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+strop.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWvzWM5FuP-iDLu7hNbpp8732nbrxgbDPknaM1i8AazMSOYUzzb2CWZ9WJ4LiIuf_U8YtUXVTy31dE3Lpg0JQXxHhp6PLGPCao8VPc1jtCTRSitojD87FH0DGJAF7YJbmed-4W39q_Bmk/s320/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+strop.JPG" width="224" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><i>Apoteoza Gdańska </i>Izaak van den Blocke</span></td></tr>
</tbody></table><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Jest więc Gdańsk miastem bogatym i pięknym, tętniącym życiem, a co najważniejsze obdarzonym Łaskawością Niebios. Czym sobie na to zasłużył dowiedzieć się można studiując pozostałe obrazy ilustrujące system wartości dawnych gdańszczan.</div><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-uNgPWhS2lLE/TVAy2CZTW9I/AAAAAAAAD9E/iiwvAPpuZTM/s1600/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="150" src="http://3.bp.blogspot.com/-uNgPWhS2lLE/TVAy2CZTW9I/AAAAAAAAD9E/iiwvAPpuZTM/s200/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+2.JPG" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">SPRAWIEDLIWOŚĆ H. Vredemana de Vries</td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;">Najważniejszą z tych wartości – fundamentalną zasadą moralną jest z pewnością sprawiedliwość. Co zgodne jest z platońską koncepcją cnót kardynalnych. To jej właśnie poświęcony jest pierwszy i ostatni obraz cyklu Hansa Vredemana de Vries. Pierwszy obraz przedstawia sprawiedliwość ludzką, uosabianą przez nieprzekupnych i mądrych sędziów, badających sprawę i niezapominających o miłosierdziu. Ostatni obraz przedstawia sąd ostateczny, przypominając, że wszyscy, nawet sędziowie, podlegamy sprawiedliwości Boskiej.</div><br />
<div style="text-align: justify;">Drugą wartością bogato reprezentowaną zarówno w cyklu Vredemana jak i obrazach van den Blocka jest mądrość, rozumiana przede wszystkim jako Rada, mądrość zbiorowa – tak przedstawił ją Vredeman, natomiast u van den Blocka ilustruje ją modlący się król Salomon, który na mądrości oparł swoje panowanie. Nad nim napis „Consilium res sancta” oraz „Domino Sapientia” podkreśla boskie pochodzenie mądrości i wagę zbiorowego wysiłku Rady, tak istotną dla Gdańska. To przekonanie wyraża również obraz „Helwidiusz Priscus i cesarz Wespazjan”, gdzie reprezentującemu republikańskie poglądy Helwidiuszowi przeciwstawione są dyktatorskie zapędy Wespezjana, nie bez aluzji zapewne do niezależności jaką zawsze starał się zachować Gdańsk wobec formalnego zwierzchnictwa Rzeczpospolitej. </div><div style="text-align: justify;">To jak powinni zachowywać się obywatele Gdańska, jaki powinien być ich stosunek do Rady i siebie nawzajem jest treścią wielu zdobiących Salę Czerwoną obrazów. Wymienić tu trzeba obraz „Atilius Regulus” stawiający gdańszczanom przykład słynnego Rzymianina, dochowującego danego słowa i lojalności wobec państwa, nawet w obliczu śmierci, czy „Aleksander Wielki i Hefajstion” podkreślający wartość dyskrecji i przyjaźni w stosunkach państwowych.</div><br />
<div style="text-align: justify;">Na koniec koniecznie wspomnieć trzeba o jeszcze jednym niezwykle ważnej dla gdańszczan filarze ich pomyślności, czyli pobożności. Była to oczywiście pobożność protestancka, podkreślająca konieczność Bożej łaski do zbawienia, ale kładąca równocześnie silny nacisk na uczynki miłosierdzia i rygoryzm moralny. Dotykające tego tematu obrazy podkreślają, że w obliczu Boga nie możemy liczyć na żadne pośrednictwo czy wstawiennictwo, a jedyną drogą do niego jest Pismo Święte, które nam zostawił – przywołane na wszystkich obrazach Hansa Vredemana.</div><br />
<div style="text-align: justify;">To krótkie sprawozdanie z naszych odwiedzin Sali Czerwonej nie wyczerpuje oczywiście tematu. Długo można jeszcze z pewnością stać i patrzeć, patrzeć i dociekać, śledzić myśli i intencje twórców oraz ich zleceniodawców. Trzeba jednak na koniec dodać nie bez smutku, że gdy tak staliśmy i patrzyliśmy, dość długo, wypatrzyliśmy niejedną niestety usterkę i niedoróbkę w zakończonym niedawno remoncie. A największym rozczarowaniem była czerwień Sali Czerwonej, którą tworzy jakieś zgrzebne grube sukno, bardzo pospolite w wyglądzie, Czy znieśliby to gdańscy rajcy specjaliści od włoskich jedwabi , brugijskich kosztownych tkanin i flamandzkich koronek? Na pewno nie! Czyjaś głowa potoczyłaby się bez wątpienia za tak jawne pogwałcenie majestatu!</div><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i><br />
</i></span><span style="font-style: italic;">tekst: Anna Olewniczak</span>Anna Olewniczakhttp://www.blogger.com/profile/15586064748751399063noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-30314388806022581152011-02-06T09:57:00.022+01:002011-03-01T10:52:34.207+01:00Ratusz Głównego Miasta w Gdańsku<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-K-AnIIp-wm0/TVAx44fNlrI/AAAAAAAAD8c/Y7OHSYGNCEk/s1600/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+23.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-K-AnIIp-wm0/TVAx44fNlrI/AAAAAAAAD8c/Y7OHSYGNCEk/s320/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+23.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ratusz Głównego Miasta w Gdańsku - elewacja południowa</td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal"></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>Wycieczka do Odnowionego Ratusza Głównego Miasta </i></b></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">W dniu 06 lutego 2011 r. zwiedzaliśmy Ratusz Głównego Miasta.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>1. Miejsce</i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ta wiekowa, pamiętająca początki średniowiecza, gotycko - renesansowa budowla, usytuowana na skraju ulic Długiej, Długiego Targu i Ławniczej, dominuje nad panoramą Drogi Królewskiej, najbardziej reprezentacyjnego traktu Gdańska. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>2. Funkcja </i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ratusz od zarania swych dziejów był siedzibą władz najważniejszego obszaru Gdańska, nazywanego od XIV w. Głównym Miastem. Od połowy XV w. stał się centrum władzy dla całej aglomeracji. Pełnił tę funkcję kilka stuleci i tu urzędowali Radni, Ławnicy, a od 1526 roku także przedstawiciele Trzeciego Ordynku.</span></div><div class="MsoNormal"></div><div class="MsoNormal"><br />
<a name='more'></a><br />
<br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><strong><em>3. Budowa</em></strong></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Dokładna data powstania budowli nie jest znana. Według XVII-wiecznego kronikarza gdańskiego Stephana Graua budowę ratusza rozpoczęto na wiosnę 1327 r. i zakończono w grudniu 1336 r. Ratusz z pierwszej połowy XIV wieku był przypuszczalnie niewielkim, piętrowym budynkiem, wykonanym w konstrukcji szkieletowej z cegły i drewna. </span></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-we4qTCoUtPg/TVAySh9XrJI/AAAAAAAAD8s/3LYXCS_sGkM/s1600/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+24.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-we4qTCoUtPg/TVAySh9XrJI/AAAAAAAAD8s/3LYXCS_sGkM/s320/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+24.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ratusz Głównego Miasta w Gdańsku - elewacja wschodnia</td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>4. Rozwój I etap </i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Zachowana księga rachunkowa z lat 1379-1382 zawiera wiadomości o wydatkach na materiały budowlane i za prace prowadzone przy ratuszu przez mistrza murarskiego Heinricha Ungeradina. Polegały one na przebudowie i powiększeniu dotychczasowego budynku w kierunku zachodnim. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>II etap. </i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Kolejna rozbudowa gmachu nastąpiła w latach 1454 - 1457. Kiedy w 1457 r. w Gdańsku przebywał król Polski Kazimierz Jagiellończyk, w powiększonym i odrestaurowanym już Ratuszu Głównego Miasta polski władca dodał koronę do herbu Gdańska, jako znak uznania go za królewskie miasto. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>III etap </i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Rozwój miasta, a przede wszystkim w 1526 r. powiększenie samorządu miejskiego przez króla Zygmunta I Starego o Trzeci Ordynek, stanowiący reprezentację kupiectwa i cechów rzemieślniczych, spowodowało konieczność dalszej rozbudowy obiektu. Około 1537 r. zaczęto wznosić dwukondygnacyjną oficynę wokół dziedzińca, na miejscu dawnego zajazdu. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>5. Tragedia i kolejna przebudowa</i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">3 października 1556 r. wybuchł w ratuszu groźny pożar. Usuwanie skutków zniszczeń trwało kilka lat i zapoczątkowało przebudowę gmachu w stylu renesansowym. Najpierw w latach 1559 - 1560 wykonano nowy, wspaniały hełm dla wieży, na którego iglicy umieszczono w 1561 r. pozłocony posąg panującego wówczas w Polsce króla Zygmunta II Augusta. Wewnątrz hełmu zainstalowano zespół 14 grających dzwonów – tzw. carillon.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>6. Wnętrza Ratusza Głównego Miasta </i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Bogacące się na handlu gdańskie mieszczaństwo dążyło do podkreślenia pozycji miasta również poprzez nadanie odpowiedniego splendoru ratuszowym wnętrzom. W ich upiększaniu w końcu XVI i na początku XVII wieku brali udział twórcy złotego wieku sztuki gdańskiej, tacy mistrzowie, jak: Izaak van den Block, Hans Vredeman de Vries, Willem van der Meer, Anton Moeller i Szymon Herle. Ogólne kierownictwo nad pracami sprawował niderlandczyk Anton van Obberghen, pełniący w tym czasie funkcję budowniczego miejskiego. Najbardziej reprezentacyjną kondygnacją stało się pierwsze piętro. Mieściło ono najważniejsze sale ratusza - Wielką Salę Rady, zwaną również Salą Czerwoną, i Wielką Salę Wety, określaną od XIX w. jako Salę Białą. Również we wnętrzach oficyny, do której w drugiej połowie XVI wieku dobudowano dwa skrzydła (północne i wschodnie) - stworzono piękne pomieszczenia, m.in. Małą Salę Rady (zwaną też Zimową) i Małą Salę Sądu Wetowego (Sala Kominkowa). Oficyna i skrzydła boczne utworzyły wewnętrzny dziedziniec w kształcie prostokąta, który obecnie został zadaszony. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>7. Wielka Sala Rady - Sala Czerwona</i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">W okresie istnienia Ratusz pełnił zadania nie tylko funkcjonalne, lecz i ideowe. Te ostatnie zostały szczególnie nagromadzone w wystroju jego najpiękniejszego wnętrza, jakie stanowi, zachowana do czasów obecnych, Wielka Sala Rady (Sala Czerwona). W tym wielkim zespole malarsko-rzeźbiarskim twórcy programu przedstawili, ogólnie określając, wzorce moralne i normy postępowania dla rządzących miastem. Sala Czerwona, jest najcenniejszym i najbardziej reprezentacyjnym wnętrzem Ratusza Głównego Miasta. <span class="postbody1">Przede wszystkim ważne jest ustalenie, kto był autorem, a kto adresatem treści malowideł Sali Czerwonej. Katarzyna Cieślak (Między Rzymem, Wittenbergą a Genewą. Sztuka Gdańska jako miasta podzielonego wyznaniowo, Wrocław 2000) podkreśla, że wystrój sali powstał na zamówienie bardzo w tych latach aktywnego stronnictwa kalwińskiego w radzie miasta (m. in. B. Schachmann, J. Speymann) i skierowany był przede wszystkim do tych kolegów z rady, a z nimi pozostałych Gdańszczan, którzy pozostawali zwolennikami luteranizmu. Dysputa religijna między tymi dwoma grupami toczyła się na temat zupełnie innych zagadnień, niż stosunek Gdańska do Królestwa Polskiego… </span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>8. Cnoty Obywatelskie Hansa Vredemanna de Vriesa – ściany</i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Sala Czerwona jest największym z dzieł Hansa Vredemanna de Vries, który opracował dla niej kompleksowy projekt wystroju wnętrza: dekoracji architektonicznej, malarskiej i snycerskiej z intarsjami. Hans Vredemann de Vries przybył do Gdańska w roku 1592, jako architekt, fortyfikator, z zamiarem wzięcia udziału w konkursie na projekt umocnień obronnych przy Wisłoujściu i Motławie. W październiku tego roku podpisał z Radą jednoroczny kontrakt na architekta miejskiego. Po przegranym konkursie stracił posadę. W trakcie pobytu w Gdańsku podejmował również prace dekoracyjne i malarskie. W roku 1594 wykonał, na zamówienie Rady Miasta słynny, zaginiony podczas ostatniej wojny obraz: Orfeusz wśród zwierząt - dla Dworu Artusa w Gdańsku. Po całkowitej akceptacji tego dzieła, Rada Miasta zleciła mu kolejne zadanie – dekorację Wielkiej Sali Rady. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">W roku 1594, wraz z synem Paulem, wykonał dekoracje malarskie na stropie. Nowożytna dekoracja na stropie gotyckiej konstrukcji belkowej była dla Rady Miasta nie dość satysfakcjonująca. Strop Hansa Vredemanna zastąpił nowy, z lat 1608 – 1611, z cyklem malarskim Izaaka van den Blocke. Równolegle z pracami na stropie, w warsztacie gdańskiego stolarza i snycerza Szymona Herle powstawał, według projektu Hansa Vredemanna nowożytny wystrój ścian. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Były to, zachowane do dzisiaj w dużym procencie, biegnące dookoła sali intarsjowane ławy przyścienne, bogato rzeźbione i intarsjowane gzymsy. W roku 1595 powstało siedem dużych obrazów sztalugowych wyobrażających cnoty obywatelskie i postulaty moralne: Sprawiedliwość, Mądrość, Pobożność, Zgoda, Wolność, Stałość oraz Sąd Ostateczny. Scenom towarzyszyły objaśniające napisy łacińskie, swobodnie rozrzucone na powierzchni malowidła. Dodatkowo, pod dolnymi ramami obrazów (do czasów II wojny światowej) umieszczone były listwy z łacińskimi inskrypcjami, które pomagały w odczytywaniu zasadniczych idei obrazów. Dodajmy tu – za kustosz Wioletą Kmiecik - iż był też ósmy obraz, który spełniał rolę parawanu, stawianego latem przed otworem kominka. Przedstawiał alegorię rozumu, trzymającego na wodzy złe instynkty, ale zaginął. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Należy tu dodać, że malarstwo doby Renesansu charakteryzuje silna idealizacja natury i wyważone matematycznie proporcje elementów kompozycji. Wzorem był antyk. Z zamiłowania do niego wywodzą się bohaterowie mitologiczni, klasyczna architektura, na której tle odbywa się większość scen w malarskich przedstawieniach narracyjnych oraz łacińskie sentencje, będące uzupełnieniem obrazu. Takie malarstwo wymagało odpowiedniego przygotowania; było skierowane głównie do widza wykształconego i przez osobę wykształconą było tworzone. Z mistrzowską swobodą artyści posługiwali się wypracowanymi przez poprzedników zdobyczami: perspektywą, znajomością anatomii i mechanizmu ruchu. Układ kompozycyjny przedstawień malarskich oparty był na symetrii pozornej, lekko zrytmizowany barwami i kierunkami. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Obrazy Hansa Vredemanna de Vriesa z gdańskiego Ratusza Głównego Miasta powstały w okresie schyłku renesansu, zwanego manieryzmem, w gdańskiej odmianie nazywanego manieryzmem niderlandzkim. To właśnie wielokulturowość Gdańska, swoboda religijna i dobrze rozwinięta gospodarka przyciągały do miasta rzesze artystów obcego pochodzenia, w tym czasie głównie z Niderlandów. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Obrazy z Sali Czerwonej stanowią typowe dzieła czasu Renesansu z widocznym zamiłowaniem do antyku, alegorii oraz perspektywy. W gdańskim malarstwie holenderskiego mistrza widoczny jest również wpływ twórczości Wenecjan – mistrzów koloru, którzy niezmiernie wzbogacili gamę barw i pogłębili wiedzę o zależności barwy od światła. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>A.Sprawiedliwość</i></b></span></div><div class="MsoNormal"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-uNgPWhS2lLE/TVAy2CZTW9I/AAAAAAAAD9E/iiwvAPpuZTM/s1600/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-uNgPWhS2lLE/TVAy2CZTW9I/AAAAAAAAD9E/iiwvAPpuZTM/s320/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+2.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">SPRAWIEDLIWOŚĆ</td></tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Widzimy tu niejako salę sądową. Na trzonie kolumny środkowej umieszczono symbole: Tablice Dekalogu, otwartą księgę Ewangelii, poniżej tablicę z napisem: IVS PATRIUM (Prawo Ojczyste). Na drugim planie, w sali sądowej przedstawiono jednocześnie dwie rozprawy – przed sądem sprawiedliwym, po stronie lewej i przed sądem niesprawiedliwym, po stronie prawej. Trybunał sprawiedliwy składa się z sześciu mężczyzn, którym przewodniczy Alegoria Sprawiedliwości przedstawiona w postaci, pełnej dostojeństwa i elegancji, ślepej kobiety z koroną na głowie i charakterystycznymi dla niej atrybutami (miecz i waga o równych szalkach). Sędziowie, o twarzach emanujących powagą i spokojem, ukrywający dłonie w rękawach swoich długich, podbitych futrem płaszczy, sądzą przywiedzionego przez pachołka przestępcę. Między zespołem sędziowskim, a pozwanym widać grupę, złożoną z trzech alegorycznych, pełnych wdzięku i elegancji postaci kobiecych, z towarzyszącymi im łac. napisami: VERITAS, RATIO i INDAGATIO, sugerującymi, że ów trybunał sądzi w oparciu o: Prawdę, Słuszność i Badanie. </span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Trybunał niesprawiedliwy również składa się z sześciu mężczyzn, tu rozprawie przewodniczy alegoria Niesprawiedliwości. Sędziowie o twarzach pełnych niepokoju i podniecenia, ubrani w długie płaszcze i czworokątne czapki, mają wyciągnięte ręce. Alegoria Niesprawiedliwości, pod postacią kobiety z koroną na głowie, trzymającej w lewej ręce miecz, a w prawej wagę o nierównych szalkach, także siedzi na podwyższonym tronie, ale z półkolistym baldachimem i bez imienia Jahwe na zaplecku. Przy lewym boku tronu Niesprawiedliwości widoczny jest przedstawiony fragmentarycznie młody mężczyzna bez nakrycia głowy, który najprawdopodobniej odgrywa tu rolę donosiciela. Przed opisanym trybunałem sędziowskim dokonuje się jawny akt korupcji. Pozwany przed sąd mieszczanin, stojący wymownie tyłem do trybunału, odmawia zapłaty robotnikowi, a urzędnikowi wręcza łapówkę. Drugi plan obrazu zamyka ściana z dwiema arkadami, otwierającymi perspektywę na dwa różne place miejskie : po stronie lewej umieszczono księgę Ewangelii (przedmiot kultu), a po stronie prawej naczynie pełne złota (przedmiot korupcji). </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>B. Mądrość</i></b></span></div><div class="MsoNormal"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-WgDSK0RNcEE/TVAy9rpCC1I/AAAAAAAAD9I/xo1P8B0yQJY/s1600/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-WgDSK0RNcEE/TVAy9rpCC1I/AAAAAAAAD9I/xo1P8B0yQJY/s320/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+1.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">MĄDROŚĆ</td></tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Widzimy halę kolumnową, pełniącą rolę sali posiedzeń Rady. Obradom przewodniczy alegoryczna postać kobieca z berłem i lancą, siedząca w głębi sali na tronie, umieszczonym na wysokim piedestale, pod baldachimem. Napis nad jej głową, określa ją jako: UTILITAS PATRIAE, czyli: Pożytek Ojczyzny. Nad powyższą dewizą, wskazującą cel mądrej Rady, w zwieńczeniu tronu umieszczono symbole najwyższego autorytetu moralnego – tablice Dekalogu, a nad nimi, na tle świetlistego kręgu imię Jahwe. U stóp tronu, po stronie lewej, widzimy alegorię w postaci kobiety z łysą czaszką z tyłu głowy i bujnym puklem włosów nad czołem, określoną napisem: OCCASIO, mówiącym o umiejętności mądrego dysponowania czasem. Od strony prawej zbliża się do tronu alegoria z określającym ją napisem: RATIO (Rozum). Wokół tronu widzimy krąg radnych, składający się z mężczyzn ubranych w długie płaszcze. Mężczyźni trzymają się za ręce, co znamionuje radę zgodną, zwartą, strzegącą jednomyślności dla dobra ojczyzny. Pośrodku tego gremium, na pierwszym planie znajduje się siedząca tyłem do widza, trzymająca za ręce siedzących po jej bokach uczestników Rady, alegoria Sprawiedliwości z określającym ją napisem: IUSTITIA. Między radzącym i widnieją siedzące psy, symbolizujące wierność i czujność. Na zewnątrz kręgu radzących umieszczono dziesięć stojących postaci alegorycznych, z łac. inskrypcjami, demonstrujących nieodzowne cechy niezbędne do rządzenia. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">I tak od lewej widzimy tu alegorie : RECTITUDO (Prostoty), SCIENTIA (Wiedzy), IMAGINATIO (Umiejętności Szerokiego Spojrzenia na Problemy), EXPERIENTIA (Doświadczenia) oraz PROVIDENTIA (Przewidywania). Po stronie przeciwnej, na prawo od tronu, widać kolejno: PERSEVERANTIĘ (Wytrwałość), LABOR (Pracę), Atlasa dźwigającego glob ziemski, ALACRITAS (alegoria personifikująca cnotę umiejętności szybkiego decydowania) oraz FEDUCIĘ (Wierność). Na końcu, znowu na planie pierwszym widoczna jest FACILITAS (Łagodność). Poza zwartym kołem obradujących i patronujących im cnót, przy uchylonych drzwiach, po prawej stronie sali znajdują się postacie dwóch rozmawiających kobiet z inskrypcją: TACITURNITAS, określającą alegorię Milczenia. Krąg alegorii poświęconych Radzie zamyka postać rycerza, z latarnią, płonącą pochodnią i kluczem usytuowana u wejścia do sali obrad. Towarzyszące postaci łac. napisy: CUSTODIA i TUTELA (Straż i Opieka) przypominają o obowiązku czuwania nad bezpieczeństwem obywateli. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Poza salą obrad, po prawej stronie obrazu, sceny obrazujące zjawiska przeciwstawne pozytywnym wartościom Rady. W prawym dolnym rogu obrazu, u wejścia do sali obrad, prezentowana jest scena nawiązująca do flamandzkiego przysłowia o zasypywaniu studni, kiedy cielę utonęło. Na dalszym planie chłop zamykający drzwi obory, gdy wilk już porwał owcę. Oba epizody są przeciwstawne zdrowemu rozsądkowi i przezorności. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Za tymi epizodami, na niewielkim wzniesieniu, znajduje się mężczyzna w zbroi, z mieczem w ręku, któremu towarzyszą dwie żywo gestykulujące kobiety. U stóp mężczyzny umieszczono napis: TURNUS, a nad kobietą, na lewo od postaci męskiej ALECTO. Za nimi widać płonący statek na morzu, a w dalszym tle pożar miasta. Tym razem wartości pejoratywne przedstawiono poprzez scenę mitologiczną – epizod z Eneidy. Obie postacie niewieście: Furia Alecto, wysłanniczka zagniewanej Junony i Amata, matka Lawini, której rękę przyrzekł król Latynus Eneaszowi, niezadowolona z tej decyzji i pragnąca dla swej córki Turnusa, zagrzewają króla Rutulów do zemsty. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Dwie ostatnie sceny mitologiczne, o wydźwięku katastroficznym rozgrywają się w strefie nieba: zaprzęg czterokonny, spadający wraz z jeźdźcami oraz upadek Ikara, można uznać za alegorie braku rozsądku, doświadczenia i zuchwalstwa. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>C.Pobożność</i></b></span></div><div class="MsoNormal"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-AFsVkWXPcBE/TVAzxLf1oJI/AAAAAAAAD9Y/538GnaScOyc/s1600/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+6.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-AFsVkWXPcBE/TVAzxLf1oJI/AAAAAAAAD9Y/538GnaScOyc/s320/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+6.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">POBOŻNOŚĆ</td></tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Na obrazie widzimy wnętrze gotyckiej bazyliki trójnawowej. Przedstawiono tu alegorie, zawierające wskazania etyczne, zarówno dla duchowieństwa, jak i rządców państwa. W lewej arkadzie widzimy kapłana żydowskiego, w mitrze i z tarczą na plecach; towarzyszy mu inskrypcja: RELIGIO (Pobożność). Kapłan zwraca się w lewo, do stojącego niżej mężczyzny, z rękami skrzyżowanymi na piersiach, określonego łac. inskrypcją: OBEEDIENTIA (Posłuszeństwo). Epizod biblijny przedstawia moment rozprawy między wojowniczym arcykapłanem Samuelem (inicjatorem religijnej odnowy ludu izraelskiego), a Saulem, zakończonej pozbawieniem Saula urzędu królewskiego, za nieposłuszeństwo. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Na prawo od tej sceny, przedstawiono alegorię Pokory, w postaci chłopca trzymającego czapkę w dłoniach, z towarzyszącą mu łac. inskrypcją: HUMILITAS. Kolejny epizod określony jako MISERICORDIA ( Miłosierdzie), przedstawia mężczyznę, wspierającego się jedną ręką o filar, drugą dającego jałmużnę dziecku siedzącemu na stopniach wiodących do świątyni, w prawej arkadzie. Scena określona napisem: INSTITUTIO (Nauczanie, Opieka), przedstawia kobietę z dwojgiem dzieci wchodzących do świątyni. Jedno z dzieci modli się, drugie odbiera jałmużnę od mężczyzny stojącego w świątyni, przy skrajnym filarze prawej arkady. Epizod ten przypomina o obowiązku sprawowania miłosierdzia i opieki nad biednymi. Wydarzenie historyczne o symbolicznym znaczeniu, zawierające zasadniczą ideę obrazu rozgrywa się we wnętrzu świątyni. W połowie nawy głównej, w części rozświetlonej, po stronie prawej widać postać młodego mężczyzny z insygniami władzy królewskiej (korona i berło) siedzącego na tronie, usytuowanym pośród grona słuchaczy, zgromadzonych wzdłuż międzynawowej ściany arkadowej. U podnóża tronu umieszczono napis: IOSIAS REX. Przy prawym boku tronu dostrzegamy postać kobiecą, ze złożonymi modlitewnie dłońmi określoną jako PIETAS (Pobożność). Po przeciwnej stronie nawy, w części zacienionej, również wzdłuż międzynawowej ściany arkadowej przedstawiono pozostałych słuchaczy króla. Gremium to, złożone z dwunastu mężczyzn w różnym wieku, ze skrzyżowanymi na piersiach rękami, albo gestykulujących określono jako: ORATIO (Mowa). </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Judejski król Jozjasz doprowadził do reformy kultu Jahwe, polegającej na radykalnym oczyszczeniu świątyni z pogańskich naleciałości w postaci obcych kultów. Doprowadził również do odkrycia ksiąg Mojżesza, znanych jako Deuteronomium, czyli autentycznych dokumentów woli Jahwe. Kolejna scena biblijna, z arcykapłanem Safonem, w postaci brodatego mężczyzny, siedzącego w pobliżu filara międzynawowego, w prawej rozświetlonej części nawy, i czytającego księgę, leżącą na stojącym przed nim pulpicie, stanowi logiczne dopełnienie sceny poprzedniej. Safonowi patronuje, stojąca za jego plecami alegoria VERITAS (Prawda). </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Na najdalszym planie, w głębi świątyni, widocznym poprzez prawą arkadę, przedstawiono ołtarz otoczony alegoriami cnót teologicznych i kardynalnych. Na jego mensie stoją tablice Dekalogu, a na ich tle otwarta księga Ewangelii. Nad nimi, w świetlistym kręgu widnieje imię Jahwe. Zespołowi cnót przewodzi alegoria Sprawiedliwości, w postaci kobiety z charakterystycznymi atrybutami (korona, miecz i waga), siedzącej na tronie przed ołtarzem; określa ją łaciński napis: IUSTITIA. Przy prawym boku Sprawiedliwości siedzi alegoria SPES (Nadzieja) w postaci kobiety ze złożonymi dłońmi i kotwicą u stóp, przy lewym: CHARITAS (Miłość), jako kobieta karmiąca dzieci. Przy tej ostatniej dostrzegamy alegoryczną postać kobiecą z lustrem w ręku, określoną łac. napisem: PRUDENTIA (Roztropność). Dalej, po obu stronach przedstawionej grupy alegorii, widzimy jeszcze dwie postacie z modlitewnie ułożonymi rękami (CONSILIUM i RATIO - Zastanawianie się i Rozum). Po bokach ołtarza stoją: alegoria FIDES (Wiara), w postaci kobiety z kielichem i krzyżem, ustawionymi na mensie ołtarza i alegoria OBEDIENTIA (Posłuszeństwo) – kobieta z palmą i stojącą przed nią czarą. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Po prawej stronie obrazu znajdują się dwa przykłady bałwochwalstwa ze Starego Testamentu, stanowiące przeciwieństwo prawdziwego kultu, jaki zaprezentowano we wnętrzu świątyni. W najniższej strefie omawianej części obrazu przedstawiono, w postaci chłopca przechodzącego z kijem przez strumyk, alegorię określoną łacińskim napisem: SECURITAS (Bezpieczeństwo). </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">W scenie zatytułowanej: IDOLATRIA (Bałwochwalstwo) przedstawiono króla Salomona klęczącego przed bóstwem w postaci kobiety w koronie i z berłem, siedzącej na wysokim tronie pod architektonicznym baldachimem. Królowi towarzyszą dwie kobiety zachęcające go do adoracji bóstwa. Wyżej przedstawiono rytualny taniec wokół kolumny z wyobrażeniem złotego cielca. Opodal, widoczne namioty izraelitów wędrujących do Ziemi Obiecanej i widok na górę Synaj, tonącą w obłokach. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>D. Zgoda</i></b></span></div><div class="MsoNormal"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-IpiBKW85woE/TVA0DIlwvKI/AAAAAAAAD9g/axd6IxWJ53g/s1600/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+10.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-IpiBKW85woE/TVA0DIlwvKI/AAAAAAAAD9g/axd6IxWJ53g/s320/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+10.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ZGODA</td></tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Na obrazie widzimy jońską halę kolumnową, przykrytą trójprzęsłowym sklepieniem beczkowym, z okrągłym otworem w środku centralnego przęsła i olbrzymiej apsydy z kopułą. W apsydzie umieszczony został ołtarz z napisem: CONCORDIA (Zgoda) i tablice Dekalogu, a na ich tle księga Ewangelii oraz imię Jahwe pod sklepieniem. Za ołtarzem, przy tablicach Dekalogu stoją, widoczne do połowy alegorie cnót: Wiary, w postaci kobiety z krzyżem i Miłości, w postaci kobiety karmiącej dziecko. Przed ołtarzem widzimy sekstet instrumentalno – wokalny, składający się z kobiet grających na cytrze, harfie i wiolonczeli oraz trzech śpiewaczek (instrumenty muzyczne uważane były za symbole Zgody). </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Wewnątrz nawy zgromadzono dalsze personifikacje cnót, stanowiących przymioty Zgody. Poczet otwiera para alegorycznych postaci kobiecych witających się uściskiem dłoni, usytuowana w połowie nawy głównej, w pobliżu kolumnady międzynawowej. Pierwszej z nich towarzyszy pies i łaciński napis: FIDELITAS (Wierność), drugiej towarzyszy jagnię i napis: CLEMENTIA (Łagodność). Następny motyw to para całujących się alegorii Pokoju i Sprawiedliwości, u progu świątyni. Pierwszą z nich określa łac. napis: PAX oraz charakterystyczne atrybuty: miecz ze złamanym w połowie ostrzem i parą gołębi na jelcu oraz wieniec z gałązki oliwnej na głowie. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Cnocie Sprawiedliwości towarzyszy napis: IUSTITIA. Przy jej lewym boku widzimy fragmentaryczny wizerunek alegorii Czujności (w postaci żurawia) przypominającej, że zachowanie Pokoju i Sprawiedliwości wymaga czujnej postawy. Dalej stoi półnaga postać kobieca z kolczastą gałązką i otwartą książką, określona łac. napisem: VERITAS (Prawda). </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Po tej samej stronie, przy prawej kolumnie arkady otwierającej widok na wnętrze świątyni, stoi rycerz w rzymskim stroju, uwieńczony wieńcem laurowym z proporczykiem i tarczą. Towarzyszy mu łac. napis: BENIVOLENTIA (Życzliwość). Przed opisaną postacią, na stopniach wiodących do świątyni, brodaty mężczyzna z wieńcem na głowie, ubrany w krótką tunikę i płaszcz przypominający togę, wita się uściskiem dłoni z mężczyzną w stroju rycerza z lwią skórą, której paszcza nakrywa mu głowę tworząc rodzaj hełmu. Wyobrażają oni bohaterów antycznych: Ulissesa i Diomedesa, symbolizujących połączenie powagi i mądrości z dzielnością i siłą. Na obrazie przedstawiają alegorię określoną napisem: AMICITIA (Przyjaźń). </span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Tłem dla sceny Niezgody jest fasada olbrzymiej budowli w typie pałacowym. Na dziedzińcu, toczy się zaciekła bójka między trzema, półnagimi, starymi kobietami, z wężami zamiast włosów, przedstawiającymi trzy piekielne Furie: Alekto, Tisifonę i Megerę reprezentujące: gniew szukający zemsty, chciwość i rozwiązłość. Odpowiednikami walczących Furii są półnadzy mężczyźni, o dzikim wyglądzie, okładający się kijami. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>E.Wolność</i></b></span></div><div class="MsoNormal"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-mclcWt149IY/TVA0cmcx_4I/AAAAAAAAD9o/7wTiTkBrBBo/s1600/P2062055.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-mclcWt149IY/TVA0cmcx_4I/AAAAAAAAD9o/7wTiTkBrBBo/s320/P2062055.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">WOLNOŚĆ</td></tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Na obrazie widzimy otwartą przestrzeń plenerową. Widoczny jest otwarty na wszystkie strony, jednokondygnacyjny, dwuarkadowy portyk kolumnowy porządku toskańsko – korynckiego, przez który przejeżdża tryumfalny orszak Wolności, stanowiący główną, pierwszoplanową scenę, rozgrywającą się na całej szerokości obrazu. Na czele orszaku kroczy chorąży w antycznym stroju. Niesie sztandar, na którym widnieją dwa symbole wolności: pileus, zatknięty na drzewcu (w starożytności nosili go niewolnicy obdarzeni wolnością) i przełamane kajdany, wyhaftowane na proporczyku. Za nimi postępuje, tanecznym krokiem potrząsając tamburynem młody muzykant. W obrazie dominuje tryumfalny orszak alegorii Wolności, otoczonej personifikacjami cnót, ciągnących jej zaprzęg zamiast koni. Alegoria Wolności przybrała postać młodej kobiety, z wieńcem dębowym na włosach, siedzącej na tronie pod baldachimem. W prawej ręce trzyma otwartą księgę, która zgodnie z widocznym na jej kartach napisem: IURA ET LEGES oznacza kodeks praw; w lewej, niby berło trzyma drzewce młodej palmy, zakończone pióropuszem liści – symbol nieugiętości i zwycięstwa. Na platformie kwadrygi, u stóp tronującej widzimy wilka leżącego wraz z jagnięciem i siedzącego opodal kota. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Nad głową alegorii Wolności widnieje określający ją napis: LIBERTAS, zaś nad baldachimem rydwanu, dwa uskrzydlone anioły w locie, podtrzymuje kartusz z napisem: GLORIAM DEO PAX HOMINIBUS DE BONA VOLUNTATE (Chwała Bogu, pokój ludziom dobrej woli). Nad nimi widoczne imię Jahwe w promienistym kręgu. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">W ścisłym związku z tryumfującą personifikacją Wolności pozostają otaczające jej pojazd i ciągnące go alegorie cnót postępujące parami. Dwie najbliższe towarzyszki tryumfującej kroczą po obu stronach kwadrygi, z dłońmi wspartymi na jej platformie. Są to: alegoria Prawdy, w postaci wpół obnażonej kobiety, z wieńcem na głowie i ciernistą gałązką, określona łacińskim napisem: VERITAS i alegoria Rozumu, w postaci kobiety z wędzidłem w ręku, określona łacińskim napisem: RATIO. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Straż przednią w pochodzie cnót kardynalnych pełnią alegorie: Sprawiedliwości, w postaci ślepej kobiety, z mieczem, wagą i koroną na głowie, określonej łac. napisem: IUSTITIA i Męstwa – to kobieta niosąca kolumnę (symbol siły duchowej), określonej łac. napisem: FORTITUDO. Druga para alegoryczna w tym zaprzęgu to PRUDENTIA (Roztropność) ze zwierciadłem w dłoni i wężem owiniętym dookoła prawego przedramienia oraz TEMPERANTIA (Umiarkowanie) przelewająca wino z dzbanka do pucharu. Tryumfalny orszak Wolności zamykają tańczące za rydwanem postacie – dwie kobiety i jeden mężczyzna potrząsający tamburynem. Nad nimi widoczne imię Jahwe w promienistym kręgu. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Treściowy program obrazu zamykają trzy sceny drugoplanowe, z których dwie pierwsze nawiązują do tryumfu Wolności, a trzecia to antytetyczna scena Niewoli. Przy lewej krawędzi obrazu znajduje się biblijna scena przejścia Żydów przez Morze Czerwone: dwie ściany spiętrzonych pionowo fal, które rozstąpiły się na znak dany laską przez Mojżesza oraz słup obłoku w górze, wytyczający drogę uchodźcom. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Pośrodku drugiego planu, w kolistej architekturze amfiteatru, zbliżonego formą do rzymskiego Coloseum, rozgrywa się scena z historii starożytnej, którą identyfikuje łac. napis: T. OUINTIUS, widoczny na arenie. Scena przedstawia owacyjne powitanie, przez ateńczyków rzymskiego bohatera – konsula Ouintiusa, który uwolnił ich spod jarzma Filipa Macedońskiego. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Fragment obrazu poświęcono scenie związanej z utratą Wolności. Na tle górzystego krajobrazu, z miastem i zamkiem dostrzegamy zatokę ze statkami, do których żołnierze pędzą skutych jeńców; jednego z nich przywiązany został do słupa. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>F.Stałość</i></b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Na obrazie widzimy halę kolumnową porządku toskańskiego. W punkcie centralnym znajduje się ołtarz usytuowany na podium. Na mensie ołtarza stoją tablice Dekalogu, a przed nimi otwarta księga Ewangelii oraz dwa symboliczne naczynia: czara i kielich. Na antepedium ołtarza widnieje owalny kartusz z łacińskim napisem: IUSTITIA- Sprawiedliwość. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Drugi akcent kompozycyjny stanowi pierwszoplanowa scena biblijna, z życia siedmiu braci Machabeuszów, rozgrywająca się przed wejściem do świątyni. Pośrodku sceny przedstawiono najstarszego z braci, w roli cnoty Cierpliwości. Przed i za nim, równolegle do ciągów kolumn ograniczających przestrzeń świątyni stoją, jeden obok drugiego, bosonodzy męczennicy, w krótkich tunikach z wieńcami laurowymi na głowie i modlitewnie złożonymi rękami. Przed alegorią Cierpliwości, po lewej stronie obrazu stoi również matka siedmiu męczenników wspierająca cierpliwość synów w znoszeniu tortur. </span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">Po lewej stronie obrazu, na tle rozległego pejzażu przedstawiono pięć epizodów ikonograficznych, będących rozszerzeniem programu sceny środkowej. Na wysokości ołtarza, z tablicami Dekalogu i księgą Ewangelii, po raz drugi umieszczono w obrazie motyw męczeństwa Machabeuszów (scenę gotowania męczenników w kotle i przyglądającą się temu zdarzeniu matkę, wznoszącą razem z nimi modły). </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Na prawo, w kierunku ołtarza, w scenie centralnej, przedstawiono dwa dalsze przykłady mówiące o stałości w wierze i poświęceniu dla niej – kamienowanie św. Piotra w Lystrze i męczeńską śmierć św. Stefana. Na najwyższym wzniesieniu, na wysokości architrawu świątyni przedstawiono ofiarę Izaaka, będącą jednocześnie dowodem stałości Abrahama w całkowitym poddaniu się woli bożej. Ostatni przykład Stałości zaczerpnięto z historii politycznej Rzymu, w postaci Mucjusza Scevoli, z ręką w ogniu, by przypomnieć o potrzebie wytrwałości i posłuszeństwa obowiązkom moralnym, aż do ostatnich granic. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>G.Sąd Ostateczny</i></b></span></div><div class="MsoNormal"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-kX1uSEjg5lI/TVA0onauiGI/AAAAAAAAD9w/TrDunQHU8OI/s1600/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+11.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-kX1uSEjg5lI/TVA0onauiGI/AAAAAAAAD9w/TrDunQHU8OI/s320/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+11.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">SĄD OSTATECZNY</td></tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Obraz odznacza się jednolitością koncepcji i jest o zdecydowanie religijnym wydźwięku. Strefę niebiańską zakreśla półkole z obłoków, na kształt girlandy. Pośrodku strefy nieba, na osi pionowej obrazu widzimy postać Chrystusa w rozwianym płaszczu, przerzuconym przez prawe ramię, siedzącego na tęczy. Okala go aureola z zmniejszających się świetlistych kręgów. Chrystus, występuje jako zwycięski, nagradzający zbawiciel świata – Salvator Mundi. W lewej ręce trzyma berło, a w prawej koronę. Nad Jego głową znajduje się tetragram IHWH, przypominający obecność Boga Ojca w akcie sądu nad Światem. Chrystus opiera stopy na kuli ziemskiej z zarysami kontynentów i napisami: EUROPA, ASIA, AFRICA, AMERICA. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Po bokach Zbawiciela, na zewnątrz aureoli, na obłokach, widoczne są cztery alegoryczne postacie: MISERICORDIA (Miłosierdzie), GRATIA (Łaska), po lewej: IUSTITIA (Sprawiedliwość) i VERITAS (Prawda). Po stronie zbawionych, w lewej części obrazu, w strefie ziemskiej, przedstawiono zmartwychwstanie ciał (w większości nagie postacie wyłaniające się, do połowy z ziemi). Na dalszym planie raj z ołtarzem Baranka, usytuowanym na wzgórzu otoczonym wieńcem cyprysów. </span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Po stronie potępionych, w części prawej obrazu, znajdują się z martwych wstający potępieni, których szatani nękają na różne sposoby i zapędzają w stronę paszczy smoka – Lewiatana, jednocześnie będącą reminiscencją bramy piekielnej. Na najdalszym planie obrazu, w strefie ziemskiej, po stronie potępionych dostrzegamy nader wymowny akcent architektoniczny – masyw papieskiego zamku św. Anioła w Rzymie, wraz z mostem na Tybrze. (W okresie reformacji Rzym papieski był dla przywódców protestantyzmu symbolem zepsucia moralnego, uosobieniem świętokupstwa i korupcji. Według Lutra, zgodnie z przepowiednią Apokalipsy winien zginąć z powierzchni ziemi). </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>9. Apoteoza Gdańska</i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Obrazy stropu tworzą złożony program ideowy, którego kwintesencję stanowi centralne przedstawienie noszące tytuł „Apoteoza Gdańska”. Obraz ten wyróżnia się zarówno wielkością jak i mnogością treści oraz znaczeń. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Gdańsk na nim przedstawiony jest jako miasto idealne – bogata i różnorodna republika miejska opierająca swój byt na handlu oraz mądrej władzy. W jednym zdaniu obraz można zinterpretować następująco: dzięki mądrym decyzjom rajców, przychylności Opatrzności Bożej, znakomitemu położeniu u ujścia Wisły oraz dzięki kontaktom handlowym rozwija się wspaniałe miasto. Przyjrzyjmy się teraz szczegółom obrazu i spróbujmy rozszyfrować ukryte na nim najważniejsze znaczenia. </span></div><div class="MsoNormal"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWvzWM5FuP-iDLu7hNbpp8732nbrxgbDPknaM1i8AazMSOYUzzb2CWZ9WJ4LiIuf_U8YtUXVTy31dE3Lpg0JQXxHhp6PLGPCao8VPc1jtCTRSitojD87FH0DGJAF7YJbmed-4W39q_Bmk/s1600/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+strop.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWvzWM5FuP-iDLu7hNbpp8732nbrxgbDPknaM1i8AazMSOYUzzb2CWZ9WJ4LiIuf_U8YtUXVTy31dE3Lpg0JQXxHhp6PLGPCao8VPc1jtCTRSitojD87FH0DGJAF7YJbmed-4W39q_Bmk/s320/Gda%25C5%2584sk+Ratusz+G%25C5%2582%25C3%25B3wnego+Miasta+strop.JPG" width="224" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">APOTEOZA GDAŃSKA</td></tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>A. Zwieńczenie: Panorama Miasta</i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">W części górnej obrazu widzimy bardzo realistycznie przedstawianą panoramę Gdańska z XVII w. Wały otaczają całe miasto. Możemy dostrzec Bramę Wyżynną – główna brama wjazdowa do miasta. Za wałami widoczne są obiekty charakterystyczne dla Głównego Miasta, Starego Miasta i Starego Przedmieścia. I tak dla Głównego Miasta widzimy wieżę Kościoła Mariackiego, oraz zdecydowanie wyższą od niej wieżę Ratusza Głównego Miasta, co stanowiło jedynie wizję autora, a nie odzwierciedlało rzeczywistości. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Pomiędzy tymi wieżami, rozpoznać można Zespół Przedbramia ulicy Długiej, czyli Wieżę Więzienną i Katownię. Widoczne są tu także szczyty Wielkiej Zbrojowni, kościół św. Jana oraz kościół św. Mikołaja. Na Starym Mieście góruje wieża kościoła św. Katarzyny oraz wieże kościoła św. Bartłomieja i św. Elżbiety. Na Starym Przedmieściu widzimy – kościół św. Trójcy z kaplicą św. Anny oraz kościół śś Piotra i Pawła. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>B. Centralny element: Łuk triumfalny</i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">W centrum obrazu widzimy łuk triumfalny. I tak stronie po lewej widzimy oko, serce i berło oraz napis „Cordato Consilio” oznaczający „Ostrożna Władza”. Po stronie prawej natomiast: miecz i waga oraz napis „Aequo Iure”, czyli „Równe Prawo”. Dodatkowo na łuku widać duży napis „HIS FULCRIS” oznaczający: „na tej podstawie”. Bo to na mocnej bazie, którą jest Rada Miasta, wspiera się skomplikowany twór miejski – Gdańsk. Gdańszczanie byli dumni ze swojego miasta. Wówczas było to największe i najpotężniejsze miasto Rzeczpospolitej, jeden z najważniejszych portów na Bałtyku, wielki ośrodek handlu i wytwórczości artystycznej. Rajcy mieli przesłanki ku temu, aby sądzić, że ich rządy doprowadziły miasto do rozkwitu. Umieszczona została data rozpoczęcia przez Izaaka van den Blocka prac nad obrazami stropu – rok 1608.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Łuk otwiera równą, dwurzędową aleję kończącą się widokiem na morze, gdzie na horyzoncie pod pełnymi żaglami płynie statek. Jest to swoista „droga ku żegludze”, która ma zwracać uwagę na jeden z podstawowych elementów przyczyniających się do rozkwitu miasta. Na osi umieszczona jest również fontanna, której czara oparta jest na delfinach. Zarówno flota jak i Fontanna symbolizuje wodę będącą źródłem życia dla wszystkiego, zwłaszcza dla miasta Gdańska: bez wody (morza i Wisły) miasto nigdy nie byłoby tak prężne i bogate.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>C. Podstawa: Długi Targ</i></b></span></div><div class="MsoNormal"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-pAOaJek1uhg/TVA45HhPe7I/AAAAAAAAD_g/1Srv3Ma8GjY/s1600/P2062081.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="305" src="http://1.bp.blogspot.com/-pAOaJek1uhg/TVA45HhPe7I/AAAAAAAAD_g/1Srv3Ma8GjY/s320/P2062081.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">APOTEOZA GDAŃSKA</td></tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">W dolnej części obrazu przedstawiony jest Długi Targ. Dwór Artusa został przedstawiony wraz z dwiema sąsiadującymi kamienicami. Przed Dworem Artusa toczy się intensywne życie kupieckie , sprawdzane są rachunki, prowadzone rozmowy handlowe, zawierane transakcje. Na przedprożu kupcy, przeważnie w parach, żywo dyskutują. Kupcy, zarówno gdańscy jak i zamorscy czytają z uwagą korespondencję - Holendrzy, Żydzi, Rosjanie, Anglicy. Widać też scenę zawarcia transakcji handlowej – obie kopie umowy trafiają do rąk kontrahentów. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Pośród kupców ubranych w kryzy na modę hiszpańską lub też duże, haftowane na brzegu kołnierze według mody holenderskiej przechadza się Merkury. To on, bóg kupców i posłaniec boski wtóruje przy zawieraniu interesów. Do takich transakcji, jakie widzimy na obrazie bardzo często dochodziło na Długim Targu i w gdańskich kantorach kupieckich. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Dzięki posiadaniu tzw. „prawa składu” kupcy gdańscy tanio kupowali towary od polskich szlachciców i kupców z innych miast a następnie dużo drożej je sprzedawali. Na pośrednictwie w handlu mieszczanie dorobili się ogromnych majątków. To handel był kolejną ważną podwaliną rozwoju miasta.<br />
I kolejna scena przedstawiająca rzeczywistość gdańską tamtego okresu. Oto Szlachcic polski w czerwonym żupanie, charakterystycznie wygolony i z obowiązkowym sumiastym wąsem, ściągnął czapkę z pawim piórem i podaje swą prawicę kupcowi gdańskiemu. Interes został zawarty.</span><br />
<div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Obok Dworu Artusa stoi Fontanna Neptuna. W obecnej postaci zaprojektował ją brat Izaaka – Abraham van den Blocke. Ale w czasie, kiedy powstawał obraz „Apoteoza Gdańska” fontanna jeszcze nie istniała. Nie była również jeszcze odlana figura Neptuna. Tak więc to, co widzimy na obrazie jest wyłącznie wymysłem artystycznym autora, być może skonsultowany z bratem. Świadczyć o tym może kształt basenu i cokołu fontanny, bardzo podobny do współczesnego. Przed fontanną dwaj muzykanci przygrywają do tańca flisakom, którzy świetnie się bawią, a w tle spacerują mieszczki. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><i>D.Głębia obrazu: Wisła</i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">W głębi widzimy rzekę – to Wisła płynąca z gór, przez Gdańsk, do Bałtyku. Niejako odbiciem półkolistego zarysu rzeki jest tęcza. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Wisła wypływa z gór, następnie przepływa przez Gdańsk, gdzie łączy się z nią Motława. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Po prawej stronie obrazu, w oddali, widać góry. Tu swój bieg rozpoczyna Wisła. Także tu powstaje tęcza. Flisacy idący po ścieżce na wale ciągną statek pod prąd. Za wałem wiślanym, w sielankowej scenerii toczy się typowe wiejskie życie, pasterz z psem pasie krowy i kozła. Z portu na Motławie wypływa duży statek pod gdańską banderą. Miejsce ujścia Motławy do Wisły nazwano „Polskim Hakiem”. To tam wypoczywają flisacy i tam toczy się życie swoim zwykłym rytmem. Wody Wisły kierują się w okolice Twierdzy Wisłoujście, gdzie uchodzą do Zatoki Gdańskiej. Na Zatoce Gdańskiej pływają żaglowce. Wejście do portu wzmocnione jest falochronami. Nie ma jeszcze półwyspu Westerplatte, gdyż powstał on znacznie później. Tu także, wraz z ujściem Wisły, kończy się tęcza.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>E. Symbolika </i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Z chmur wyłania się ręka trzymająca wieżę ratusza– wiemy, że to ręka boska, gdyż w rozświetlonej części nieba czerwieni się tetragram, hebrajski napis oznaczający hebrajskie imię Boga, Jahwe. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Nad wieżą ratuszową unosi się biały orzeł. Dr Tomasz Cecot pisze: ” Jedni widzą w nim orła Rzeczpospolitej, inni skrzydła opieki boskiej. Ja popieram tę pierwszą interpretację. Znaczenie tej sceny wyjaśnia nam Napis ISTA SERVAT SUB HIS ALIS (czyli „Ona chroni pod tymi skrzydłami”): Ona – Opatrzność Boża, sprawując bezpośrednią opiekę nad siedzibą władz miejskich – ratuszem, jednocześnie chroni miasto pod skrzydłami Rzeczpospolitej.” </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Natomiast zdaniem <span class="postbody1">Eugeniusza Iwanoyko (Sala czerwona ratusza gdańskiego, wyd. Ossolineum, 1986, s. 119n,): „Wyobrażenie orła z rozpostartymi opiekuńczo skrzydłami poniżej boskiej dłoni nad ratuszem – to „continuum” myśli symbolicznej. Dotychczasowa identyfikacja orła z polskim godłem heraldycznym, mająca oparcie w licznych przedstawieniach w medalierstwie i grafice, skłania w kontekście całości również do odmiennych interpretacji. </span></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span class="postbody1">Mimo oczywistości takiej aluzji być może bliższa intencji autora była koncepcja opieki boskiej skrzydeł Opatrzności rozpostartych nad miastem, zgodnie z tekstem Psałterza J. Kochanowskiego (Ps. 91, w.4): „W cieniu swych skrzydeł zachowa cię wiecznie, pod jego pióry ulężesz bezpiecznie”. Źródłem motywu skrzydeł – orlich skrzydeł – jako potęgi i wszechmocy boskiej opieki jest Stary Testament, w którym wielokrotnie występuje ta przenośnia. Z pełną świadomością podejmowała ten słowny motyw biblijny sztuka protestancka. Z tak pojętą symboliką słowno-obrazową kojarzy się sentencja po obu stronach bożej ręki i orła: ISTA SERVAT SUB HIS ALIS, co oznacza, że to miasto znajduje się pod opieką skrzydeł boskich.”</span></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>10. II piętro Ratusza - Kamlarnia </i></b></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b><i>Grosz Czynszowy </i></b></span></div><strong><em></em></strong><br />
<div class="MsoNormal"></div><div class="MsoNormal"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-KzpoN4U3OrE/TVA5zplshUI/AAAAAAAAEAY/QGtya16I0Ks/s1600/P2062094.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="99" src="http://4.bp.blogspot.com/-KzpoN4U3OrE/TVA5zplshUI/AAAAAAAAEAY/QGtya16I0Ks/s320/P2062094.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">GROSZ CZYNSZOWY</td></tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-tv-YYBgPL5E/TVA6J-QUN1I/AAAAAAAAEAo/5CGCqpGm-OY/s1600/P2062116.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-tv-YYBgPL5E/TVA6J-QUN1I/AAAAAAAAEAo/5CGCqpGm-OY/s320/P2062116.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">GROSZ CZYNSZOWY (fragment obrazu)</td></tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Obraz z 1601 roku przedstawia scenę biblijną na tle gdańskiej ulicy - Długiego Targu. Widoczne są elementy ówczesnej architektury Gdańska - przedstawienie gotyckiej Bramy Długoulicznej, kamienicy Schumannów, Dworu Artusa oraz Nowego Domu Ławy (Sień Gdańska z pięknym krenelażem). </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Tematycznie obraz nawiązuje do płacenia podatków na cele publiczne. Odwołuje się do sceny biblijnej, w której faryzeusze pytają, komu należy płacić podatki. Tym razem na ulicach Gdańska Chrystus odpowiada - oddajcie cezarowi to, co cesarskie, a Bogu to, co boskie. Ciekawy jest kształt obrazu – półeliptyczny – malowany na deskach specjalnie przykrojonych do rozmiaru ściany w komorze palowej, która znajdowała się w piwnicy Ratusza, tam gdzie pobierano podatek palowy. </span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>11.Ratusz w okresie zaborów.</i></b> </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Zagarnięcie Gdańska przez Prusy w okresie drugiego rozbioru Polski spowodowało zmiany w ustroju miasta. Znalazło to też odbicie w nowym układzie funkcjonalnym ratusza, m. in. w dawnej Sali Kasy Miejskiej (Kamlarii) urządzono gabinet burmistrza. </span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>12.Skutki wojny dla ratusza</i></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Pod koniec wojny, w obawie, że tak cenne dzieła podczas walk mogą ulec zniszczeniu, już w czerwcu 1943 roku Niemcy zdjęli obrazy Hansa Vredemanna de Vriesa<b><i> </i></b>ze ścian i wywieźli do wsi Mierzeszyn koło Przywidza. W czerwcu, tuż po zakończeniu działań wojennych, obrazy Vredemana przywieziono do Gdańska i złożono w Składnicy Muzealnej w Oliwie. Po różnych perypetiach wróciły do Ratusza. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Druga wojna światowa zapisała się okrutnie w historii cennego zabytku. Podczas działań wojennych w marcu 1945 r. pożar strawił hełm wieży i drewniane stropy, a mury dodatkowo ucierpiały od pocisków i bomb. Ocalałe ich fragmenty były tak nadwątlone, że nawet zwykła burza groziła katastrofą. Według wstępnych ustaleń budynek nie nadawał się do odbudowy i zakwalifikowany został do rozbiórki. Ostatecznie jednak udało się go uratować .</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><b><i>13. Odbudowa i stan obecny</i></b> </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Podjęta w 1946 r. odbudowa ratusza była przedsięwzięciem trudnym i zaliczana jest do wybitnych osiągnięć polskiej powojennej sztuki konserwatorskiej. Po wielu pracach murarsko-konserwatorskich 2 kwietnia 1970 r. odbudowany ratusz przekazano na siedzibę Muzeum Historii Miasta Gdańska, które od 2000 r. nosi nazwę Muzeum Historycznego Miasta Gdańska. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Obecnie w ratuszu prezentowane są wystawy z dziejów Gdańska. Dostojna budowla pełni również funkcje recepcyjne. W okresie sezonu turystycznego, można wejść na galerię widokową wieży, skąd z wysokości ok. 50 m roztacza się wspaniała panorama Gdańska. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Specyficznym klimatem Gdańska są dzwony. Na ratuszowej wieży w 2000 r. zamontowany został nowy, wspaniały 37-dzwonowy carillon, wykonany przez holenderską wytwórnię dzwonów i carillonów Royal Eijsbouts w Asten. Grające dzwony ratusza są tłem do wydarzeń w mieście i ich swoistym komentatorem.<br />
Jak powiedział kiedyś wspaniały przewodnik po Gdańsku Tomasz Cecot: Poznań ma swoje Koziołki, Warszawa – Syrenkę, Kraków ma swojego Smoka i Hejnał, a dumą Gdańska jest Neptun i Carillon na Ratuszu Głównego Miasta.</span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Opracowała.<span style="font-size: x-small;">:<em><strong> Grażyna Kasia Aguirre</strong></em></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: x-small;">Zdjęcia:<em><strong> Jola Kryda</strong></em></span></div><div class="MsoNormal"><br />
Źródła: </div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt;">1. </span><span style="font-size: 11pt;">Wioleta Pieńkowska–Kmiecik<span class="postbody1"><span style="color: black;"> „</span></span>Cnoty Obywatelskie Hansa Vredemanna de Vries” <b><span style="color: black; font-weight: normal;">2008-04-11</span></b> <b><span style="color: black; font-weight: normal;"></span></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt;">2. „Ratusz Głównego Miasta” <b><span style="color: black; font-weight: normal;">2008-01-01 </span></b></span></div><div class="MsoNormal"><b><span style="color: black; font-size: 11pt; font-weight: normal;">3.</span></b><span style="font-size: 11pt;"> Tomasz Cecot „ Apoteoza Gdańska Izaaka van den Block” 28/10/2010 ibedeker.pl </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 11pt;">4. Friedrich Jacek „Gdańskie zabytki architektury do końca XVIII w” WUG</span></div></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05198659680652436168noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-47625677173731029192011-01-28T09:36:00.015+01:002011-05-03T09:12:12.174+02:00Wykłady dr Friedricha o wielkich malarzach XVII wW środę odbył się ostatni z serii trzech wykładów prezentujących twórczość XVII wiecznych geniuszy malarstwa europejskiego - Rubensa, Rembrandta i Velazqueza. Nasza Spółdzielnia była na tych wykładach dość licznie reprezentowana i sprawiły nam one ogromną przyjemność. <br />
<div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a4/Velazquez-Meninas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a4/Velazquez-Meninas.jpg" width="175" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="gallerytext"><h1 class="firstHeading" id="firstHeading" style="font-weight: normal;"><span style="font-size: x-small;">Diego Velázquez,, <i>Las Meininas</i> (pol. Panny dworskie), 1656 </span></h1><h1 class="firstHeading" id="firstHeading" style="font-weight: normal;"><span style="font-size: x-small;"></span></h1><h1 class="firstHeading" id="firstHeading" style="font-weight: normal;"><span style="font-size: x-small;">więcej malarstwa: <a href="http://goo.gl/l5q5d">Rijksmuseum, Amsterdam</a> </span></h1></div></td></tr>
</tbody></table>Trudno nie zgodzić się z panem Jackiem Friedrichem, że wiek XVII był szczytem osiągnięć europejskiego malarstwa. Sztuka XVII wieczna odkrywa bogactwo i złożoność rzeczywistości we wszystkich jej przejawach, ma wobec niej pełną czułości pokorę i podziw, potrafi ją mistrzowsko, choć zarazem i twórczo naśladować, a równocześnie subtelnie interpretować. Jest to ogromny, mieniący się znaczeniami traktat filozoficzny o doskonałości bytu. I jeszcze jedno, co uwodzi współczesnego odbiorcę. Sztuka ta przesycona jest pięknem, w klasycznym pojęciu, jako syntezy dobra i prawdy. A piękno to znikający punkt naszej współczesności. Jakże mało go we współczesnej sztuce, muzyce, architekturze. Piękno się nam zagubiło, odkleiło od rzeczywistości i może dlatego z takim rozrzewnieniem wracamy do dawnej sztuki, przemierzamy ulice i miejscowości by odnaleźć ślady piękna.</div><div><br />
</div><div>Już dziś zapraszamy wszystkich na kolejną serię wykładów poświęconą sztuce XVII w, organizowanych w ramach Akademii 30+. Tym razem ma być Caravaggio, Vermeer i być może Hals. Szczegóły wkrótce.</div><div> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMiFUJzZm6FdWVEtBLagcanoO-BStJmYHCxmPXZdUWWWPE9gzNtDx_64kIsWTnsRthcP2GQrMk1mJnfMMTz0HO4XT4x7PNUNOJ6v3-0xiDbbcnpGyZHbDtzedLujvH_lQkogLas5zygHB7/s1600/260px-Anthonis_van_Dyck_013.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMiFUJzZm6FdWVEtBLagcanoO-BStJmYHCxmPXZdUWWWPE9gzNtDx_64kIsWTnsRthcP2GQrMk1mJnfMMTz0HO4XT4x7PNUNOJ6v3-0xiDbbcnpGyZHbDtzedLujvH_lQkogLas5zygHB7/s320/260px-Anthonis_van_Dyck_013.jpg" width="192" /></a></div><div> </div>Anna Olewniczakhttp://www.blogger.com/profile/15586064748751399063noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-75847571284891412862011-01-20T20:01:00.011+01:002011-02-17T18:46:24.470+01:00Spotkanie noworoczne styczeń 2011<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL72Ak1FeRzW4OYLQYeIDNG0qNoJoCkMEKMQrl-dA8aBqMouD5LGHJ6rdXsJt4Jp5C4CMQIVSyE0GDDT5XtUmqdck3mXoW8i1EhfAqmrNoLBFFJWFl28BQj-jThC-047saG3kTSRn935nc/s1600/Gdansk+City+Hall+taking+oath.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL72Ak1FeRzW4OYLQYeIDNG0qNoJoCkMEKMQrl-dA8aBqMouD5LGHJ6rdXsJt4Jp5C4CMQIVSyE0GDDT5XtUmqdck3mXoW8i1EhfAqmrNoLBFFJWFl28BQj-jThC-047saG3kTSRn935nc/s320/Gdansk+City+Hall+taking+oath.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Nowi członkowie wstępują do Koła Przewodników </span></td></tr>
</tbody></table><br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtIzoi_Uh9eqKqRIcD0xO1jVTWyKl5onrpLhhxjNOL36sM29gQYaxcFwLXPwbUmXZ0unltUxQ4vA3H_BDm8ZN6S47YUPEd8ov5QHnQc_-QPrn8VuC79O8BdZEU4GS2imvdGUOX33KzWJPH/s1600/Januszajtis+honarary+member.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtIzoi_Uh9eqKqRIcD0xO1jVTWyKl5onrpLhhxjNOL36sM29gQYaxcFwLXPwbUmXZ0unltUxQ4vA3H_BDm8ZN6S47YUPEd8ov5QHnQc_-QPrn8VuC79O8BdZEU4GS2imvdGUOX33KzWJPH/s320/Januszajtis+honarary+member.jpg" width="193" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Andrzej Januszajtis otrzymał honorowe członkostwo Koła</span></td></tr>
</tbody></table><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOXwi6_aoMOjALivHU80MW8skjejVVce7FXa7PwyzcOS1gBXWhA3iMZGxgJCQVpp5grdxiW6Zn592vibYuyt0TGAW1y7_7h2SzjOUiW0APkc91sDlQBQ4oA-0EXQLAPRdlKcrXRUmFmTEp/s1600/Long+Market+Newy+Years+meeting.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="147" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOXwi6_aoMOjALivHU80MW8skjejVVce7FXa7PwyzcOS1gBXWhA3iMZGxgJCQVpp5grdxiW6Zn592vibYuyt0TGAW1y7_7h2SzjOUiW0APkc91sDlQBQ4oA-0EXQLAPRdlKcrXRUmFmTEp/s320/Long+Market+Newy+Years+meeting.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">...po części oficjalnej</span></td></tr>
</tbody></table><span style="font-size: x-small;"><i>Zdj. K. Dolatko</i></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05198659680652436168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-62058409238897460152011-01-15T11:30:00.009+01:002011-03-08T09:39:23.991+01:0020 lat konserwatorskich przy gdańskich zabytkach<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh6.googleusercontent.com/-Ot508xL_fws/TWuCqojEEzI/AAAAAAAAEyI/Pc3OblTxCW0/s1600/Kosciol+sw.Jana++15.01.2011+047.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://lh6.googleusercontent.com/-Ot508xL_fws/TWuCqojEEzI/AAAAAAAAEyI/Pc3OblTxCW0/s320/Kosciol+sw.Jana++15.01.2011+047.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Kościół św. Jana w Gdańsku</td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;">W styczniu br. w Gdańskiej Galerii Fotografii w Gdańsku ( ul. Grobla I 8/11) odbył się wykład z prezentacją wizualną na temat „ 20 lat konserwatorskich przy gdańskich zabytkach” prowadzony przez Tomasza Błyskosza – architekta miasta, dyrektora Regionalnego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Gdańsku. Autor, dokonując subiektywnego wyboru, omówił wieloletni proces przywracania świetności perłom historycznej architektury Gdańska.</div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"></span> <br />
<a name='more'></a><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">W czasie II-ej wojny światowej Śródmieście Gdańska zostało zniszczone w około 90% fakt ten stawiał pod znakiem zapytania przyszłość zabytkową miasta. Rozważano różne koncepcje, między innymi: czy pozostawić centrum Gdańska jako ruinę czy odbudować miasto na nowo.</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"></span><br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh6.googleusercontent.com/-WxS0IkKLi0I/TWuCoHNWHNI/AAAAAAAAEyA/taDIQoLztzU/s1600/Kosciol+sw.Jana++15.01.2011+046.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://lh6.googleusercontent.com/-WxS0IkKLi0I/TWuCoHNWHNI/AAAAAAAAEyA/taDIQoLztzU/s200/Kosciol+sw.Jana++15.01.2011+046.jpg" width="150" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Wieża kościóła Świętego Jana w Gdańsku</td></tr>
</tbody></table><br />
<div style="text-align: justify;">W październiku 1945 roku do Gdańska przybył Jan Borowski, polski architekt i konserwator. W marcu 1946 r. został oficjalnie powołany na stanowisko pierwszego, wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gdańsku. Funkcję te pełnił do 1951 r. Niezależnie od pracy konserwatorskiej zaczął pracę na Politechnice Gdańskiej na stanowisku kierownika Katedry Historii Architektury Powszechnej na Wydziale Architektury. Prowadził tam wykłady z Historii Architektury, a od 1953 r. z Konserwacji Zabytków. Od 1950 r. prowadził także wykłady z Historii Architektury w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku.</div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Swoją pracę konserwatorską rozpoczął w pierwszej kolejności od zabezpieczenia zabytków, które podczas II wojny światowej i po wojnie uległy poważnemu zniszczeniu tj.: Kościoła Mariackiego, Kaplicy Królewskiej, Dworu Artusa, Złotej Bramy, Ratusza Głównego Miasta oraz ołtarza kamiennego i nagrobka Schreodera w kościele św. Jana.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Prof. Stanisław Lorentz tak określił prace Jana Borowskiego na rzecz zniszczonego w czasie wojny Gdańska „ …..położył na tym stanowisku ogromne zasługi i jemu zawdzięczamy w wielkiej mierze uratowanie zabytkowego oblicza Gdańska”</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Dzięki zaangażowaniu Jana Borowskiego udało się zabezpieczyć i odbudować 49 zabytkowych budowli Gdańska.</span><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Z uwagi na rozległy temat zagadnienia, Tomasz Błyskosz swoją uwagę skoncentrował na najważniejszych obiektach zabytkowych, które na przestrzeni ostatnich 20 lat zostały poddane konserwacji z uwagi na ich stan techniczny. Należą do nich min.:</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span style="color: #7030a0;">1) Kościół św. Jana </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span style="color: #7030a0;"><br />
</span></span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh6.googleusercontent.com/-D5o9-z38u9E/TWuCmQFdvLI/AAAAAAAAEx4/j1du7lGLhTk/s1600/Kosciol+sw.Jana++15.01.2011+032.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://lh6.googleusercontent.com/-D5o9-z38u9E/TWuCmQFdvLI/AAAAAAAAEx4/j1du7lGLhTk/s200/Kosciol+sw.Jana++15.01.2011+032.jpg" width="150" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Wnętrze kościoła - betonowe opaski na trzech filarach</td></tr>
</tbody></table><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh5.googleusercontent.com/-QGyjUZTGVAU/TWt9oORlRcI/AAAAAAAAExY/Fh_b4KreUuI/s1600/Kosciol+sw.Jana++15.01.2011+015.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://lh5.googleusercontent.com/-QGyjUZTGVAU/TWt9oORlRcI/AAAAAAAAExY/Fh_b4KreUuI/s200/Kosciol+sw.Jana++15.01.2011+015.jpg" width="150" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Nagrobek Nataniela Schrodera</td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Zbudowany na podmokłym gruncie w latach 1377-1465. Już w XVI wieku na obiekcie wystąpiły pęknięcia i wychylanie się ścian. W 1679 r. ściana wschodnia za głównym ołtarzem tak się wychyliła, że trzeba było rozebrać szczyty i podeprzeć je przyporami. Zniszczony, w ruinie po II-ej wojnie światowej kościół od marca 1945 r. przez około 50 lat był własnością miasta. W latach 80-tych zawalił się jeden z kościelnych filarów - poinformował autor. Zdecydowano się na założenie na filarach opasek żelbetonowych. W 1991 r. świątynia została przekazana Kościołowi katolickiemu (do 1945 r. kościół był świątynią protestancką). Od 1995 roku, na mocy Umowy ograniczonego prawa rzeczowego użytkowania, Nadbałtyckie Centrum Kultury w Gdańsku pełni funkcję gospodarza obiektu oraz zarządza jego odbudową w celu stworzenia w tym miejscu profesjonalnego centrum kultury. </span></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://lh6.googleusercontent.com/-RhcumKqofhE/TWt9p6J_phI/AAAAAAAAExg/VMlQFz-Q-VQ/s1600/Kosciol+sw.Jana++15.01.2011+014.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="150" src="https://lh6.googleusercontent.com/-RhcumKqofhE/TWt9p6J_phI/AAAAAAAAExg/VMlQFz-Q-VQ/s200/Kosciol+sw.Jana++15.01.2011+014.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Kościół św. Jana - fragment nagrobka Nataniela Schrodera</td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Na przestrzeni ostatnich 20 lat w kościele św. Jana wykonano bardzo dużo trudnych prac:</span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">- przedłużono filary w głąb ziemi na 7-7,5 m, </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">scalono płyty nagrobne,</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">- zrekonstruowano ołtarz św. Jana z chrztem Chrystusa (1998 r.)</span><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">- odnowiono gotyckie drzwi i zrekonstruowano do nich zamek gotycki, na razie bez kołatki.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Zachowane drzwi stanowią unikatowe dzieło gotyku. W Gdańsku zachowały się podobne w Kościele NMP - 2 sztuki, w kościołach św. Mikołaja, św. Katarzyny, św. Trójcy oraz XIV-wieczne wrota prowadzące do Ratusza Głównego Miasta.</span></div><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span style="color: #674ea7;">2) Zespół Przedbramia ulicy Długiej</span></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Został zbudowany około 1379 r. przez Henryka Ungeradina a następnie był kilkakrotnie przebudowywany. W 1945 r. cały kompleks został poważnie zniszczony.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">W latach 90-tych zakończono rekonstrukcję dachu na Wieży Więziennej Zespołu Przedbramia. Dach pokryty dachówką zamieniono na pokrycie blachą miedzianą oraz odtworzono hełm wieńczący Wieżę Więzienną, lukarny i sterczyny zdobiące dach.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Około roku 2000 przeprowadzono sondaż archeologiczny pod Wieżą Więzienną a dokładnie pod przejazdem. Odkryto, że bezgłowa postać z kluczami umieszczona w górnej części budowli nigdy nie miała głowy.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"> Zdjęto formę manierystyczną budowli i przywrócono ornament okuciowy.</span></div><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span style="color: #674ea7;">3) Złota Brama</span></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Wzniesiona w roku <span style="color: black;">1612-1614</span> na miejscu XIV-wiecznej bramy gotyckiej zwanej - Bramą Długouliczną<span style="color: black;">.</span> Powstała według projektu Abrahama van den Blocka a zbudował ją Jan Strakowski. <span style="color: black;">W czasie II wojny światowej brama została zniszczona, odbudowano ją w 1957 r.</span></span></div><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: inherit;">W ostatnim dwudziestoleciu :</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">- została poddana renowacji,</span><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">- obecne osiem rzeźb alegorycznych ustawionych na attyce po cztery z każdej strony bramy są rekonstrukcją posągów z 1878 roku będących kopiami oryginalnych, zniszczonych działaniem czynników klimatycznych rzeźb Piotra Ringeringa, wykonanych w 1648 roku na podstawie projektu Jeremiasza Falcka. </span></div><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span style="color: #7030a0;">4) Twierdza Wisłoujście</span>.</span><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span style="color: #2d2c2c;">To zespół dzieł obronnych, położony na prawym, wschodnim brzegu Martwej Wisły, naprzeciwko dzielnicy Nowy Port.</span><span style="color: #2d2c2c;"> </span><span style="color: #2d2c2c;">Wybudowany na miejscu nie istniejących nadmorskich strażnic kontrolujących ujście Wisły do Bałtyku w XIV wieku. Wielokrotnie budowlę niszczyły sztormy.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #2d2c2c;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">W czasie drugiej wojny światowej Twierdza Wisłoujście była wojennym szpitalem polowym. W marcu 1945 r. pociskami artyleryjskimi rozbito Wieżę – Latarnię, część Wieńca, Domki Oficerskie i drugą kondygnację Koszar.</span></span></div><span style="color: #7030a0;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">W ostatnim dwudziestoleciu :</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">- od 1991 r. twierdza została udostępniona zwiedzającym,</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">- odtworzono domek komendanta,</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">- otwarto kazamatę w Bastionie Artyleryjskim.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div> <br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5cklUIB8qjl71A1zmTLZNFvkuDuiQbdfvroosfSogNZCA3CCClMnwxu3CtGdn39ooqAUM1dJaugOli1cbMblIIXur-c3qO_cEiBMStYGMriKgLb92ZyDKESchh7n_WAxtzzNd5Wwa-IKe/s1600/IMG_5486Wis%25C5%2582ouj%25C5%259Bcie2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" l6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5cklUIB8qjl71A1zmTLZNFvkuDuiQbdfvroosfSogNZCA3CCClMnwxu3CtGdn39ooqAUM1dJaugOli1cbMblIIXur-c3qO_cEiBMStYGMriKgLb92ZyDKESchh7n_WAxtzzNd5Wwa-IKe/s320/IMG_5486Wis%25C5%2582ouj%25C5%259Bcie2.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Twierdza Wisłoujście od strony Nowego Portu</td></tr>
</tbody></table><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span style="color: #7030a0;">6)</span> <span style="color: #7030a0;">Brama Zielona (1563-1568</span>)</span><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;"><span style="color: black;">Zamykająca ulicę Długi Targ od strony Motławy. Powstała w miejscu gotyckiej Bramy Kogi. Zbudowana przez architekta z Drezna Jana Kramera oraz mistrza budowlanego z Holandii Regniera. To największa z bram Głównego Miasta. Zbudowana jako rezydencja dla polskich królów, którzy przyjeżdżali do Gdańska. Niestety, żaden z władców nigdy nie zamieszkał w pałacu Bramy Zielonej. </span>Zatrzymała się tu jedynie przejazdem w 1646 r. przyszła żona <a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_IV_Waza" title="Władysław IV Waza"><span style="color: windowtext; text-decoration: none;">Władysława IV</span></a>, a później <a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_II_Kazimierz_Waza" title="Jan II Kazimierz Waza"><span style="color: windowtext; text-decoration: none;">Jana Kazimierza</span></a>, <a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/Ludwika_Maria_Gonzaga" title="Ludwika Maria Gonzaga"><span style="color: windowtext; text-decoration: none;">Maria Ludwika Gonzaga</span></a>. </span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">W czasie II wojny światowej zabytkowy budynek padł ofiarą pożaru. Zachowało się lico bramy. Niezwłocznie po wojnie przystąpiono do jej odbudowy.</span></div><span style="color: #7030a0;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Na przestrzeni ostatnich 20-tu lat :</span></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">- w 2002 r. runął jeden z filarów podtrzymujących strop bramy, czynniki zanieczyszczejące środowisko zamieniły w piasek zaprawę wapienną w trzy-warstwowej podmurówce. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">- założono konstrukcje żelbetowe,</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">- ustabilizowano filary,</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">- pod koniec 2002 r. zakończył się gruntowny remont obiektu.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">Brama jest Oddziałem Muzeum Narodowego w Gdańsku.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: inherit;">W bramie mieści się biuro byłego prezydenta Lecha Wałęsy.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana;"></span><br />
<i><span style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><br />
</span></span></i><br />
<i><span style="font-family: Verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Tekst: Genowefa Franczak, Jolanta Wróblewska</span></span></i>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05198659680652436168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1789286522481964971.post-18568382593246598802011-01-08T18:55:00.012+01:002011-03-10T22:31:30.152+01:00Zdzisław Kieturakis<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnRyql7Y8mA1CLF_810Rm89eQj8hYrXoGUkdoC9iFJ5orX6zc7ONGVu7OLIhD_yaKmp4zZ8E3VDdZ_REId1pq-PbUWB_3zSG8NaWkeHOx5TxS1d1cSyMoqsK1JDaujXhru6TMCIpMl3Ggn/s1600/zdzis%25C5%2582aw2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnRyql7Y8mA1CLF_810Rm89eQj8hYrXoGUkdoC9iFJ5orX6zc7ONGVu7OLIhD_yaKmp4zZ8E3VDdZ_REId1pq-PbUWB_3zSG8NaWkeHOx5TxS1d1cSyMoqsK1JDaujXhru6TMCIpMl3Ggn/s320/zdzis%25C5%2582aw2.jpg" width="239" /></a></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;">Zdzisław Kieturakis (1904 - 1971)</span></div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Grób Z. Kieturakisa znajduje się przy Alei </span><span style="font-family: inherit; font-size: small;">Zasłużonych</span><span style="font-size: small;">, jest bardzo okazały. Na wieloczęściowym postumencie z kawowego marmuru znajduje się sześcienna kostka, na której jest między innymi fragment przysięgi Hipokratesa. Przytaczam część napisu: „Przysięgam... Będę stosował zabiegi lecznicze wedle mych zdolności ku pożytkowi chorych, broniąc ich od uszczerbku i krzywdy... Do jakiegokolwiek wejdę domu, wejdę doń dla pożytku chorych... Jeżeli dochowam tej przysięgi i nie złamię jej, obym osiągnął pomyślność w życiu i pełnieniu swej sztuki, ciesząc się uznaniem ludzi po wszystkie czasy”. </span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><a name='more'></a></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Z. Kieturakis był wybitnym chirurgiem, profesorem zwyczajnym Akademii Medycznej.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">W 1934 ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Stefana Batorego, na macierzystej uczelni rozpoczyna karierę lekarską i naukową, w 1938 uzyskuje tytuł doktora medycyny.</span></div><div class="separator" style="clear: both; margin-bottom: 0cm; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpTELWwQT6GgLA7R-SV5eYICvH8yPRpGE__czNMLCn1i1mgt9Eg2GDJI7CvnruXcpn40VuvCxPhKb6NdhUe1LU8hYaO7rahaLxzY5vqdA4V4K2dfqvNk4vQ10k6-8Wwsn5mjpwk5O9nJoZ/s1600/kieturakis3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpTELWwQT6GgLA7R-SV5eYICvH8yPRpGE__czNMLCn1i1mgt9Eg2GDJI7CvnruXcpn40VuvCxPhKb6NdhUe1LU8hYaO7rahaLxzY5vqdA4V4K2dfqvNk4vQ10k6-8Wwsn5mjpwk5O9nJoZ/s320/kieturakis3.jpg" width="320" /></a></span></div><div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">W czasie II wojny światowej przebywa w Wilnie, należy do Armii Krajowej, leczy i operuje żołnierzy AK. Po wojnie w 1945 opuszcza Wilno i zatrudnia się w Akademii Lekarskiej w Gdańsku, w 1948 habilituje się i organizuje klinikę chirurgiczną Akademii Lekarskiej przy ul. Łąkowej, którą kieruje aż do śmierci. Profesor wprowadził nowe metody leczenia chorób wrzodowych i nowotworowych. Zasługi profesora Kieturakisa dla gdańskiej medycyny i nauki zostały uhonorowane przyznaniem mu tytułu "Gdańszczanin XX–lecia".</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b>Ciekawostka</b> - w latach 60. kursowało po Gdańsku powiedzenie podkreślające wybitne zdolności chirurgiczne profesora Kieturakisa : <i>Ciebie to już tylko Kieturakis może poskładać</i>. W innej wersji, brzmiało to tak: <i>Jak cię pobiję, to nawet Kieturakis cię nie poskłada.</i></span></div><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfUFJPpxRsyMukZFg7TWAsUeu_UDvtV-Wg3H17N5WXP1w8Ydxve_TJ8sZYjR9JrrmyjaHzK1Up9G0jm_2lXyRWoEJzYyeJ26v3-BuG3w0M0m6HdjDB9m2WYEbOGn0GWtJMPSuYgnprNm67/s1600/kieturakis1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfUFJPpxRsyMukZFg7TWAsUeu_UDvtV-Wg3H17N5WXP1w8Ydxve_TJ8sZYjR9JrrmyjaHzK1Up9G0jm_2lXyRWoEJzYyeJ26v3-BuG3w0M0m6HdjDB9m2WYEbOGn0GWtJMPSuYgnprNm67/s320/kieturakis1.jpg" width="320" /></a>Maria Tomaszewiczhttp://www.blogger.com/profile/10014768563752164563noreply@blogger.com0